Φόβου πέρι…
Δεν έχει ανάγκη από δράκους ο τρόμος. Αργοφονιάς είναι ο φόβος. Γίνεται σταλακτίτης και μακραίνει όσο βαθαίνει η μέρα. Κάθεται στην πολυθρόνα και σου διαβάζει παραμύθια πριν κοιμηθείς.
Στην εξορία ο Ψελλός έχει απέναντι του τον τυφλό Ρωμανό Διογένη. Ο σοφός τακτοποιεί συγγράμματα και ο βασιλιάς χάρτες εκστρατείας. Δουλεύουν για ώρες. Όποτε ο σοφός κάνει αρχή να μιλήσει, κόβεται στο «απορώ παντάπασιν». Είναι που «η φρίκη δεν κουβεντιάζεται», δεν μιλιέται να μαλακώσει. Κάθονται αντικριστά. Θαυμάζουν τις φλόγες που φέγγουν στο αδειανό βλέμμα του βασιλιά. Η φωτιά τους σιγοκαίει τις περγαμηνές του φιλοσόφου μόλις τις συναντήσει.
Φόβος είναι οι λέξεις που καίγονται τώρα σε μια μάχη που μαινόταν πριν από χρόνια. Φόβος είναι το πριν που πολεμά και εκδικείται το τώρα.
