Η διαμάχη για το παλαιότερο δισκάδικο του κόσμου
Το case πάει ως εξής. Εδώ και χρόνια, υπάρχει μια άτυπη μεν ιδιαίτερα σημαντική δε ειρηνική αντιπαράθεση, προκειμένου να αναδειχθεί το παλαιότερο δισκοπωλείο του πλανήτη. Από τη μια πλευρά, το D'Amato Records της Μάλτας. Απέναντί του, το Spillers Records της Ουαλίας. Υπάρχουν ουκ ολίγα άρθα online που εξετάζουν είτε τον ισχυρισμό του ενός είτε του άλλου, όμως πουθενά δεν βρήκα το ένα δίπλα στο άλλο στο ίδιο κείμενο. Για πάμε λοιπόν…
Ο Ουαλός διεκδικητής με το πλεονέκτημα της κοσμοπολίτικης Ευρώπης
Το Spillers Records είναι αυτό με την εντονότερη παρουσία. Μπορεί το Cardiff της Ουαλίας να μην είναι το κέντρο του σύγχρονου μουσικού κόσμου, το γεγονός όμως ότι βρίσκεται στο Ηνωμένο Βασίλειο είναι από μόνο του ένα πλεονέκτημα στον δημοσιογραφικό κόσμο. Δεν είναι λίγες οι αγγλικές εφημερίδες που έχουν αφιερώσει χώρο για την παρουσίασή του και όχι άδικα: η ιστορία του είναι μακρά και εντυπωσιακή. Ο Henry Spiller άνοιξε τις πόρτες του για πρώτη φορά το μακρινό 1894, και έκτοτε υποθέτω έχει μοιράσει εκατοντάδες χιλιάδες δίσκους.
Πέρασε δυσκολίες με οικονομικούς καρχαρίες, αναγκάστηκε να αλλάξει έδρα 2 φορές (το 1940 και ξανά το 2012), παρόλα αυτά όμως παρέμεινε ζωντανό. Έχοντας αφήσει πίσω του τις πρώτες μέρες που πουλούσε κυρίως κυλίνδρους για φωνογράφους, συνεχίζει να μοιράζει μουσική σε όσους δεν παραλείπουν να το επισκεφτούν.
Ο Μαλτέζος δεινόσαυρος με την ιστορία στο πλευρό του
Το 1885, ο δαιμόνιος προ-προπάππους του Anthony D' Amato έστησε μια εμπορική επιχείρηση στη Βαλέττα, αρχικά ως κατάστημα επίπλων. Στη συνέχεια, έφερε την πρώτη μηχανή καφέ στο νησί της Μάλτας, ενώ αργότερα, κάποια απροσδιόριστη στιγμή (δεν υπάρχουν φορολογικά αρχεία στη χώρα για τα χρόνια πριν το 1900), εισήγαγε φωνογράφους της HMV καθώς και δίσκους μουσικής.
Παρότι μια πέτρινη πλάκα με τη χρονιά ίδρυσης στο πεζοδρόμιο ακριβώς έξω από την πόρτα του D'Amato Records του δίνει σαφές προβάδισμα στην άτυπη διαμάχη της ιστορίας μας, ωστόσο αυτό αμφισβητείται. Στην πραγματικότητα, δεν γνωρίζουμε πότε ξεκίνησε να εμπορεύεται συγκεκριμένα μουσική, παρόλο που βρίσκεται στο ίδιο σημείο, χωρίς να έχει διακόψει τη λειτουργία του ούτε μια μέρα.
Εδώ και πολλά χρόνια αποτελεί αντικείμενο μελέτης αλλά και έδρα δισκογραφικής εταιρείας, από τον καιρό ακόμα που δεν υπήρχαν studios ηχογράφησης στο νησί, και οι ντόπιοι μουσικοί υπό την καθοδήγηση κάποιου γόνου της οικογένειας D'Amato πήγαιναν να κόψουν τους δίσκους τους στην Αγγλία.
Υποθέτω πως, τελικά, δεν είμαστε εμείς που θα κρίνουμε ποιο είναι πραγματικά το παλιότερο δισκοπωλείο στον κόσμο, αλλά ο ίδιος ο χρόνος. Η οριστική απάντηση θα δοθεί, όταν σταματήσει να λειτουργεί ένα από τα δύο, και αν ρωτάτε εμένα, αυτό είναι κάτι που εύχομαι ολόψυχα να μην συμβεί ποτέ.
