Scroll Top

Auditorium

Life Without Sound, των Cloud Nothings

feature_img__life-without-sound-ton-cloud-nothings
Οι Cloud Nothings ξεκίνησαν σε ένα υπόγειο ως one-man project του κιθαρίστα και τραγουδιστή Dylan Baldi το 2008 και έκτοτε έχουν έναν ικανοποιητικό αριθμό κυκλοφοριών στο ενεργητικό τους. 

Το “Life without Sound” είναι ο 5ος full-length δίσκος του κουαρτέτου από το Cleveland. Καταρχάς να ξεκαθαρίσω ότι ο δίσκος με τον οποίο ταυτίζομαι μουσικά πιο πολύ είναι ο “Here and Nowhere Else” (Carpark, 2014), ο οποίος ήταν και η πρώτη μου επαφή με το συγκρότημα: δυναμικές συνθέσεις, άρωμα από Seattle και αφίσες Mudhoney στους τοίχους του στούντιο. Έχοντας προηγηθεί άλλες τρεις κυκλοφορίες (“Turning On”, 2009, “Cloud Nothings”, 2011 και “Attack on Memory”, 2012) οι Cloud Nothings σίγουρα είναι ένα συγκρότημα με αρκετή προϋπηρεσία στο χώρο της indie/alternative αμερικανικής σκηνής.

Το “Life Without Sound”, χωρίς να έχει σημαντικές αποκλίσεις από τις προηγούμενες κυκλοφορίες τους, φανερώνει μια τάση του συγκροτήματος για πιο μελωδικές και στοχαστικές συνθέσεις, ενώ ο Baldi χαρακτηρίζει τη μουσική του ως “New Age Rock”, οτιδήποτε και αν αυτό σημαίνει. Η εντύπωση που μου δημιουγήθηκε από το πρώτο άκουσμα είναι ότι το συγκρότημα επιχειρεί μέσω του “Life Without Sound” να αγγίξει πιο «εύπεπτα» μουσικά επίπεδα και ο στίχος σίγουρα βοηθάει, εκφράζοντας συχνά μια γλυκιά πικρία και μία αυτοκριτική διάθεση (“Internal World”, “Up To The Surface”) που τους καθιστά ένα αμιγώς radio friendly συγκρότημα. Υπάρχουν, όμως, και στιγμές του δίσκου που σε ανταμοίβουν για τον χρόνο που αφιέρωσες για να τον ακούσεις, αρχής γενομένης με το post-love ασματάκι “Enter Entirely”, το οποίο φέρνει στο μυαλό indie/alternative σχήματα των 90s, τύπου Dinosaur Jr., REM και Pixies. Στα ίδια πλαίσια κινούνται και τα “Darkened Rings”, “Modern Act” (με μια πιο ποπ διάθεση) και “Sight Unseen” το οποίο είναι ίσως και το καλύτερο κομμάτι του δίσκου, θυμίζοντας έντονα τις πρώτες δουλειές του συγκροτήματος. Στα συν του δίσκου και η πολύ καλή παραγωγή του John Goodmanson (Sleater – Kinney, Bikini Kill) η οποία δίνει ιδιαίτερη έμφαση στο rhythm section του δίσκου.

Σίγουρα το “Life Without Sound” δεν είναι η καλύτερη κυκλοφορία τους. Παρόλ’αυτά, δείχνει ότι το συγκρότημα ψάχνει διαρκώς την ταυτότητά του, πειραματίζεται και δημιουργεί ένα μωσαϊκό διαθέσεων που μόνο θετικά οφείλουμε να το εκλάβουμε. 

Moving on but I still feel it/You’re just a light in me now

Life Without Sound, των Cloud Nothings
Είδος: Indie/power pop/ shoegaze
Δισκογραφική: Carpark (US)/Witchita (UK)

1
Μοιράσου το