Art Outside the Core

Κυβερνά μόνος του τις όχθες της Βόρειας Ουαλίας και ιδρύει το δικό του καλλιτεχνικό βασίλειο, συγκεντρώνοντας street δημιουργούς από όλη την Ευρώπη για να υποβάλλουν τα σέβη τους και να δηλώσουν υποταγή στο κλασσικό, αν και κάπως σκουριασμένο, μεγαλείο του.

Τα απόρρητα έγγραφα που ανακαλύφθηκαν μας στέλνουν στο 1950. Οι Βρετανικές αρχές ετοιμάζονται να σπρώξουν τη χώρα σε ένα Ψυχρό Πόλεμο διαφορετικό από τους άλλους, αφού η πυρηνική απειλή ήταν πια πραγματικότητα και όχι φαντασία. Στυγνή πραγματικότητα, όμως, ήταν για τη Βρετανική κυβέρνηση και η αναμενόμενη ήττα τους, και τα πλάνα για να σώσουν τους εαυτούς τους, τη Βασιλική Οικογένεια και την υψηλή κοινωνία της εποχής άρχισαν να καταστρώνονται. Επιστήμονες, λοιπόν, πρότειναν την κατασκευή ενός ξεχωριστού πλοίου, το οποίο και κατασκευάστηκε στο Μπέλφαστ από τους μηχανικούς του «Τιτανικού», και, πέρα από τις ανέσεις, την πολυτέλεια και την αυτάρκεια επιβίωσης που πρόσφερε, χτίστηκε με ιδιαίτερες προϋποθέσεις ταχύτητας, συμπίεσης στους εσωτερικούς χώρους και συστημάτων επικοινωνίας. Ως «βιτρίνα» για το κοινό, το πλοίο χρησιμοποιήθηκε σε τακτικές εσωτερικές διαδρομές, και ετησίως έπαυαν τη λειτουργία του για λίγες εβδομάδες, προκειμένου να τεστάρουν ότι παραμένει σε άψογη λειτουργία και ετοιμοπόλεμο. Τελικά, η μηχανική βελτίωση των Σοβιετικών υποβρυχίων, μέρος της οποίας οφείλεται σε Βρετανό κατάσκοπο που διέρρευσε τα σχέδια του πλοίου στους Ρώσους, ανάγκασε το πλάνο χρήσης του Σούπερ-Πλοίου σε παύση το 1985. Το σκαρί του αφέθηκε να ρημάξει στις όχθες του Flintshire σε μια ιδιωτική προβλήτα, αλλά κάποιοι καλλιτέχνες αποφάσισαν κάτι διαφορετικό για τη μοίρα ενός τέτοιου ιστορικού επιβατηγού.

Έτσι γεννήθηκε το DuDug Project, με σκοπό να φέρει «ζωή και δημόσια προσοχή» στον εγκαταλελειμμένο Δούκα, όπως διακηρύσσει η επίσημη ιστοσελίδα τους. Η πρώτη φάση διακοσμητικού καλλωπισμού του πλοίου ολοκληρώθηκε το 2012, ενώ πρόσφατα ξεκίνησε η δεύτερη, με νέα ονόματα να προστίθενται στη λίστα των καλλιτεχνών που προσκαλούνται να αφήσουν τη χαρακτηριστική τους δημιουργική τρέλα στα σκουριασμένα «πλευρά» του πλοίου. Φυσικά και είναι όλοι street artists. Φυσικά και από του δρόμους γεννήθηκε ακόμα ένας ανεμοστρόβιλος καινοτομίας και καλλιτεχνικής πρωτοτυπίας. Ο πιο ιδιαίτερος καμβάς που μπορεί να φανταστεί άνθρωπος φέρει ήδη έργα ύψους μέχρι και 18 μέτρων και πλάτους έως και 14 μέτρων από τους KIWIE, Cream Soda Crew (το δικό τους κομμάτι, ο “Eduk the Diver” είναι η μεγαλύτερη τοιχογραφία… πλοιογραφία! -επιτέλους, η ευκαιρία που έψαχνα πάντα να κατασκευάσω μία λέξη), Bungle, GOIN, Fat Heat, Mr. Zero και Fin DAC που δούλεψαν στην πρώτη φάση του φιλόδοξου σχεδίου μετατροπής ενός ορόσημου για τη γύρω περιοχή στην μεγαλύτερη γκαλερί ανοιχτού χώρου στην Ευρώπη.

