Full Time, του Eric Gravel
Μία διαζευγμένη, εργαζόμενη μητέρα, κυνηγά το όνειρο της για ένα καλύτερο επαγγελματικό μέλλον. Φαινομενικά ασυμβίβαστες καταστάσεις, τις οποίες η πρωταγωνίστρια επιδιώκει να συμβιβάσει. Ένα ιλιγγιώδες ρεαλιστικό θρίλερ και μία εξαιρετική ερμηνεία από την Laure Calamy.
Μηχανικές, βιαστικές, κοφτές κινήσεις. Η Julie δεν έχει χρόνο. Ούσα μόνη μητέρα δύο παιδιών, εργαζόμενη σε πολυτελές ξενοδοχείο στο κέντρο του Παρισιού, αρκετά χιλιόμετρα μακριά από τη μόνιμη κατοικία της (κατοικεί στην εξοχή), κάνει τα αδύνατα δυνατά για να ανταπεξέλθει στην ασφυκτική, καθημερινή της ρουτίνα. Οι απαιτήσεις των παιδιών, της γειτόνισσας που εκτελεί χρέη νταντάς, του απόντος πρώην συζύγου, της φίλης, της προϊσταμένης, και της ίδιας της Julie, την οδηγούν σε μία διαρκή καταδιωκτική εγρήγορση. Οι ασύλληπτοι ρυθμοί της καθημερινότητας της εκτροχιάζονται, όταν της παρουσιάζεται η ευκαιρία για μία καλύτερη θέση εργασίας, εν μέσω γενικής απεργίας στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς (έμμεση αναφορά στο Κίνημα των Κίτρινων Γιλέκων).
Η Julie, αποφασιστική, επίμονη και προσηλωμένη στον στόχο της, επιδιώκει να ξεπεράσει τη φυσική δυσκολία του χώρου και του χρόνου, προκειμένου να βρεθεί ως υποψήφια στη συνέντευξη για τη νέα δουλειά. Τότε, καλείται να αντιμετωπίσει το αποτέλεσμα της υπέρβασης των ορίων του εαυτού της και της ανεκτικότητας των γύρω της. Η Laure Calamy υποδύεται εξαιρετικά την καθημερινή γυναίκα-ηρωίδα, η οποία συνεχίζει να αγωνίζεται και να διεκδικεί, ενώ οι συνθήκες την ωθούν προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Ο Γαλλοκαναδός σκηνοθέτης Eric Gravel, στη δεύτερή του απόπειρα στη μεγάλη οθόνη, στήνει μία ρεαλιστική και αγωνιώδη ταινία με έντονο κοινωνικό πρόσημο, η οποία απέσπασε το Βραβείο Σκηνοθεσίας και Γυναικείου Ρόλου στο τμήμα Ορίζοντες του Φεστιβάλ Βενετίας και το Βραβείο Κοινού στο 22ο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου της Ελλάδας.
Ο Gravel ουσιαστικά περιγράφει την αδιανόητα πιεστική καθημερινότητα μίας γυναίκας, η οποία αδιαμαρτύρητα παλεύει να ανταπεξέλθει στους ρόλους της, διεκδικώντας παράλληλα κάτι καλύτερο για την ίδια και τα παιδιά της. Συνειρμικά, η θεματολογία και η προσέγγιση της ταινίας παραπέμπουν σε σκηνές από ταινίες του Ken Loach.
Η ατομική ιστορία λαμβάνει διαστάσεις κοινωνικής πραγματικότητας. Oι δυσχέρειες που καλείται να αντιμετωπίσει η Julie διαπερνούν την ατομική τους διάσταση και γίνονται αντιληπτές ως κοινωνικά προβλήματα, τα οποία αφορούν όλους και όλες μας. Η ανύπαρκτη κοινωνική πρόνοια για τις μονογονεικές οικογένειες, ο εργασιακός αποκλεισμός των ατόμων μέσης ηλικίας και η αβίωτη ρουτίνα των μεγαλουπόλεων, αναδύονται από την ταινία ως αιτίες για τη δυσμενή οικονομική και συναισθηματική κατάσταση της πρωταγωνίστριας και παράλληλα εκατομμυρίων πολιτών.
Η αλληλεγγύη και η ανθρωπιά (ακόμη ένα κοινό χαρακτηριστικό με τον Loach), σε έναν κόσμο κατακερματισμένο, αναδεικνύονται σε ύψιστες αξίες. Η ηλικιωμένη νταντά των παιδιών, η οποία χαριστικά σχεδόν, έχει αναλάβει την φροντίδα τους, η προϊσταμένη της Julie, η οποία με υπερβολική ανεκτικότητα την καλύπτει όταν καθυστερεί να αναλάβει το πόστο της, ο πατέρας ενός συμμαθητή του γιου της, ο οποίος προθυμοποιείται να της φτιάξει τον θερμοσίφωνα, είναι οι συνάνθρωποι της Julie, οι οποίοι της χαρίζουν απλόχερα και ανιδιοτελώς τη βοήθειά τους.
Η Full Time πραγματικότητα της Julie συνθέτει ένα σαρωτικό κοινωνικό θρίλερ με αισιόδοξο τέλος, που συγκινεί, αλλά ταυτόχρονα διχάζει. Μια ταινία ωδή στις εργαζόμενες γυναίκες, οι οποίες συχνά βρίσκονται εργασιακά και κοινωνικά ανυπεράσπιστες.
Full Time, του Eric Gravel
Είδος: Δράμα
Διάρκεια: 87′
