In a Cinemanner of Speaking

Μια χαριτωμένη ταινία για έναν νεαρό πλαστικό χειρουργό που η μοίρα τον φέρνει σε ένα μικρό ξεπεσμένο ψαροχώρι στο οποίο δεν υπάρχει γιατρός. Προκειμένου να σωθεί η κατεστραμμένη οικονομία του μικρού χωριού, όλοι προσδοκούν στην ίδρυση ενός μικρού εργοστασίου στην περιοχή. Απαραίτητη προυπόθεση όμως είναι το χωριό να αποκτήσει γιατρό, έτσι όλοι κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να κρατήσουν τον νεαρό χειρουργό στο ψαροχώρι. Απ’ ότι φαίνεται, την παράσταση κλέβει ο «βετεράνος» Brendan Gleeson. Και πού δεν έχει παίξει αυτός ο άνθρωπος; Από τον «Ράφτη του Παναμά» και τις «Συμμορίες της Νέας Υόρκης» στον ρόλο του τρελομάτη Μούντυ στις ταινίες Χάρυ Πότερ.

Ο Ντέιβιντ Φίντσερ είναι εδώ και δεν θα αφήσει κανέναν απογοητευμένο. Την σκότωσε ή δεν την σκότωσε τελικά ο Μπεν Άφλεκ, that is the question. Ένα υπέροχο αστυνομικό θρίλερ που ξετυλίγεται με υποδειγματική αφήγηση. Παράλληλα, μια σάτιρα των πάντων, με τη γνώριμη «φιντσερική» ειρωνεία. Η ταινία, όπως και το μυθιστόρημα στο οποίο βασίστηκε, έχει προκαλέσει διεθνώς το ενδιαφέρον κι αυτός είναι σίγουρα ένας ακόμα καλός λόγος για να τη δούμε. Θα την βλέπαμε όμως, επιπροσθέτως, λόγω της Rosamund Pike που την είχαμε ξεχωρίσει από το ρόλο της Jane στο ”Pride and Prejudice” του 2005, αλλά και λόγω του Neil Patrick Harris, τον Barney από το “How I met your mother”, ο οποίος για πρώτη φορά υποδύεται δραματικό ρόλο.

Αυτός ο απίθανος πιτσιρίκος, ο μικρός Νικόλας και οι περιπέτειές του είναι από τις πιο ωραίες αναμνήσεις της παιδικής μου ηλικίας. Τα βιβλία της σειράς, δώρα προς τον αδερφό μου, που τον λένε και αυτόν Νικόλα, πέρασαν στα δικά μου χέρια όταν έμαθα να διαβάζω και δύο δεκαετίες σχεδόν μετά αποτελούν ακόμα μερικά από τα πιο αγαπημένα μου αναγνώσματα. Τις ιστορίες του Νικόλα απολαμβάνουν με την ίδια άνεση 7χρονα πιτσιρίκια αλλά και 25χρονοι φίλοι που διαβάζουν τις περιπέτειές του και σκάνε στα γέλια. «Οι διακοπές του μικρού Νικόλα» είναι από τα ωραιότερα βιβλία της σειράς. Μία ακόμα σχολική χρονιά έχει μόλις τελειώσει και ο μικρός Νικόλας κέρδισε το βραβείο της ευφράδειας, αν και όπως εξήγησε η δασκάλα στον μπαμπά του, αυτό έχει να κάνει περισσότερο με την ποσότητα παρά με την ποιότητα… Είδα την πρώτη ταινία και για να είμαι ειλικρινής απογοητεύτηκα. Δεν είναι όμως και εύκολο να περάσει κανείς στην οθόνη όλο αυτό το ιδιαίτερο χιούμορ, όλο αυτό που κατάφερε ο Γκοσινί και ο Σενπέ, βλέποντας τον κόσμο μέσα από τα μάτια ενός ζωηρού 7χρονου αγοριού. Θα δω όμως και το νέο φιλμ που ελπίζω να έχει φερθεί όμορφα σε αυτόν τον αγαπημένο μου μικρό ήρωα.