Το εγχείρημα έως τώρα έχει αποδειχθεί παραπάνω από επιτυχημένο. Οι καλλιτέχνες δεν επεμβαίνουν στον εσωτερικό χώρο του πλοίου, αλλά μονάχα στο παρακμάζον εξωτερικό, του οποίου η σκουριά καθόλου δεν εμποδίζει τη δημιουργική του αναγέννηση. Οι εξωγήινοι Πειρατές του Λετονού KIWIE κοσμούν την πρύμνη του πλοίου, ένα έργο σε κάθε πλευρά της, και διευρύνουν τις «επαγγελματικές» δραστηριότητες της γνωστής μασκότ φιγούρας του καλλιτέχνη στην θαλασσινή αναρχία. Οι ντόπιοι Cream Soda Crew παραθέτουν τον δικό τους δύτη ονόματι Eduk και ένα αξιοπρόσεκτου μεγέθους, 3D wildstyle tag που αναγράφει το σλόγκαν “The Boat that Shocked”, ενώ ο Γάλλος GOIN προσθέτει το εντυπωσιακό «Συμβούλιο των Πιθήκων». Οι τρεις κουστουμαρισμένοι πίθηκοί του κάθονται πάνω σε τσουβάλια χρημάτων καλύπτοντας τα αυτιά, τα μάτια και το στόμα τους σε μια σαφή πολιτική δήλωση που ο καλλιτέχνης εμπνεύστηκε από το γνωστό αγγλικό ρητό, που συχνά συνοδεύεται εικονογραφικά από την «ειρωνική» εξελικτική μας ομοιότητα με τους πιθήκους: “see no evil, hear no evil, speak no evil”. Συνεχίζουμε με τον «Προφήτη του Κέρδους», ή αλλιώς “Prophet of Profit” που προέκυψε από τη συνεργασία των Ούγγρων Mr Zero και Fatheat, ακόμα ένα πολιτικοποιημένο έργο με έμφαση στο θέμα «διαφθορά», το οποίο χωρίστηκε σε δύο κομμάτια. O Mr Zero ζωγράφισε ένα… γουρούνι που φέρει τις λέξεις «Απληστία-Εξουσία-Διαφθορά» στο σώμα του, ενώ φοράει ένα αστυνομικό καπέλο με το λόγκο του Δημοτικού Συμβουλίου του Flintshire, και ο Fatheat πρόσθεσε τη φιγούρα ενός σατανικού σκελετού που φοράει χιτώνα, καπνίζει αδιάφορα τουλούπες «δολαρίων» και καθοδηγεί το γουρούνι με ένα σιδερένιο λουρί. Οι ίδιοι καλλιτέχνες σχεδίασαν ακόμα ένα έργο πάνω στο πλοίο με παρόμοια θεματολογία αλλά διαφορετική αισθητική, πλαισιώνοντας τον επίσης ενδεδυμένο με κουστούμι κουκουλοφόρο ονόματι «Πρόσωπο της Εξουσίας» (Face of Authority) του Bungle. Η πρώτη φάση ολοκληρώθηκε με την γκέισα “Mauricamia” του Fin DAC, ένα κομμάτι πραγματικής ομορφιάς, αόρατο από την ακτογραμμή, το οποίο οι επισκέπτες θα έχουν την ευκαιρία να δουν μόνο εάν το πλοίο ξανανοίξει για το κοινό.

Η διαμάχη ανάμεσα στο τοπικό συμβούλιο και τους ιδιοκτήτες του πλοίου, που υποστηρίζουν την ομάδα DuDug στο έργο τους και έχουν δώσει «την ευχή» τους για την καλλιτεχνική αναζωογόνηση του εγκαταλελειμμένου «Δούκα» ακόμα συνεχίζει, με το συμβούλιο να αρνείται οποιαδήποτε οικονομική στήριξη στο, κατά του ίδιους, ανώφελο για την τοπική κοινωνία πρότζεκτ, και να απαγορεύει το άνοιγμα του χώρου στο κοινό. Αυτή η αντιπαλότητα υπήρξε και ο λόγος που πολλοί από τους συμμετέχοντες καλλιτέχνες στράφηκαν σε έντονες πολιτικά πλοιογραφίες (it’s a thing!), επεκτείνοντας τον αγώνα τους από την βαρετή γραφειοκρατία στον ίδιο τον «Δούκα», που πρόσφατα φόρεσε νέα ρούχα. Για αρχή, ένα γιγάντιο ρομπότ που μοιάζει να βγαίνει από τα σπλάχνα του πλοίου φωνάζοντας “Your Time is Up, the Future is Here” από τον SNUB23, ακολουθούμενο από μία έφηβη βαμμένη με χρώματα πολέμου που δηλώνει, κοιτάζοντάς σε με διαπεραστικά μάτια, ότι «Όταν δυο κόσμοι συναντιούνται, υπάρχει σύγκρουση πολιτισμών» (When two worlds meet, it’s a culture clash) από τον Dale Grimshaw. Τέλος, ο Spacehop απέτισε φόρο τιμής στον πρώτο καπετάνιο του πλοίου, τον John “Jack” Irwin με μια ρεαλιστική προσωπογραφία του βασισμένη σε μια παλιά φωτογραφία, και ο Dan Kitchener (DANK) ολοκλήρωσε με το έργο του, “Opening the Can of Worms”, μια «παραμυθική» απεικόνιση ενός τερατοειδούς χταποδιού με πλοκάμια σκουληκιών, ακόμα ένα κομμάτι που επηρεάζεται από την εχθρότητα Συμβούλιο Vs. DuDug, αλλά και τον περιπετειώδη κόσμο των θαλασσών.

Με διαρκώς αυξανόμενη φήμη και προσοχή από τον παγκόσμιο (τώρα πια, και ελληνικό) Τύπο, αλλά και με δυνατά ονόματα καλλιτεχνών, πρόθυμα να απομακρυνθούν για λίγο από τους δρόμους τους για τη μοναδική ευκαιρία να αφήσουν ένα διαχρονικό στίγμα σε ένα ανεπανάληπτο καμβά, ο Μαύρος Δούκας ξαναζεί, ή μάλλον ζει για πρώτη φορά, ένα μεγαλείο που κανένα σκαρί, καινούριο ή παλιό, δεν έχει ξαναζήσει. Και, ποιος ξέρει; Μπορεί το επόμενο μεγάλο ρεύμα γκράφιτι δημιουργίας σε οχήματα, μετά τα τραίνα, να είναι τα πλοία. Κυρίες και κύριοι, ο Μαύρος Δούκας μόλις ήχησε τις χρόνια σιωπηλές του σειρήνες. Προσοχή…