Άλλαι Τέχναι

Ίσως πρόκειται για το αρτιότερο συγγραφικό έργο του Christopher Isherwood. Εκδόθηκε το 1964, πέντε χρόνια πριν από την ίδρυση της ακτιβιστικής συμμαχίας του «Gay Απελευθερωτικού Μετώπου». Μεταφέρθηκε στην οθόνη το 2009 από τον Tom Ford, τον ταλαντούχο σχεδιαστή μόδας, στην πρώτη του απόπειρα ως σεναριογράφος, σκηνοθέτης και παραγωγός. Το αποτέλεσμα είναι μαγευτικό και σε αυτό συνδράμει καταλυτικά ο Colin Firth σε μία λιτή και συγκινητική ερμηνεία που απέσπασε υποψηφιότητα Όσκαρ. Έχοντας κάποιες φορές αναλώσει το ταλέντο του σε άνευ ουσίας ταινίες (“What a girl wants” και μη χειρότερα…), ο Firth δίνει πνοή στον καθηγητή George Falconer καταφέρνοντας το μέγιστο, κατά τη γνώμη μου, καλλιτεχνικό επίτευγμα της καριέρας του. Αυτό που λέμε, ερμηνεία ζωής.

30 Νοεμβρίου 1962, έναν μήνα μετά τη διευθέτηση της Κρίση των Πυραύλων της Κούβας (μια ιστορική στιγμή του Ψυχρού Πολέμου) ο George Falconer ξυπνάει μετά από έναν ακόμα εφιάλτη στο σπίτι του στο Los Angeles. Ο George είναι δυστυχισμένος. Πριν από λίγους μήνες έχασε τον επί 16 χρόνια αγαπημένο του Jim σε ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Έχει αποφασίσει πως σήμερα θα είναι η τελευταία μέρα της ζωής του, αφού δεν βρίσκει πλέον κανένα νόημα σε αυτήν. Θα παρακολουθήσουμε όλα όσα συμβαίνουν κατά τη διάρκεια αυτής της ημέρας, τις συναντήσεις του με άλλους ετερόκλητους ανθρώπους, τις αναμνήσεις του από τη γνωριμία και τη συμβίωσή του με τον Jim.

Ο George φοράει το προσωπείο του καθηγητή Falconer και ξεκινάει τη μέρα του. Τα παιδιά του γείτονα συνθλίβουν πεταλούδες, οι φοιτητές του κάνουν ανόητες παρατηρήσεις πάνω σε λογοτεχνικά έργα, ένας μυστηριώδης φοιτητής προσπαθεί να εισέλθει στον κόσμο του, ένας νεαρός Ισπανός εκπορνεύεται, η επιστήθια φίλη του Charley αφοσιώνεται στον εγωκεντρικό μελοδραματισμό της… Όλα εμπεριέχουν μέσα τους χαρά και θλίψη. Ο George λέει χαριτολογώντας πικρά: «Αν πρόκειται για έναν κόσμο που δεν υπάρχει χρόνος για αισθήματα, δεν θέλω να ζω σε αυτόν». Ο κόσμος δεν είναι ποτέ ο ίδιος μετά από μία μεγάλη απώλεια. Οι αναμνήσεις είναι πολύτιμες αλλά και αβάσταχτες. Τα κύματα της θάλασσας όμως παραμένουν λυτρωτικά επικίνδυνα, οι μπύρες δροσερές, τα σκυλιά φιλικά, οι συναντήσεις με φίλους διασκεδαστικές και το μέλλον πάντα θα βρει κάτι καινούριο να σου φέρει. Να μείνεις ή να φύγεις;

Σε όλη τη διάρκεια της ταινίας, ο Colin Firth υψώνει μόνο μία φορά τη φωνή του. Δεν πρόκειται όμως για μία καθαρόαιμη εσωτερική ερμηνεία. Ο Firth υποδύεται τον George που με τη σειρά του υποδύεται τον καθηγητή Falconer. Το προσωπείο αυτό το φοράει παντού, στη δουλειά, στην τράπεζα, στη συνάντηση με τη Charley, στις άβολες κοινωνικές επαφές με τους γείτονες. Τον πραγματικό George τον βλέπουμε μέσα από τις αναμνήσεις: Το τηλεφώνημα που «ανακοινώνει» τον θάνατο του αγαπημένου, μία μέρα στην παραλία, ένα φιλί, την πρώτη γνωριμία…

Όλα τα πλάνα της ταινίας θα μπορούσαν να είναι εικόνες από ένα editorial μόδας ή μία αρχιτεκτονική περιήγηση σε μία κατοικία του Philip Johnson ή του Frank Lloyd Wright. Τα πάντα είναι στυλιζαρισμένα και πλέον επιτηδευμένα όμως παράλληλα τα καλύπτει ένα πέπλο μελαγχολίας και στοχαστικότητας που δίνει βάθος και υπόσταση στην εικόνα. Στην απόδοση συναισθήματος συμβάλλει και η θαυμασία φωτογραφία με τους υπέροχους χρωματικούς τόνους και πάνω απ’όλα η εξαιρετική μουσική του Abel Korzeniowski που υπογραμμίζει τη βουβή εσωτερική άβυσσο του καθηγητή Falconer.