Βιβλιοθήκη

Είναι στιγμές που ο χαρακτηριστικός τόνος της φωνής της με το συριστικό σίγμα παρεμβαίνει στην ανάγνωση, δημιουργώντας μια σχέση οικειότητας ανάμεσα στον αναγνώστη και τη συγγραφέα. Η Ξένια Καλογεροπούλου δεν γράφει απλώς ένα γράμμα. Μας αφηγείται την κοινή ζωή με τον σύζυγό της Κωστή Σκαλιόρα, κριτικό και μεταφραστή. Με σεβασμό στη μνήμη του, μα κυρίως στον εαυτό της, καταγράφει μέσα από αναμνήσεις στιγμιότυπα της ζωής της, στα οποία συνήθως συμπρωταγωνιστούν διάφοροι επιφανείς Έλληνες καλλιτέχνες.

Γεννημένη στο Ψυχικό, έζησε την Κατοχή και τον Εμφύλιο περισσότερο ως θεατής. Πήγε σχολείο στην Αθήνα και, στη συνέχεια, σπούδασε στη Βασιλική Σχολή Θεάτρου του Λονδίνου, όπου όμως δεν έμαθε και πολλά πράγματα, όπως χαρακτηριστικά παραδέχεται η ίδια άνευ ξενομανίας. Αν και, μετά τις σπουδές, ξεκίνησε την επαγγελματική της πορεία στο εξωτερικό, απογοητευμένη αποφάσισε να επιστρέψει ξανά στην Ελλάδα.

Νέες απογοητεύσεις αλλά και δυνατοί έρωτες σημάδεψαν την επιστροφή της. Ως ανήσυχο πνεύμα, έχοντας συνειδητοποιήσει τις προσδοκίες και τις δυνατότητές της, εναντιώθηκε στο θεατρικό κατεστημένο της εποχής. Δημιούργησε το πρώτο παιδικό θέατρο, έγραψε άλλοτε μόνη και άλλοτε με αξιόλογους συνεργάτες παιδικά θεατρικά έργα και κατάφερε να ερεθίσει το ενδιαφέρον μικρών και μεγάλων για το νέο αυτό είδος θεάτρου.

Στη ζωή της ταξίδεψε πολύ, με σκοπό να ενημερώνεται συνεχώς για πρωτοποριακά έργα και να παίρνει ιδέες που θα μπορούσε να υλοποιήσει στην Ελλάδα. Αφιερώθηκε με αγάπη και μεράκι σε κάθε της δουλειά. Ακόμα και όταν την προειδοποιούσαν πως κάποιες επιλογές της θα οδηγούσαν σε οικονομική καταστροφή, εκείνη –σαν πεισμωμένο παιδί– προχωρούσε στο σχέδιό της. Ακόμη και τις φορές που δεν ήρθε η αναμενόμενη επιτυχία, εκείνη συνέχιζε παρακάτω.

Η ζωή της Ξένιας Καλογεροπούλου κύλησε ανάμεσα στο θεατρικό σανίδι και στο χαρτί σεναρίου, πίσω από κουίντες και πάνω σε αεροπλάνα. Γνώρισε και συνεργάστηκε με θαυμαστούς ανθρώπους των τεχνών: με την κουμπάρα της Άλκη Ζέη, τον φίλο της Σταμάτη Φασουλή, τη Μαριανίνα Κριεζή και τον Θωμά Μοσχόπουλο.

Το βιβλίο της «Γράμμα στον Κωστή» δεν αποτελεί ένα ακόμη θεατρικό σενάριο από την πένα της. Διαβάζεται σαν να παρακολουθεί κανείς την ίδια να αφηγείται όχι τα σημαντικότερα γεγονότα της ζωής της, αλλά όσα συνειρμικά ξεφύτρωναν στο μυαλό της, καθώς ξεκίνησε να γράφει στον εκλιπόντα σύζυγό της. Πρόκειται για ένα συγκινητικό έργο, χωρίς κολακείες και ψευδοπουριτανισμούς, στο οποίο η Ξένια Καλογεροπούλου καταφέρνει να κρατήσει για λίγο ακόμα ζωντανή την παρουσία του αγαπημένου της.