Hiroshima mon Amour, του Alain Resnais
Τα ονόματά τους δεν μας ενδιαφέρουν, δεν θα τα μάθουμε ποτέ. Είναι σύμβολα, είναι σημαδούρες. Είναι δύο άνθρωποι που πασχίζουν να θυμηθούν και να ξεχάσουν ταυτόχρονα. Ένα 24ωρο και τίποτα περισσότερο για αυτό τον έρωτα. Η Emmanuelle Riva (η γηραιότερη υποψήφια για Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου στην ιστορία του κινηματογράφου, στο πρόσφατο “Amour” του Michael Haneke) και ο Eiji Okada συνθέτουν ένα από τα πλέον καταραμένα κινηματογραφικά ζευγάρια. Ο έρωτάς τους δεν μπορεί να τείνει πουθενά αλλού πλην του ανέφικτου.
Το “Hiroshima mon Amour” («Χιροσίμα αγάπη μου») σηματοδοτεί το πέρασμα του Alain Resnais από το ντοκιμαντέρ στις ταινίες μυθοπλασίας. Ταυτόχρονα, γίνεται ο προάγγελος μίας συναρπαστικότατης σκηνοθετικής καριέρας. Πίσω από το σενάριο της ταινίας βρίσκεται η διάσημη συγγραφέας Marguerite Duras, εκ των πρωτεργατών (μαζί με τον Alain Robbe-Grillet) του λογοτεχνικού είδους του νέου μυθιστορήματος. Πράγματι, τα αφηγηματικά τερτίπια του nouveau roman («νουβό ρομάν») είναι εμφανέστατα στον σκελετό της ταινίας. Παρεκκλίσεις, παλινδρομήσεις, δαιδαλώδη μονοπάτια, ανακολουθίες και απόρριψη κάθε συμβατικής λογικής ροής. Η έννοια που δείχνει να καθηλώνει και να μαγνητίζει τόσο τον Alain Resnais όσο και την Marguerite Duras είναι μία και ξεκάθαρη. Η μνήμη. Η μνήμη που έρχεται απρόσκλητη και φεύγει ενώ την παρακαλάς να μείνει λίγο ακόμη. Η μνήμη που άλλοτε πασχίζει να θυμηθεί την παραμικρή λεπτομέρεια και άλλοτε προσπαθεί να θολώσει σκοπίμως τα νερά. Εύλογα λοιπόν, η λέξη- κλειδί της ταινίας είναι το ρήμα «θυμάμαι».
Ο ντόπιος αρχιτέκτονας που θυμάται το πυρηνικό ολοκαύτωμα και την τραγωδία που βαραίνει την ψυχή του και η οποία οπτικοποιείται σε εμάς μέσα από τα κινηματογραφικά επίκαιρα της εποχής. Η Γαλλίδα ηθοποιός που θυμάται τα δικά της τραύματα από τον πόλεμο που δεν λένε να επουλωθούν. Ένας καταραμένος έρωτας με ένα Γερμανό στρατιώτη που δολοφονήθηκε μπροστά στα μάτια της. Η θλίψη για μια χαμένη αγάπη, μπολιασμένη με την ντροπή και το στίγμα της «προδοσίας». Ο έρωτας σε παρόντα χρόνο θα ανασύρει όλα τα τραύματα του οδυνηρού παρελθόντος. Θα φέρει τους δύο εραστές όσο πιο κοντά γίνεται. Παράλληλα όμως, θα εξακολουθήσουν να βρίσκονται τελείως απομακρυσμένοι ο ένας από τον άλλο. Ο αναγκαστικός χωρισμός, τα βαρίδια που κουβαλάνε, η γλώσσα που τους κρατά σε απόσταση. Η συλλογική τραγωδία που αποτελείται από αμέτρητες προσωπικές τραγωδίες και που γίνεται πιο εμφανής από ποτέ μέσα από αυτές. Ο Alain Resnais κατορθώνει στην ουσία το σχεδόν ακατόρθωτο. Να φτιάξει μία συμπαγή κινηματογραφική δημιουργία πάνω σε θεμέλια ρευστά, θολά και ασαφή. Ένα οπτικό δοκίμιο για τη σχετικότητα του χρόνου και της μνήμης. Μία τρυφερή δήλωση συμπόνιας για όσα δεν μπορούν να ξεπεραστούν και για όσους δεν μπορούν να τα ξεπεράσουν.
Hiroshima mon Amour, του Alain Resnais
Είδος: Ρομαντική, Δράμα
Διάρκεια: 90'
*Aναδημοσίευση από το cinedogs.gr, κινηματογραφικό συνεργάτη του Artcore magazine
