Βιβλιοθήκη

Η αστυνομία εξαπολύει τρελό ανθρωποκυνηγητό, όταν ανακαλύπτουν ένα ζευγάρι δεμένο στο ίδιο του το σπίτι και λίγο αργότερα βρίσκουν τον γιο τους, που έχει απαχθεί, νεκρό. Από εκείνο το σημείο και μετά ο επιθεωρητής Τζακ Κάφερι δίνει μάχη με τον χρόνο για να προλάβει το επόμενο έγκλημα. Οι μνήμες, όμως, από το παρελθόν του τον στοιχειώνουν, αφού η υπόθεση παρουσίαζει πολλές ομοιότητες με τα γεγονότα που τον ώθησαν να γίνει αστυνομικός και όσο πιο βαθιά προχωράει στην έρευνα, τόσο νιώθει ότι οι μνήμες ζωντανεύουν και ότι ακροβατεί επικίνδυνα στην άκρη ενός γκρεμού. Θα μπορέσει να μείνει ψύχραιμος και να μην βγει εκτός εαυτού; Πόσο λεπτή είναι η γραμμή ανάμεσα στο «πρέπει» και στο «θέλω»; Ανάμεσα σε αυτό που άξιζε να πάθει κάποιος, και σε αυτό που θα πάθει τελικά λόγω των επιταγών του νόμου;

H συγγραφέας θίγει με μεγάλη επιτυχία επίκαιρα ζητήματα, όπως η παιδοφιλία, η παιδική πορνογραφία και ο σεξουαλικός προσανατολισμός. Σκιαγραφεί αναλυτικά το προφίλ όχι ενός, αλλά πολλών ψυχικά διαταραγμένων ατόμων που προβαίνουν σε αποτρόπαιες πράξεις, αφού στο προβληματικό μυαλό τους νιώθουν ότι κάνουν το σωστό. Περιγράφει τις σκηνές του εγκλήματος με ωμό και σκληρά ρεαλιστικό τρόπο δημιουργώντας στον αναγνώστη τα ίδια συναισθήματα που νιώθουν οι ήρωές της όταν τις αντικρύζουν. Άλλωστε, όπως έχει πει και η ίδια:

Η Mo Hayder εισχωρεί στο μυαλό των θυμάτων και μας παρουσιάζει τις ψυχολογικές τους μεταπτώσεις, σκιαγραφόντας την ψυχολογική πίεση και τον εκβιασμό που δέχονται, παρουσιάζοντας διαφορετικές αντιδράσεις, διαφορετικών θυμάτων, στην ίδια κατάσταση. Οι σκέψεις των αιχμαλώτων αποτυπώνονται με ωμότητα στο χαρτί και η απελπισία που νιώθουν περνάει στις φλέβες μας και μας κάνει να ανατριχιάζουμε σκεπτόμενοι το τέλος που πλησιάζει. Άραγε ισχύει αυτό που σκέφτεται το τελευταίο θύμα: «Δεν υπάρχει λόγος να προσπαθείς, στο τέλος το κακό θα νικήσει ό,τι κι αν κάνεις, όσο σκληρά κι αν πασχίσεις, όσο κι αν προσπαθήσεις να τους προστατέψεις…»· ή μήπως όχι;

Η συγγραφέας μας διδάσκει πως οι εμπειρίες που έχει ζήσει κάποιος και η δύναμη ψυχής με την οποία αντιμετωπίζει τα προβλήματά του, επιδρούν όχι μόνο στον εσωτερικό του κόσμο, αλλά και στην εξωτερική του εμφάνιση, κι έτσι πλέον φαντάζει πανέμορφος στα μάτια εκείνου που παλαιότερα μπορεί να τον θεωρούσε αδιάφορο ή ακόμα και άσχημο.

Φτάνοντας προς το τέλος του βιβλίου, τα πάντα ανατρέπονται και καταλαβαίνουμε ότι πολλές φορές εκείνο που θα μας λυτρώσει δεν είναι το να ανακαλύψουμε τι έχει συμβεί στο παρελθόν, αλλά να αποχαιρετήσουμε το παρελθόν, να απελευθερωθούμε από τις αλυσίδες που μας κρατάνε δέσμιό του.