Gravity του Alfonso Cuaron
Η ιστορία του “Gravity” αναφέρεται σε δύο αστροναύτες, που μετά από ένα ατύχημα καταλήγουν να αιωρούνται στο διάστημα. Η επικοινωνία με τη Γη έχει χαθεί, ο αέρας τελειώνει και ο αγώνας για επιβίωση μόλις ξεκινά. Ο Cuaron επιστρέφει ύστερα από αρκετά χρόνια με ένα θρίλερ επιστημονικής φαντασίας, στο οποίο αφενός συνεργάζεται με τον γιο του στο σενάριο, αφετέρου δίνει στη Sandra Bullock και τον George Clooney τους πρωταγωνιστικούς ρόλους.
Πριν μιλήσουμε για το φιλμ αυτό καθεαυτό, οφείλω να αναφερθώ στο τεχνικό κομμάτι της ταινίας, το οποίο προκαλεί δέος. Ο σκηνοθέτης στήνει εικόνες απαράμιλλης ομορφιάς και δίνει απίστευτη έμφαση στην λεπτομέρεια… ρομποτικές κάμερες, πρωτότυπες λήψεις 360 μοιρών, λήψεις μέσα στο νερό, συνεργασία με επιστήμονες, μίξη πραγματικών και ψηφιακών σκηνικών. Το αποτέλεσμα τον δικαιώνει, καθώς θα δυσκολευτείς να μαζέψεις το σαγόνι σου από το πάτωμα, τη στιγμή που θα έρθεις σε επαφή με το κλειστοφοβικό και συνάμα υπέροχο σύμπαν του. Άραγε έχεις ξαναδεί το σύμπαν να αποδίδεται κινηματογραφικά με τέτοιο τρόπο;
Τα συναισθήματα που σου προκαλούν όλα τα παραπάνω, συμβάλλουν στο να θυμάσαι το “Gravity” σαν μια ξεχωριστή κινηματογραφική εμπειρία. Θα κρατήσεις την ανάσα σου αμέτρητες φορές, θα νιώσεις στο πετσί σου την μοναξιά των πρωταγωνιστών που περιφέρονται στο αχανές σύμπαν, θα χτυπιέσαι στο κάθισμά σου από την αγωνία και ίσως να ζαλιστείς τις στιγμές που ο Cuaron σε βάζει στη θέση του πρωταγωνιστή, που τριγυρνά ασταμάτητα και χάνεται στο σκοτάδι και το άγνωστο.
Επιπλέον, η ταινία θα μιλήσει μέσα σου με τον δικό της αλληγορικό τρόπο. Ο χαρακτήρας που ενσαρκώνει η Bullock, που έχει χάσει τον δρόμο του, αιωρείται στο διάστημα όπως ακριβώς και στη Γη. Ο ίδιος ο σκηνοθέτης δηλώνει: «Η Ryan είναι γραπωμένη στη δική της απάθεια: από τη μία πλευρά έχει ζωή, τον πλανήτη Γη και τους ανθρώπινους δεσμούς, από την άλλη,όμως, περιφέρεται…» Ο αγώνας της για επιβίωση δύσκολα θα σε αφήσει ασυγκίνητο. Η Ryan (καταπληκτική, η γενικά αντιπαθής SandraBullock και σίγουρα ένα από τα φαβορί των επερχόμενων Όσκαρ) βρίσκεται συνεχώς στο δίλημμα του να τα παρατήσει ή όχι, συγχρόνως όμως μάχεται με όλες τις δυνάμεις της για να επιβιώσει.
Ενώ το εν λόγω φιλμ μου άρεσε πάρα πολύ, δεν το θεωρώ αριστούργημα. Θεωρώ αριστουργηματική την οπτική και την αντίληψη του Cuaron πάνω στο σινεμά. Γιατί θέλει πολύ σθένος για να φτιάξεις ένα blockbuster«με καρδιά», πόσο μάλλον, όταν δεν εκβιάζεις τον θεατή με μελοδραματικά τρικ. Εύγε!
