Katharine Hepburn: H Μεγάλη Αικατερίνη του αμερικανικού κινηματογράφου
Γεννημένη στις 12 Μαΐου του 1907 στο Hartford του Connecticut μέσα σε ένα προοδευτικό περιβάλλον, η Katharine Houghton Hepburn είναι το δεύτερο παιδί μιας οκταμελούς οικογένειας. Ο πατέρας της είναι γιατρός και η μητέρα της ενεργό μέλος του κινήματος των Σουφραζετών τη δεκαετία του 1910 στις Η.Π.Α. Μαθαίνει από παιδί να αγαπάει τον αθλητισμό και να είναι ανεξάρτητη, ενώ στη συνέχεια σπουδάζει Φιλοσοφία και Ιστορία, αν κι η πραγματική της αγάπη είναι η υποκριτική. Το 1928 θα κάνει ένα σύντομο γάμο, χωρίς να αφήσει ούτε στιγμή την υποκριτική και το θέατρο.
Αν θέλεις να θυσιάσεις τον θαυμασμό πολλών ανδρών για την κριτική ενός, εμπρός... Παντρέψου!
Η πρώτη της εμφάνιση στη μεγάλη οθόνη γίνεται το 1932 με την ταινία “A Bill of Divorcement”. Μόλις ένα χρόνο μετά παίρνει το πρώτο της Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου για τον ρόλο της νεαρής και φιλόδοξης ηθοποιού Eva Lovelace στη ταινία “Morning Glory”. Παρά τη γρήγορη επιτυχία, η πορεία της τα επόμενα χρόνια δεν είναι το ίδιο εντυπωσιακή, οι ταινίες της είναι εισπρακτικές αποτυχίες κι η ίδια χαρακτηρίζεται ως “Box Office Poison”. H ανάκαμψη της καριέρας της έρχεται το 1940 με την επιτυχημένη screwball comedy “Philadelphia Story”, όπου παίζει δίπλα στον James Stewart και στον Cary Grant.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1940, ξεσπάει η αντικομμουνιστική προπαγάνδα στην Αμερική και το Hollywood μπαίνει στο στόχαστρο του ρεπουμπλικανού γερουσιαστή Joseph McCarthy. Η Hepburn είναι ανάμεσα σ’ αυτούς που αντιδρούν έμπρακτα σ’ αυτόν τον παραλογισμό, υποστηρίζοντας τους συναδέλφους της που διώκονται για τις ιδέες τους. Μάλιστα, το 1947 μιλάει δημόσια σε συγκέντρωση για τις καταστροφικές συνέπειες της λογοκρισίας στην τέχνη, χωρίς να δειλιάσει και να φοβηθεί για τον αντίκτυπο της ομιλίας αυτής στην καριέρα της.
Στα επόμενα χρόνια θα βραβευτεί άλλες τρεις φορές με το Όσκαρ Α΄ Γυναικείου Ρόλου. Tο δεύτερο Όσκαρ έρχεται με την ταινία “Guess Who’s Coming to Dinner” το 1968, όπου συμπρωταγωνιστεί για τελευταία φορά με τον Spencer Tracy, σύντροφό της για 26 χρόνια. Με τον Tracy δεν παντρεύονται ποτέ, αφού εκείνος είναι καθολικός και παντρεμένος με δυο παιδιά. Παρόλ’ αυτά, η Hepburn θα μείνει δίπλα του όλα αυτά τα χρόνια και θα τον στηρίξει με τα προβλήματα αλκοολισμού που αντιμετωπίζει. Όταν εκείνος πεθαίνει λίγες μέρες αφότου ολοκληρωθούν τα γυρίσματα της ταινίας, η Hepburn δεν θα παρευρεθεί στην κηδεία του, ενώ αρνείται να δει την τελευταία τους ταινία.
Το τρίτο Όσκαρ θα το κερδίσει το 1969 για την ταινιά “The Lion In Winter” ενώ το τέταρτο, το 1982 για την ταινία “On Golden Pond”, όπου συμπρωταγωνιστεί με τους Henry και Jane Fonda.
Ωστόσο, η πρώτη κι η τελευταία της εμφάνιση στα βραβεία απονομής των Όσκαρ είναι το 1974, όπου το κοινό την καταχειροκροτεί όρθιο ενώ εκείνη εμφανίζεται με παντελόνι, αδιαφορώντας για ακόμη μια φορά για τους κανόνες και το πρωτόκολλο της τελετής της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής της θα τα περάσει στο Connecticut. Οι κινηματογραφικές της εμφανίσεις θα είναι περιορισμένες, αλλά συνεχίζει να αθλείται, να είναι χειμερινή κολυμβήτρια και να διατηρεί αναλλοίωτο τον ανεξάρτητο χαρακτήρα της, τη σπιρτάδα και τη ζωντάνια της που την έκαναν να ξεχωρίσει μέσα από τους ρόλους της σε 44 κινηματογραφικές ταινίες στη διάρκεια 66 ετών. Η ηθοποιός με τα λαμπερά μάτια και τη χαρακτηριστική προφορά, που ενσαρκώνει ρόλους δυναμικών και έξυπνων γυναικών, «φεύγει» στις 29 Ιουνίου του 2003, σε ηλικία 96 ετών.
Η Hepburn υπήρξε αντισυμβατική κι ειλικρινής σε όλη τη ζωή της· δεν δέχτηκε ποτέ να παίξει το παιχνίδι των μεγαλων στούντιο της εποχής και του τύπου, αρνούταν να παραβρεθεί σε κοινωνικές εκδηλώσεις και να αλλάξει τον τρόπο ντυσίματός της. Πολλές φορές ήταν ειρωνική και επιθετική απέναντι στους δημοσιογράφους, ενώ δεν υπάκουσε ποτέ σε κοινωνικές συμβάσεις και νόρμες· ήταν άθεη, αφοσιωμένη στη δουλειά της και πολύ εγωίστρια για να δημιουργήσει τη δική της οικογένεια, όπως παραδεχόταν η ίδια. Επίσης, είχε επανειλημμένα δηλώσει ότι αδιαφορεί για την υστεροφημία της και για το αν θα τη θυμούνται οι επόμενες γενιές. Κι όμως, το 1999 ψηφίζεται από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου ως η σημαντικότερη γυναίκα ηθοποιός, αφήνοντας πίσω της τις θρυλικές Bette Davis και Greta Garbo. Σήμερα, 110 χρόνια μετά τη γέννησή της, η προσωπικότητα κι οι ερμηνείες της εξακολουθούν να συγκινούν τους λάτρεις του κλασσικού αμερικανικού κινηματογράφου κι όχι μόνο. Ταυτόχρονα, η ζωή κι η καριέρα της επαληθεύουν περίτρανα αυτό που πίστευε πάντα:
Αν τηρείς όλους τους κανόνες, χάνεις όλη την διασκέδαση.
