Serial Killers

Ντορν. Ο Τζέιμι με συνοδεία τον Μπρον φτάνουν στον Νότο με στόχο να πάρουν πίσω τη Μυρσέλλα. Δεν προλαβαίνουν να πατήσουν στεριά και η παρουσία τους γίνεται αισθητή από στρατιώτες του Ντόραν. Ακολουθεί μάχη που έχει λανθασμένα κατά τη γνώμη μας ανάλαφρο τόνο και χιούμορ. Ο Τζέιμι με αρκετή δόση τύχης κατορθώνει να επιβιώσει. Το πάλαι ποτέ καλύτερο σπαθί των 7 Βασιλείων δεν έχει το καλό του χέρι. Άρα δεν είναι το σπαθί που ήταν. Ούτε ο άντρας που ήταν. Η σκηνή μας έκανε να λυπηθούμε για την, ελαφρά τη καρδία, αντιμετώπιση στον ξεπεσμό του Τζέιμι. Δυο σεζόν πριν, η σειρά ταίριαξε εξαιρετικά τη σκηνή που του κόβουν το χέρι με το ξεσηκωτικό τραγούδι “The Bear and the maiden Fair.” Το μαύρο χιούμορ και η ειρωνεία σε όλο τους το μεγαλείο. Ο Τζέιμι τότε ήταν (ή τουλάχιστον νομίζαμε ότι ήταν) τσογλάν μπόυ του εφέντη Λάννιστερ. Άρα, η σκηνή είχε νόημα. Τώρα είναι άλλος άνθρωπος. Οπότε και η αντιμετώπιση οφείλει να είναι διαφορετική. 

Τείχος. Η αποτύπωση της Κόκκινης Ιέρειας σε αυτή τη σεζόν είναι επιεικώς απαράδεκτη. Η Μελισάντρα, αφού πρώτα καίει τον Μανς (αλίμονο αν ξέρατε τι συμβαίνει πραγματικά στα βιβλία), κινείται ερωτικά προς τον Σνόου. Από τη στιγμή που το τηλεοπτικό στόρυ διαφέρει από αυτό των βιβλίων, οι δημιουργοί οφείλουν να χωρέσουν κάπως στην πλοκή και την Μελισάντρα. Με ποιό τρόπο το επιτυγχάνουν; Με το να τη βάλουν να γδύνεται και να συμπεριφέρεται λάγνα. Η τηλεοπτική Μελισάντρα αποτελεί εκπορνεύσιμο προϊόν. Αντιπροσωπεύει την καυλανάφτρα μάγισσα, το απόκοσμο τσουλί, την αλλόκοτη ξετσίπωτη που έχει ως όπλο το φλογερό κορμί της, περιενδυμένο μονάχα με την εξωτική γοητεία του Ασάι. Να το πάμε ακόμα παραπέρα; Είναι ίσως η μόνη περίπτωση στη σειρά που μπορεί να πατήσει κάποιος για να κατηγορήσει τους δημιουργούς για σεξισμό. 

Κινγκς Λάντινγκ. Η Σέρσεϊ κάνει ό,τι είναι στο χέρι της για να αποφασίζει και να διοικεί μόνη της. Γι’ αυτόν το λόγο συρρικνώνει το Συμβούλιο. Δεν επιθυμεί ενδεχόμενες αντιρρήσεις στις κινήσεις της. Ακόμη, οπλίζει τον Στρατό της Πίστης και δίνει εξουσία στον High Sparrow. Στέμμα και θρησκευτικός ηγέτης αποτελούν τους πυλώνες της εξουσίας. Με το θρησκευτικό κομμάτι στο τσεπάκι της, η διακυβέρνηση φαντάζει παιχνίδι. Επιφέρει επίσης καίριο πλήγμα στη Μάργκαιρυ, της οποίας ο αδερφός φυλακίζεται λόγω των ερωτικών του προτιμήσεων. Ο Στρατός της Πίστης προβαίνει στην παραπάνω ενέργεια, όπως και σε πολλά άλλα εγκλήματα και λεηλασίες. Οι συγκεκριμένες σκηνές με τους φανατικούς να παίρνουν εξουσία και να σπέρνουν τον τρόμο είναι παντελώς αχρείαστες. Η Σέρσεϊ χρειάζεται έναν θρησκευτικό ηγέτη για σύμμαχό της. Σε καμία περίπτωση δεν δημιουργεί ή ανέχεται μια τρομοκρατική οργάνωση. Η υπερβολή σε όλο της το μεγαλείο. 

Μηρήν. Η Νταινέρυς είναι ο βασικός χαρακτήρας του σόου που έχει μια ειδοποιό διαφορά σε σχέση με τους υπόλοιπους. Οι συμφορές είναι πίσω της και το μέλλον φαντάζει καλύτερο για εκείνη μέρα με τη μέρα. Όλοι οι υπόλοιποι ξεκίνησαν από ένα συγκεκριμένο σημείο και στην πορεία βρέθηκαν σε παρακμή – εξαιρουμένου ίσως του Βασιλιά Στάννις. Η Ντάνυ είναι η μόνη που σεζόν με τη σεζόν έχει ανοδική πορεία. Αυτό φαίνεται να αλλάζει φέτος. Η Δρακομάνα έρχεται αντιμέτωπη με μεγάλα ζόρια. Οι Γιοί της Άρπυιας δεν τη δέχονται και προσπαθούν με όλες τους τις δυνάμεις να πλήξουν τη βασιλεία της. Στο φινάλε του επεισοδίου δρουν ύπουλα και θανατηφόρα. Στήνουν ενέδρα σε ομάδα Άσπιλων που περιπολούν τους δρόμους και ακολουθεί πραγματική σφαγή. Η σκηνοθεσία είναι φρενήρης και η αγωνία κυριαρχεί. Το τέλος του μακελειού μας βρίσκει με τον Γκριζοσκώληκα και τον Μπάρρισταν πολύ βαριά τραυματισμένους, σχεδόν νεκρούς. Αν και οι δύο πολεμιστές έδωσαν πραγματική παράσταση, εν τέλει λύγισαν από τους υπεράριθμους αντιπάλους. Δυνατό φινάλε που πείθει, επειδή δεν βλέπουμε συχνά την Ντάνυ στριμωγμένη τόσο άσχημα. Αναμένουμε την πύρινη απάντησή της.

ΥΓ: Το όνομα του Ραίγκαρ Ταργκάρυεν ακούγεται αρκετές φορές στη διάρκεια του επεισοδίου. Συγκεκριμένα, η ιστορία που διηγείται ο Μικροδάχτυλος στη Σάνσα για το τουρνουά του Harrenhal μας ενδιαφέρει. Αν δεν δώσατε βάση, ξαναδείτε τη σκηνή.