Lincoln του Steven Spielberg
Το φιλμ δεν είναι βιογραφικό. Λειτουργεί περισσότερο σαν ιστορική αναφορά. Μια τεράστιας σημασίας ιστορική αναφορά για την ταραγμένη περίοδο του εμφυλίου πολέμου, που όσο κλισέ κι αν ακούγεται, άλλαξε τον κόσμο. Ο Lincoln είχε την ευφυΐα και το θάρρος να τα βάλει με ένα πανίσχυρο σύστημα. Ο αγώνας του για ελευθερία και δημοκρατία εν τέλει δικαιώθηκε, παρόλο που τα μέσα τα οποία χρησιμοποίησε και το σχέδιο που έβαλε σε εφαρμογή θεωρείτο αντιδημοκρατικό. Εδώ είναι και το ζουμί της ταινίας. Η πιο δημοκρατική τροπολογία στην ιστορία του Αμερικάνικου Συντάγματος ψηφίστηκε με ύπουλα μέσα και διεκπεραιώθηκε με βρώμικο τρόπο. Πόσο οξύμωρο αλλά ταυτόχρονα αναγκαίο σχήμα για τον πρόεδρο ενός έθνους, ώστε να διαφυλάξει τις δημοκρατικές αρχές, ξεπερνώντας τα όρια! Πως αλλιώς όμως μπορεί κανείς να προφυλάξει το συγκεκριμένο εύκαμπτο πολίτευμα και να ενοποιήσει ένα Έθνος;
Η αδιαμφισβήτητη ποιότητα της ταινίας χρωστάει πολλά στην υπέροχη, σκοτεινή φωτογραφία του μόνιμου συνεργάτη του Spielberg, Janusz Kaminski. Το ίδιο ισχύει και για τη θαυμάσια μουσική επένδυση του John Williams. Το σενάριο της ταινίας παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον. Αρκεί να αναλογιστούμε, ότι ο Spielberg άλλαξε τρεις φορές συνεργάτες, ώστε να προσελκύσει τον Daniel Day Lewis, ο οποίος είχε ήδη αρνηθεί δυο φορές τον πρωταγωνιστικό ρόλο εξαιτίας του σεναρίου.
Γνωρίζαμε, από τον καιρό που η ταινία ακόμα γυριζόταν, ότι η ερμηνεία του Daniel Day Lewis χαρακτηρίζεται ως εξωπραγματική. Οι παραγωγοί της ταινίας ορκίζονταν, ότι έβλεπαν τον ίδιο τον Lincoln μπροστά τους. Ο Tommy Lee Jones εκθείαζε την υποκριτική ικανότητα του σπουδαίου αυτού ηθοποιού. Λίγες μέρες πριν την πρεμιέρα της ταινίας ο εκκεντρικός, απίστευτα ταλαντούχος και «δεν λέω ποτέ καλή κουβέντα για συνάδελφο μου» Joaquin Phoenix δήλωνε με χιούμορ: «Υπάρχει ένας ανερχόμενος ηθοποιός με το όνομα Daniel, ο οποίος παίζει σε μια ταινία που λέγεται “Lincoln”. Τσεκάρετέ το.» Κι εμείς που την τσεκάραμε, προσπαθούμε ακόμα να μαζέψουμε το σαγόνι μας από το πάτωμα. Η ερμηνεία του Daniel Day Lewis είναι συγκλονιστική. Ο ηθοποιός, σίγουρος για τις δυνατότητες και τις δυνάμεις του, σηκώνει στις πλάτες του ολόκληρο το βάρος της ταινίας. Είναι αμέτρητες οι στιγμές στο φιλμ, που έπιασα τον εαυτό μου να στέκει αποσβολωμένος από τις μεθυστικές ερμηνευτικές ικανότητες του Day Lewis, σε σημείο να αποσπώμαι από τη γενικότερη πλοκή και τους διαλόγους.
Η ερμηνεία, του μοναδικού ηθοποιού στην ιστορία που κατέχει τρία Oscar πρώτου ανδρικού ρόλου, είναι φυσικό να συγκλονίσει τους πάντες. Δυστυχώς, δεν ισχύει το ίδιο για την ταινία αυτή καθεαυτή. Δυόμιση ώρες ταινία γύρω από μια τροπολογία είναι αδύνατο να μην κουράσει. Ο Spielberg, του οποίου η δουλειά πίσω από την κάμερα είναι εξαιρετική, μας «λέει», ότι για να κατανοήσεις το πνεύμα και τη σημασία της δημοκρατίας, ίσως χρειάζεται να πλήξεις. Απόλυτα λογικό συναίσθημα για μια ταινία που λειτουργεί σαν μάθημα ιστορίας και είναι γεμάτη διδακτισμό. «Η δημοκρατία λοιπόν δεν είναι μόνο σοβαρή υπόθεση. Είναι και βαρετή».
