Serial Killers

Μην παρανοήσετε. Δεν εμφανίζονται μόνο όσοι χαρακτήρες δεν «χώρεσαν» στο προηγούμενο επεισόδιο. Αλίμονο αν χρειαζόμασταν δύο επεισόδια για να τους δούμε όλους (κρατήστε αυτή τη σκέψη γιατί κάπως έτσι θα είναι τα πράγματα σε τρεις σεζόν από τώρα). Απλά δίνεται βάση στις ιστορίες του Μπραν, του Τζέιμι, της Άρυα και του Θήον ενώ ταυτόχρονα συμπληρώνονται διάφορες λεπτομέρειες στις ιστορίες των χαρακτήρων που κυριάρχησαν στην πρεμιέρα.

Το ονειρικό στοιχείο αποτελεί σήμα κατατεθέν στην ιστορία του Μπραν. Δεν μπορεί παρά να μας χαροποιήσει η έμφαση στο συγκεκριμένο στοιχείο μέσω της παρουσίας των Μήρα και Τζόζεν Ρηντ (ο πιτσιρικάς που κάτι σας θυμίζει, είναι ο γιός του Liam Neeson στο “Love Actually”) και της απόφασής τους να συνοδεύσουν τον Μπραν στο ταξίδι του προς το Τείχος. Πήραμε και μια μικρή γεύση από τις δυο καθόδους. Αυτής του Τζον και των Αγρίων προς το Τείχος, κι εκείνης του Σαμ και της Νυχτερινής Φρουράς προς το ίδιο μέρος.

Στη συνέχεια παρατηρούμε ότι το επεισόδιο περιελάμβανε παραπάνω Τζόφρυ από όσο χρειαζόταν. Νομίζω ότι όσο κι αν τον προβάλουν, το μίσος μας γι' αυτό τον χαρακτήρα δεν μεγαλώνει άλλο. Αντιθέτως, αποτελεί ευχάριστη έκπληξη η εμφάνιση της Ολένα. Η συμπαθέστατη γιαγιά Ταιρέλ μαγνητίζει όχι μόνο με τον αυθορμητισμό, την εξυπνάδα και την γενικότερη παρουσία της αλλά και με την κατανόηση και τη συμπόνια με την οποία αντιμετωπίζει τη Σάνσα.

Το αταίριαστο δίδυμο Τζέιμι – Μπριέν αποτελεί ξεχωριστή περίπτωση και είναι αρκετά διασκεδαστικό (ο Τζέιμι δείχνει πραγματικά να το απολαμβάνει, προσφέροντας απλόχερα έξυπνες ατάκες). Δυστυχώς η λειτουργικότητα αυτή πάει περίπατο όσον αφορά τη συνεργασία των δυο αυτών χαρακτήρων κόντρα στους κινδύνους που καλούνται να αντιμετωπίσουν. Το έλεος της Μπριέν σε συνδυασμό με το πανούργο πείσμα του Τζέιμι θα τους οδηγήσει στο να εντοπιστούν από εχθρικά προς αυτούς πρόσωπα, με αποτέλεσμα να περιμένουμε το επόμενο επεισόδιο για να μάθουμε την τύχη τους. Ακόμη, παρακολουθούμε την αποκάλυψη της πραγματικής ταυτότητας της Άρυα από τον Σάντορ Κλεγκέιν στα μέλη της Αδελφότητας δίχως Λάβαρα και τα φρικτά βασανιστήρια που υφίσταται ο Θήον Γκρέυτζου από άγνωστους άντρες.

Το εισαγωγικό πάζλ ολοκληρώθηκε. Τα πιόνια έχουν μπει στη θέση τους, έτοιμα να κάνουν αυτό που ξέρουν καλύτερα. Να παίξουν το παιχνίδι του στέμματος.

Υ.Γ. Άραγε είμαι ο μοναδικός θεατής που ακούγοντας τη φωνή του Νεντ στο ξεκίνημα του επεισοδίου ανατρίχιασα;