Scroll Top

Auditorium

Η ευφράδεια ενός indie λόγου από τους Twin River

feature_img__i-eufradeia-enos-indie-logou-apo-tous-twin-river
Η νοσταλγία και η ομορφιά του να πηγαίνεις σ’ ένα δισκάδικο και ν’ αναζητείς στα τυφλά κάτι που δεν είχες ιδέα ότι υπάρχει είναι κάτι μοναδικό. Προσωπικά, επειδή δεν έχω τη δυνατότητα να το κάνω, το αντικαθιστώ με το ψάξιμο μέσα στο band camp. Όσα θετικά ή αρνητικά κι αν του προσάψουμε, έχει κι αυτό την αίγλη του, καθότι ανακαλύπτεις νέες ή παλαιές μπάντες και δίσκους που μπορεί να σε απομονώσουν από άλλα κολλήματα. Κάπως έτσι ανακάλυψα και τους Twin River, τοποθετώντας τον indie ήχο ξανά στο προσκήνιο των μουσικών μου αναζητήσεων· ελπίζω και των δικών σας.

Με ποιες εικόνες μπορεί να εκφραστεί ο indie ήχος μέσα στον Αύγουστο; Με δέντρα, τα φύλλα των οποίων κουνιούνται απαλά στο παιχνίδι του αέρα; Με μεσημεριανή ανάπαυλα σε μια αιώρα λίγα μέτρα πάνω από την ακτή; Με τέτοιες πολύτιμες και πολύχρωμες εικόνες μάς εμπνέουν οι Twin River με το δεύτερο πόνημά τους. 

Ο δίσκος ομοιάζει με μια ξέγνοιαστη βραδιά, η οποία ─για να ξεχωρίσει από άλλες παρόμοιές της─ χρειάζεται δύο σταθερές αξίες: την ξαστεριά και το ελαφρύ αεράκι. Οι αξίες αυτές αναγνωρίζονται μουσικά στην ύπαρξη του συμπρωταγωνιστικού ρόλου των lead κιθαριστικών μελωδιών και στα γυναικεία φωνητικά αντιστοίχως. Ευθύς δίσκος, χωρίς πολύπλοκες ή πειραματικές δομές, με βασικό σκοπό ─από την πλευρά της μπάντας─ την άμεση προσήλωση και χαλάρωση του ακροατή. 

Η rock διάθεση στα τραγούδια είναι αρκετά εμφανής, ενώ δεν θα ήταν καθόλου άδικο να επιμείνουμε στο γεγονός ότι προσεγγίζουν και μία pop εικόνα που θα μπορούσε να τους κατατάξει απευθείας στα ραδιοφωνικά εδάφη. Κάτι που μου προκαλεί ιδιαίτερη ευχαρίστηση είναι η προσεγμένη και μυστικοπαθής χρήση των πλήκτρων. Αν και μικρή, είναι σαν μια θαυματουργή σταγόνα αρώματος που σε ελκύει μέσα σ’ ένα σύνολο αρκετών προβαλλόμενων στοιχείων. 

Συνηθίζεται σε τέτοιους δίσκους τα λεγόμενα hits να εμφανίζονται το ένα μετά το άλλο και κατά ένα δύσκολο τρόπο να μην μπορεί ο ακροατής να επιλέξει το δικό του αγαπημένο. Στο “Passing Shade”, ενώ υπάρχουν αυτού του είδους τα τραγούδια, όπως τα “Antony” και “Brooklyn Bowl” με τις μελωδίες τους και τον ευκολομνημόνευτο αέρα τους, σημαντικότερη παρουσία διαθέτουν για μένα τα λεγόμενα μπαλαντοειδή. Τα “Known to Run” και “North” είναι από τα μια όμορφα και ήρεμα διαμαντάκια που έχω ακούσει στον indie ήχο εδώ και καιρό. Οι κιθάρες τους με μία δόση από τα ‘70s είναι σαν πινέλα που ζωγραφίζουν με νερομπογιές και αφήνονται να κυλήσουν μέχρι να ξεμείνουν από έμπνευση.

Σε καμία περίπτωση δεν μπορώ να πω ότι πρόκειται για ένα δίσκο που θ’ αφήσει εποχή ή που θα γίνονται μεγάλες κουβέντες για χάρη του. Στις μικρές παρέες, από την άλλη, θα κάνει σίγουρα κάποια εντύπωση, αποτελώντας ιδανικό ορεκτικό πριν την εξόρμηση για μπάνιο στη θάλασσα. Ίσως σε μερικά χρόνια από τώρα να δικαιωθεί και ν’ αναγνωρίζεται ως ένα από τα γνήσια τέκνα του indie rock/pop ήχου.

ΑΚΟΥΣΕ:
http://twinriverband.com/album/passing-shade 

Passing Shade, των Twin River (2016)
Μουσικό είδος: Indie Rock/Pop
Δισκογραφική: Light Organ Records

1
Μοιράσου το