Πίσω στο 1462, στην Τρανσυλβανία που βρίσκεται υπό την ηγεσία του Βλαντ III, ο οποίος χάνει την ψυχή του και μεταμορφώνεται σε μία από τις πιο τρομακτικές ιστορικά φιγούρες για να νικήσει τους Οθωμανούς και να σώσει την φαμίλια του! Σας θυμίζει κάτι; Η αληθινή ιστορία του Βλαντ ΙΙΙ του Παλουκωτή ξετυλίγεται στην κινηματογραφική οθόνη με την υπογραφή του Gary Shore… 

Ισως η πιο πολυαναμενόμενη ελληνική ταινία της χρονιάς. Ο Πάνος Κούτρας επιστρέφει πέντε χρόνια μετά τη «Στρέλλα» του με μια ταινία για το ταξίδι δύο νεαρών αδερφών, παιδιά μετανάστριας από την Αλβανία που αναζητούν τον πατέρα τους στη Θεσσαλονίκη. Ένα road trip σε αναζήτηση της προσωπικής «πατρίδας» και της εύρεσης ταυτότητας. Ένας ύμνος στις παρεκκλίσεις και στις ανορθόδοξες δομές. Ένας τίτλος γεμάτος ειρωνεία και ταυτόχρονα, μια έκκληση για ανεκτικότητα. Νέοι ηθοποιοί βρίσκονται στους πρωταγωνιστικούς ρόλους και μέχρι στιγμής έχουν λάβει εξαιρετικές κριτικές για τις ερμηνείες τους. Ενδιαφέρον έχει πως ένα από τα εμβληματικά και τώρα ερειπωμένα ξενοδοχεία «Ξενία» έχει επιλεγεί σε μερικές πολύ ενδιαφέρουσες σκηνές του έργου ως χώρος δράσης. Η ταινία έχει κάνει ήδη αισθητή την παρουσία της σε διεθνή φεστιβάλ όπως στο τμήμα «Ένα κάποιο βλέμμα» στο Φεστιβάλ των Καννών και πριν λίγες μέρες στο 39ο Toronto International Film Festival.

Ενδιαφέρον ιστορικό φιλμ και συνάμα εντυπωσιακό σκηνοθετικό ντεμπούτο για τον Γιαν Ντεμάνζ με μία ταινία που καθηλώνει αβίαστα και ακαριαία. Κλειστοφοβία σε εξωτερικούς χώρους. Τρεμάμενη κάμερα και τρεμάμενες ψυχές σε μια ιστορική περίοδο που προκαλεί εύλογα τρέμουλο. Σε κάθε οικοδομικό τετράγωνο, η ισορροπία δυνάμεων μπορεί κάλλιστα να αλλάξει. Οι φίλοι και οι εχθροί γίνονται έννοιες πάρα πολύ σχετικές. 

Θριλερ που έλαβε απολαυστικά κακές κριτικές. Νιώθω ενθουσιασμό που θα χρησιμοποιήσω την έκφραση «Μόνο για τους λάτρεις του είδους».

Καλός ο πολιτισμός, καλή η ευγένεια, καλοί οι τρόποι, καλό να συγκρατούμε πάντα την ψυχραιμία μας. Ή και όχι… Διότι κάποιες στιγμές, επιβάλλονται οι εξαιρέσεις. Σε αυτήν τη σπονδυλωτή κωμωδία από την Αργεντινή, οι ήρωές σε κάποια στιγμή θα βροντοφωνάξουν «We ‘re not gonna take it anymore!”. Κι εμείς, θα είμαστε με το μέρος τους. Ιδίως, με τον τιτάνα του σκεπτόμενου λατινοαμερικάνικου σινεμά, τον μοναδικό Ρικάρντο Νταρίν. 

Ανέκαθεν αγαπούσαμε τον ταλαντούχο Ντέιβιντ Μακένζι και την τόσο ξεχωριστή αισθητική του ματιά. Από το υπέροχο “Young Adam” μέχρι το τρυφερό και γλυκύτατο “Perfect Sense”. Ούτως ή άλλως, δεν θα χάναμε με τίποτα την ταινία του, αλλά ο πρωταγωνιστικός ρόλους του ανερχόμενου Τζακ Ο’ Κόνελ (πρωταγωνιστεί και στο ’71 που βγαίνει επίσης στις ελληνικές αίθουσες αυτόν τον μήνα) ήταν το κερασάκι στην τούρτα. Αγνοήστε την τελείως γελοία ελληνική μετάφραση του original τίτλου (“Starred Up”). 

Όποιος δεν γουστάρει τον Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ, παρακαλείται να μην ξαναμπεί στο site και γενικά, να μην μας απευθύνει ποτέ τον λόγο για οποιοδήποτε ζήτημα. Ακούγοντας τις φήμες πως ο Τζούνιορ πάει καρφωτός για Όσκαρ, ήταν αδύνατον να μην πέσουμε στην παγίδα της ανυπομονησίας για τη συγκεκριμένη ταινία. Δικαστικό σασπένς με ένα στόρι οικογενειακής συμφιλίωσης στο πίσω φόντο.