Βιβλιοθήκη

Τί συμβαίνει όταν ο κεντρικός χαρακτήρας μιας ιστορίας καθοδηγεί τον συγγραφέα; Όταν ο ήρωας, πια, είναι αυτός που ορίζει την εξέλιξη της πλοκής και ο συγγραφέας υπάρχει απλώς για να αφηγείται στον αναγνώστη τα συμβάντα; Τότε, το παραμύθι δεν τελειώνει! Κυριολεκτικά! Ο ήρωας, επιθυμεί διαρκώς να μαθαίνει την εξέλιξη της ιστορίας του χωρίς ποτέ να ικανοποιείται με την –ως εκείνη τη στιγμή- αφήγηση. Έχει διαρκώς την περιέργεια να ανακαλύψει το επόμενο βήμα της –φανταστικής- ζωής του.

Στο πρωτότυπο, ομώνυμο βιβλίο-bestseller του Μεξικανού συγγραφέα Odin Dupeyron, «Και το παραμύθι δεν τελείωσε», η ηρωίδα, πριγκίπισσα Οντάι αναλαμβάνει ενεργό ρόλο κατά την συγγραφή της ιστορίας της, για να βγει από τον παθητικό τρόπο ζωής που είχε ως και το πρώτο κεφάλαιο της ιστορίας, εξαιτίας των φόβων της. Η ζωντανή, άμεση, πρωτοπρόσωπη αφήγηση-συνομιλία με τον συγγραφέα της, όπως και των υπολοίπων χαρακτήρων, κάνει την ιστορία σχεδόν διαδραστική, με τον αναγνώστη να ανταποκρίνεται στα συναισθήματά της, ταυτιζόμενος μαζί της, αλλά και άκρως διασκεδαστική γι’ αυτόν που νιώθει ως ένας ακόμη χαρακτήρας-θεατής του παραμυθιού. Ο συγγραφέας, η πριγκίπισσα και ο δράκος (του φόβου) που τη συνοδεύει, εκφράζουν αυθόρμητα κάθε σκέψη και επιθυμία τους, ενώ οι διαφορετικοί χρωματισμοί του καθενός στο κείμενο κάνουν κατανοητό τον διαχωρισμό των «φωνών» τους.

Κάθε πρόσωπο, ακόμα και αυτό του συγγραφέα, έχει συγκεκριμένο ρόλο, με δυνατότητες αλλά και περιορισμούς στην εξέλιξη. Παρ’ όλο που η ιστορία είναι –εκ των πραγμάτων- του συγγραφέα, η πριγκίπισσα είναι αυτή που αποφασίζει πώς –και πόσο- θα προχωρήσει η ιστορία. Κι ο συγγραφέας βρίσκεται εκεί για να υπακούσει και να της προσφέρει τις υπηρεσίες του. Αλλά και ο δράκος, ως ένας στερεοτυπικά κακός ρόλος των παραμυθιών, αποδεικνύεται πολύ πιο οικείος, προσιτός, συμπαθητικός και γλυκός στο πλευρό της πριγκίπισσας Οντάι, αντίθετα με το πώς πρωτοπαρουσιάζεται στο αρχικό τους κεφάλαιο.

Κι όπως σε κάθε παραμύθι, και οι δευτερεύοντες χαρακτήρες παίζουν σημαντικό ρόλο, αφού έχουν αλληγορική σημασία με σπουδαία μηνύματα ο καθένας. Η πριγκίπισσα, προκειμένου να ξεπεράσει τους φόβους της, τους συμβουλεύεται έναν-έναν για να μπορέσει να κάνει τα επόμενα βήματα της ιστορίας-ζωής της. Δεν γνωρίζουμε το παρελθόν της, αφού τη βρίσκουμε εξ’ αρχής κλεισμένη σε έναν ψηλό (;) πύργο. Βλέπουμε, όμως, βήμα-βήμα την προσπάθειά της, στη μεγάλη της επιθυμία να αποδράσει από εκεί και να τολμήσει να ζήσει τη ζωή της, πάντα παρέα με τον δράκο του φόβου της.

Το παραμύθι δεν θα τελειώσει, καθώς αυτή είναι η επιθυμία της και ο συγγραφέας θα την υπακούσει, θα της δώσει χρόνο και μπόλικα κεφάλαια –«πιο πολλά κι απ’ του Δον Κιχώτη!»- να ζήσει τη μεγαλύτερή της επιθυμία. Θα ψάξει να βρει τον δρόμο της, θα αναρωτηθεί, θα προβληματιστεί, θα εντυπωσιαστεί, θα συγκινηθεί, θα ερωτευτεί, θα απελπιστεί και θα ξανασυνεχίσει να πορεύεται και μαζί της κι ο αναγνώστης θα νιώσει τα ίδια συναισθήματα, έχοντας γνωρίσει έναν παρόμοιο δράκο του φόβου.

Κι όταν κάποια στιγμή το παραμύθι πρέπει να τελειώσει, η Οντάι θα έχει αποκτήσει τον πλούτο της, τις εμπειρίες της, μέσα από τη ζωή που τόλμησε να ζήσει. Αυτά θα έχει πάντα να τη συντροφεύουν ακόμα κι όταν το παραμύθι της θα έχει πια τελειώσει.