Λόγος + Τέχνη

Είσαι λοιπόν ο Γκιούλιβερ
ο αγαθός κι ηλίθιος γίγαντας που ροχαλίζει.
Ζούμε πατώντας
στα χέρια στην κοιλιά στο τριχωτό Σου στήθος
διανύουμε αποστάσεις αποστάσεων.
Εσύ δε νιώθεις.
Κουνάς καμιά φορά φαγούρα
το δαχτυλάκι του ποδιού ή το χέρι
και σκορπίζονται
όσοι έτυχε να βρίσκονται κοντά.
Κανείς δεν ξέρει πού πατά
κανείς δεν ξέρει
πως απ’ τη μια στιγμή στην άλλη
μπορεί και να βρεθεί
πάνω στο στόμα ή στο ρουθούνι Σου
κι εσύ να φταρνιστείς ή να χασμουρηθείς
κι όλα να τιναχτούν στον αέρα
μια ανύποπτη ζωή να τιναχτεί
στον αέρα
έτσι
μόνο και μόνο
γιατί Σε γαργάλησε. 

Κοιμήσου Γκιούλιβερ κοιμήσου
εμείς σαν ύπνος πάντα Σε τυλίγουμε
είμαστε ο ύπνος Σου που ζει
όσο κοιμάσαι.

~Το ποίημα είναι από τη συλλογή «Ο θάνατος το στρώνει» (1986).
~Η φωτογραφία, με τίτλο ″Somewhere Between Waking and Sleeping″, είναι της Cristina Paulin.