Βιβλιοθήκη

O Τομ Σαρπ υπήρξε Άγγλος σατιρικός συγγραφέας και έγινε ευρύτερα γνωστός με τη σειρά βιβλίων, που έχουν ως ήρωα τον Γουίλτ. Αξίζει να αναφερθεί, ότι το 1951 βρέθηκε στη Νότιο Αφρική και εργάστηκε ως κοινωνικός λειτουργός, μέχρι την απέλασή του από την χώρα, λόγω της κριτικής που έκανε στο σύστημα του απαρτχάιντ. Επίσης, ο πατέρας του ήταν ιερέας. Η διδασκαλική του ιδιότητα και το επάγγελμα του πατέρα του δεν φάνηκαν ικανά, ώστε να μειώσουν το χιούμορ, και την επιθυμία του να καταπιαστεί με θέματα ταμπού της αγγλικής κοινωνίας των ‘70s, και να αστειευτεί εξίσου με απελευθερωμένους διανοούμενους και συντηρητικούς εργάτες.

Ο Χένρι Γουίλτ είναι ο πρωταγωνιστής. Ράθυμος, μα πρωταγωνιστής. Διδάσκει λογοτεχνία σε κρεοπώληδες, τυπογράφους, υδραυλικούς, σε ένα τεχνικό κολέγιο τα τελευταία δέκα χρόνια, και παραμένει σε αυτήν την θέση γιατί αδυνατεί να διεκδικήσει προαγωγή. Κατηγορεί για την κακή πορεία που πήραν τα πράγματα στη ζωή του, τη γυναίκα του. Επιπροσθέτως, συνεχώς μηχανεύεται τρόπους με τους οποίους θα μπορούσε να την ξεφορτωθεί. Η γυναίκα του από την άλλη είναι μία παχουλή κυρία γεμάτη ενέργεια και όρεξη για σεξ –κάτι που λείπει από τον Γουίλτ- και κάθε εβδομάδα αποκτά καινούργιο χόμπι. Η σχέση τους εκτροχιάζεται εντελώς, όταν εμφανίζεται στη ζωή τους το ζεύγος Πρίνγκσχαιμ. Η Σάλυ και ο Γκάσκελ. Το αποτέλεσμα είναι η Εύα – η γυναίκα του Χένρι- να εξαφανιστεί και ο ίδιος, στην προσπάθειά του να ξεφορτωθεί μια φουσκωτή κούκλα, να κατηγορηθεί για φόνο. Η συνέχεια στην ανάγνωση.

Το ζεύγος Πρίνγκσχαιμ, αποκομμένο από δεσμεύσεις και συμβάσεις, ζει μια πλήρως απελευθερωμένη ζωή. Η Σάλυ δοκιμάζει, ότι επιθυμεί, με όποιο φύλλο επιθυμεί. Ο Γκάσκελ απλά ακολουθεί. Ο Σαρπ τους σκιαγραφεί ως εντελώς αμοραλιστές, και όχι μόνο αναφορικά με τις σεξουαλικές τους επιλογές. Το γεγονός, ότι είναι Αμερικανοί και εισβάλλουν στη ζωή των Άγγλων δεν είναι τυχαίο. Πάντοτε οι Άγγλοι θεωρούσαν τους Αμερικανούς, κάτι σαν κακομαθημένα παλιόπαιδα, που με τα χρήματα και τις παλαβές τους ιδέες απειλούν την πατρική τους κληρονομιά. Η αποπλάνηση της αφελούς Εύας από τη Σάλυ, πέρα από τη λογοτεχνική σκοπιμότητα της προώθησης της πλοκής, αντανακλά και αυτήν την φοβία. Και το οξύμωρο είναι, ότι οι πιο μορφωμένοι Άγγλοι θεωρούν τους Αμερικανούς άξεστους. Μπέρδεμα.

Ο Σαρπ αστειεύεται με τις ιδέες της σεξουαλικής επανάστασης, που έχουν ξεφυτρώσει από την δεκαετία του ’60, με όχημα τα μεγάλα συγκροτήματα της ροκ μουσικής και τις αξιοσημείωτες συναυλίες που έλαβαν χώρα στις ΗΠΑ. Μεταφέρει το οργιαστικό κλίμα αυτής της κουλτούρας στο «τίμιο φτωχικό» των Γουίλτ και όχι μόνο. Τα ερωτικά τρίγωνα, τα σεξουαλικά βοηθήματα, και το σύνολο των επιθυμιών των Πρίνγκσχαιμ αναμετρώνται με την Αγγλικανική εκκλησία, την αστυνομία και τη δημόσια εκπαίδευση. Και το ερώτημα που προκύπτει είναι ποιος νικάει; Δύσκολο να βγει τελική απόφαση. Φαίνεται, ότι ο Σαρπ προτιμάει να φέρει τις απόψεις και των δύο πλευρών στα άκρα με διπλό αποτέλεσμα. Από την μια οι χαρακτήρες ξεπερνούν τα όρια της γελοιότητας, από την άλλη εμείς οι αναγνώστες κλαίμε από τα γέλια…

Μοιάζει δύσκολο στην εποχή της κυριαρχίας της εικόνας και του ίντερνετ, να καταφέρνει ένα βιβλίο, αφιερωμένο στο σεξ, να σοκάρει με το λεξιλόγιό του ή με τις ιδέες που πραγματεύεται. Όποιος αποφασίσει να διαβάσει το «Το μυστήριο της φουσκωτής κούκλας», ας έχει κατά νου, ότι πρόκειται για ένα έργο που σατιρίζει τα ήθη μιας κοινωνίας, που την έχουμε αφήσει σαράντα χρόνια πίσω. Το γεγονός όμως αυτό λειτουργεί και ως παράσημο, γιατί, ενώ το βιβλίο «τα έχει τα χρονάκια του» παραμένει φρέσκο σαν να γράφτηκε χθες. Προτείνω, λοιπόν, τώρα το καλοκαίρι να ακολουθήσετε τις προσπάθειες του φουκαρά του Γουίλτ να ξεκαθαρίσει τα μπερδέματα. Καλές διακοπές.

Υ.Γ. 1: «Γουίλτ – Το μυστήριο της φουσκωτής κούκλας» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Μέδουσα»

Υ.Γ. 2: Όποια φίλη η φιλαράκος ενδιαφέρεται περισσότερο για την κατασκευή του ιδανικού κήπου στο σπίτι των ονείρων του, ας μας συγχωρέσει, που φανήκαμε κάπως απόλυτοι στην εισαγωγή. Προσεχώς, και ως περιοδικό, δεσμευόμαστε να ασχοληθούμε και με αυτό το θέμα.

Ένα σημείο που μας άρεσε λίγο περισσότερο.