Κύριε Barnes, να συστηθούμε…
Το “The Sense of an Ending” συγκαταλέγεται αναμφίβολα στη λίστα με τα βιβλία που ξεχωρίζουν για το ψυχογραφικό και «εσωτερικό» περιεχόμενό τους. Με την χαρισματική του ελαφριά πένα ο Barnes δημιουργεί ρεαλιστικούς χαρακτήρες με κάποιες απαραίτητες προσθήκες υπερβολής εδώ κι εκεί, ώστε το μυθιστόρημα να γίνει κομψοτέχνημα. Η ιστορία που διηγείται δεν είναι ακραία, δεν είναι φαντεζί, δε θα σε «κολλήσει» στον τοίχο. Αντιθέτως, θα είναι σαν να κάνεις έναν όμορφο περίπατο στους διαδρόμους της ζωής κάποιου Tony Webster, ο οποίος προσπαθεί και ο ίδιος μέσα από την αφήγησή του να ξαναδεί την πορεία που ακολούθησε στη ζωή του, τα λάθη και τις συνέπειές τους, τα μαθήματα που πήρε. Ο Tony Webster προσπαθεί να ξανατυλίξει το κουβάρι της ζωής του, να κάνει ένα rewind προς την εφηβεία του, τα χρόνια του κολεγίου και τις σχέσεις του με τους φίλους του και τις γυναίκες, ώστε να ερμηνεύσει εκ νέου γεγονότα που στιγμάτισαν τη ζωή του. Ως γυναίκα αναγνώστης ήταν τρομερά ενδιαφέρον να βιώνω το επώδυνο coming of age του πρωταγωνιστή και την εσωτερική πάλη, που φαίνεται να βιώνουν οι άρρενες πολίτες του ντουνιά, για την εδραίωσή τους ως αρσενικά σε μία κλειστοφοβική και κομπλεξαρισμένη πατριαρχική κοινωνία. Ανακουφιστικό και αποτρόπαιο συγχρόνως να αποδέχεσαι τη φύση σου, να προσμετράς τα επιτεύγματά σου αλλά και τα στραβοπατήματά σου τα οποία πάνε πακέτο δύο σε ένα…
Ο Barnes χαρακτηρίζεται από ένα δικό του στυλ γραφής το οποίο εγώ δεν το έχω ξανασυναντήσει. Έχει τον τρόπο να συνδυάζει ένα μοναδικό λεξιλόγιο – αν μπορείτε να το διαβάσετε στη γλώσσα του πρωτοτύπου, να το κάνετε – μέσα σε αρτιότατες προτάσεις χωρίς όμως να γίνεται κουλτουροιντελεξουέλ και χωρίς να σου βγάζει την Παναγίτσα. Οι αρετές που θα λέγαμε ότι χαρακτηρίζουν το βιβλίο του Julian Barnes είναι η ακεραιότητα και η ευγλωττία και την ευγλωττία έρχεται να επιβεβαιώσει έμπρακτα το βιογραφικό του συγγραφέα μας, το οποίο τον θέλει να εργάζεται ως λεξικογράφος για το… Oxford English Dictionary. Ναι… Μάλιστα. Για την περίπτωση που ετοιμαζόσουν να αμφισβητήσεις το κομμάτι της ευγλωττίας δηλαδή…
Και ναι, σαφώς και ως άρθρο που σέβεται τον εαυτό του οφείλει να αναφέρει ότι για το εν λόγω βιβλίο ο Barnes τιμήθηκε με το Man Booker Award, αλλά προσωπικά δε μου καίγεται καρφί. Είναι ήδη απ’ τα ομορφότερα αναγνώσματα του 2014 για την απλότητά του, για τον όμορφο λόγο του καθώς και για τον συναισθηματισμό και την ανθρωπιά που αποπνέει. Man Booker or not Man Booker εγώ σας το προτείνω. Άβε.
Α.
