Auditorium

2016, μια ακόμη χρονιά όπου το prog metal στέκεται ακέραιο με τους εκπροσώπους του να επιδιώκουν μια αξιόλογη παρουσία. Ωστόσο, κανείς δεν υπολόγισε την έλευση ενός νέου Fates Warning δίσκου. Τα πάντα μπαίνουν στη θέση τους, η συναισθηματική μας libido αγγίζει και πάλι τα όριά της, και η σχέση αυτής της μπάντας με τη μουσική είναι –για πολλούς μουσικούς– αξιοζήλευτη.

Οι πιονέροι του prog ήχου έχουν σταματήσει εδώ και αρκετά χρόνια να κυνηγούν τις εμπορικές επιτυχίες. Δεν βαδίζουν σε τέτοιου είδους νερά, αφού προτιμούν να στέκονται μόνοι τους εκεί όπου βασικό ζητούμενο είναι το βάθος των τραγουδιών. Η νομοτέλεια της εύφορης τραγουδοποιίας τους καθιστά τον ακροατή ένα σύντροφο που δεν θα τους εγκαταλείψει ποτέ. Τα τραγούδια τού δίνονται ολοκληρωτικά, με αντάλλαγμα πράγματα μικρής αξίας, όπως το να γίνει σύνθημα σε τοίχους το ρεφρέν του “Seven Stars”. 

Ήταν φανερό ότι στα τελευταία βήματά τους θα σκλήραιναν τον ήχο τους, όσο το επέτρεπαν οι ίδιοι να συμβαίνει. Ένα από τα όμορφα στοιχεία του “Theories of Flight”, που κάνει την μπάντα να ξεχωρίζει από τη μάζα, είναι ο groove ρυθμός του. Ένας ρυθμός που λειτουργεί χάρη στην ιδιομορφία του, η οποία έγινε αισθητή στα ‘90s με το “Disconnected” και στη συνέχεια προβλήθηκε με έναν πιο μεταλλικό χαρακτήρα. 

Μεταβαίνοντας στα ενδότερα του δίσκου και των τραγουδιών, ανακαλύπτεις όλα αυτά που αγάπησες και συνεχίζεις ν’ αγαπάς σ’ αυτήν την μπάντα. Ανακαλύπτεις και πάλι πόσο μπορείς να κρεμάσεις τη ψυχή σου από την ανάπτυξη τραγουδιών όπως το “The Light and Shade of Things” και το “Ghosts of Home”. Πόσο μπορείς να συμπορευτείς με τους στίχους και ν’ αναλογιστείς κάτι πολύ βασικό: ότι ο Ray όσο μεγαλώνει τόσο πιο βαθύς, συναισθηματικός και αψεγάδιαστος θα ακούγεται. Μπορεί να μην κατάφερε να ανταποκριθεί στον τελειότερο prog metal δίσκο της δεκαετίας (“Sympathetic Resonance”), αλλά αποδεικνύει εντέλει ότι, αν ο ίδιος θελήσει, θα προκαλεί ρίγη συγκίνησης για πολύ καιρό ακόμη. 

Σίγουρα θα βρεθούν δίσκοι που θα προσπαθήσουν να χτυπήσουν την πρωτοκαθεδρία στον ήχο. Θα υπάρξουν αυτοί που πιθανόν να πιάσουν ακόμα και υψηλή θέση στα charts. Δε θα υπάρξει, όμως, δίσκος που να κλείσει με ένα άσμα σαν το “Theories of Flight”. Τέσσερα λεπτά χωρίς στίχους, με την υποψία πως κρύβεται μέσα τους ακόμη και η αιωνιότητα. Τέσσερα λεπτά που δεν μπορεί κανείς να συναγωνιστεί ή να καταρρίψει. Τέσσερα λεπτά που σε κρατούν μακριά από την κούραση και σε προσκαλούν διαρκώς να βγάζεις εισιτήριο για τη συγκεκριμένη πτήση διάρκειας 52 λεπτών. 

Theories of Flight, των Fates Warning (2016)
Μουσικό είδος: Prog Metal
Δισκογραφική: InsideOut Music