Fathers and Daughters, του Gebrielle Muccino
Μετά την εμπορική επιτυχία του “Seven Pounds” (2008), o Gabriele Muccino επιστρέφει με ένα οικογενειακό δράμα. Ο διάσημος συγγραφέας Jake Davis (Russel Crowe) μένει χήρος και, παρά τα ψυχολογικά του προβλήματα, καλείται να φροντίσει ολομόναχος την πεντάχρονη κόρη του Katie. Παράλληλα, παρακολουθούμε τη ζωή της Katie (Amanda Seyfried) κάποια χρόνια αργότερα, καθώς προσπαθεί, γυναίκα πια, να αφήσει πίσω το παρελθόν που την έχει σημαδέψει.
Το “Fathers and Daughters” είναι μια γλυκιά ταινία για την πατρική αγάπη. Είναι, ωστόσο, γεμάτη από στερεότυπα. Αυτό βέβαια δεν είναι απαραίτητα κακό, αφού είναι κάποια πράγματα και καταστάσεις που θεωρούνται δεδομένα, όταν πρόκειται για τη γονεϊκή αγάπη· ο μπαμπάς που μαθαίνει στην κόρη του να κάνει ποδήλατο, ο συγγραφέας που γράφει βιβλία για το παιδί του, είναι πρότυπα πατεράδων, αν και μάλλον στερεοτυπικά. Η ερμηνεία της μικρής Kylie Rogers είναι αξιομνημόνευτη, ωστόσο ο Russel Crowe δεν φαίνεται να πείθει το ίδιο, αφού κάτι πάνω του μοιάζει αταίριαστο σε σχέση με τον ρόλο του. Επίσης, τα υπόλοιπα και εξίσου γνωστά ονόματα του καστ (Diane Kruger, Jane Fonda, Octavia Spencer) φαίνεται πως εξυπηρετούν απλώς το μάρκετινγκ της παραγωγής, χωρίς να έχουν ιδιαίτερο λόγο ύπαρξης. Αξίζει πάντως να σταθεί κανείς στον Aaron Paul, τον οποίο βλέπουμε σε ένα ρόλο διαφορετικό από εκείνο του“Breaking Bad”.
Στόχος της ταινίας είναι να διεισδύσει στον εσωτερικό κόσμο των ηρώων και να αποτυπώσει την κορύφωση του οικογενειακού δράματος. Στο μεγαλύτερο μέρος, ωστόσο, ο δημιουργός της επιλέγει τον πιο εύκολο και προφανή τρόπο για να το πετύχει. Έτσι, η εξέλιξη που παρακολουθούμε είναι αναμενόμενη και τα ψυχικά πορτρέτα δοσμένα με αφέλεια. Ο χαρακτήρας της Katie, για παράδειγμα, παρουσιάζεται με περιττά λόγια που εξηγούν τα αυτονόητα. Προφανώς, φοβάται τη συναισθηματική δέσμευση· προφανώς, και μόνο η ιδέα αυτή την τρομάζει. Ο θεατής, με άλλα λόγια, όλα αυτά τα αντιλαμβάνεται, χωρίς να χρειάζονται πολλά λόγια. Διότι, πιο συχνά, είναι η κουβέντα που υπονοείται αυτή που προσφέρει τροφή για σκέψη και δημιουργεί μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα. Αλλά η οικονομία αυτή απουσιάζει από το “Fathers and Daughters”, από το οποίο λείπουν οι στιγμές σιωπής.
Παρά τις στερεοτυπικές αναφορές, το “Fathers and Daughters” είναι μια «εύκολη» και ευχάριστη ταινία, η οποία σίγουρα θα συγκινήσει αρκετούς. Εξάλλου, ποιος είπε ότι ο κινηματογράφος πρέπει να είναι πάντα «δύσκολος»;
“Fathers and Daughters”, του Gabriele Muccino
Διάρκεια: 116΄
Είδος: Οικογενειακό Δράμα
