Άλλαι Τέχναι

Ο Tom Hardy απαίτησε να ερμηνεύσει και τους δύο δίδυμους αδερφούς: Το μυαλό της επιχείρισης, Reggie και τον πρώτο ανοιχτά bisexual gangster όλων των εποχών, Ronnie. Και δεν τα κατάφερε καθόλου άσχημα. Η ερμηνεία του (ειδικά στον ρόλο του Reggie) είναι και ένα από τα δυνατά χαρτιά της ταινίας. Το άλλο δυνατό χαρτί είναι το στυλ. Η αναπαράσταση του στυλ και της ατμόσφαιρας του Ανατολικού Λονδίνου των 50s και των 60s είναι αψεγάδιαστη: η απαραίτητη μείξη της μικροαστικής μιζέριας, της φανταχτερής decadence, της ζωντάνιας ενός Λονδίνου που μόλις είχε αρχίσει να ξεχνάει τα δύσκολα χρόνια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, της συναρπαστικής μόδας και μουσικής. Μπόνους η εμφάνιση -έκπληξη της Duffy στον ρόλο της soul τραγουδίστριας Timi Yuro. 

Μακάρι το ”Legend” να ήταν ένα στυλιζαρισμένο -έστω επιφανειακό- γκανγστερικό έπος. Ή να ήταν το οικογενειακό δράμα δύο δίδυμων αδερφών gangster, που οι μεταξύ τους έριδες, οι θυελλώδεις προσωπικότητές τους και η αλαζονεία τους, τους «το έκλεισαν το μαγαζί». Ή έστω να ήταν ένα άρλεκιν, ερωτικό δράμα για τις συνέπειες του να ερωτεύεσαι έναν εκπρόσωπο του οργανωμένου εγκλήματος. Ή τέλος μια εξτραβαγκάνζα- απεικόνιση της τρυφηλότητας και του γκλάμουρ της ζωής ενός μεγαλοκαρχαρία που διάγει βίο ισάξιο rock star, σαν το “The Wolf of Wall Street”. Αλλά το ”Legend” δεν είναι τίποτα από τα παραπάνω, ίσως γιατί είναι λίγο από το καθένα. Σίγουρα δεν είναι ένα συμπαγές γκανγστερικό έπος κι αν αναλογιστεί κανείς ογκόλιθους όπως το “Goodfellas”, “Casino” και τους τρεις Νονούς, είναι κάπως θαμπό κι άνισο και ανά διαστήματα μοιάζει σχεδόν σαν ένα καλογυρισμένο video clip, πράγμα άδικο για την εξαιρετική απόδοση του Tom Hardy. Το άνισο αποτέλεσμα συνίσταται στο γεγονός ότι κεντροβαρής στην υπόθεση είναι η γνωριμία, η σχέση και ο γάμος του Reggie με τη γυναίκα του, η οποία έχει αναλάβει και την αφήγηση της ταινίας, αν και πάντα «περιφερειακή» στα γεγονότα και στη συνέχεια μακαρίτισσα. Κι όμως ακόμη κι αυτός ο έρωτας αποτυπώνεται κάπως άχρωμα και υπερβολικά «πολιτισμένα». Η δε τεταμένη σχέση ανάμεσα στα δύο δίδυμα αδέρφια δεν βρίσκει χρόνο να ξεδιπλωθεί πλήρως, ώστε το τέλος να έχει την απαιτούμενη ένταση. Ακόμη, δεν μαθαίνουμε και πολλά για το πώς δούλευε η «επιχείρηση» των αδερφών, ενώ ανεξήγητη μένει σεναριακά και η ανάμειξη κάποιων Αμερικανών gangster από το Las Vegas στις δουλειές των αδερφών. 

Οι αδερφοί Kray έχουν απασχολήσει για χρόνια την λονδρέζικη ποπ κουλτούρα. Και σίγουρα δεν μπορεί να μην συγκινηθεί κανείς αισθητικά από δύο τύπους που εισβάλλουν στα νυχτερινά κλαμπ των 60s με υπέροχα κοστούμια και συναρπαστική τρέλα και φυσούν καπνό από αυθάδη χείλη. Αλλά οι Kray, αν και σύμφωνα με πολλούς μάλλον επέδειξαν περισσότερες ικανότητες στο πλασάρισμα της περσόνας τους, παρά στο έγκλημα, υπήρξαν αληθινοί εγκληματίες και δολοφόνοι. Κι όσο glamorous και αν ήταν τη στιγμή που διέπρετταν τα εγκλήματα, αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι τα διέπρετταν. Ίσως κάποια μελλοντική ταινία ρίξει περισσότερο φως στα έργα και στις ημέρες των αδερφών, πηγαίνοντας λίγο βαθύτερα από την επιφάνεια.