Auditorium

Ομολογώ πως δεν ήξερα τι να περιμένω. Καταρχήν, δεν είχα ακούσει τίποτα… Ακούω άλλες μουσικές, οπότε δεν είχα προσέξει την αντίστοιχη ανακοίνωση. Η κολλητή μου επέμενε όμως να πάει, έστω και μόνη… οπότε αποφάσισα να μην την αφήσω έτσι. 

Δεν γνωρίζω πολλά για τον ασιατικό πολιτισμό και για να είμαι απολύτως ειλικρινής, την ασιατική μουσική τη θεωρούσα κουραστική, ή και… αστεία. Μπήκα λοιπόν στην αίθουσα με έντονη προκατάληψη. Η Chang Jing, από τις πρώτες νότες που άρχισε να παίζει μαλάκωσε την προκατάληψη μου και μέχρι το τέλος της παράστασης, τη διέλυσε εντελώς! 

Η Chang Jing είναι μια δεξιοτέχνης του Guzheng (που θυμίζει σαντούρι, αλλά για δάχτυλα) και μία από τις μεγάλες σύγχρονες συνθέτριες της Κίνας, γιατί παντρεύει μια χιλιόχρονη παράδοση με νέες έντεχνες μελωδίες που μπορούν να εξάγουν τη μουσική αυτή στη Δύση, χαϊδεύοντας αυτιά αδαών Ευρωπαίων όπως εγώ. Εξαιρετικά αναγνωρισμένη στην Κίνα και την Άπω Ανατολή, έχει παίξει ενώπιων εκατομμυρίων θεατών, συμμετείχε στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου και είναι η Βασιλική Δασκάλα της Ταϊλανδής Πριγκίπισσας. 

Στο πρώτο μέρος η αιθέρια Chang με τον Zhang Di στα φλάουτα «Xiao», μας ταξίδεψε σε καταπράσινα ομιχλώδη τοπία της πατρίδας της, παίζοντας αρχαίες και σύγχρονες μελωδίες ή τραγουδώντας ζεστά, ποιήματα έρωτα και λατρείας για τη φύση και τους ανθρώπους, με εξαιρετική μαεστρία, καθώς είναι η πρώτη καλλιτέχνης στην Κίνα που τολμά να συνοδεύει το Guzheng με τη φωνή της. Αληθινά, ένιωσα ότι τραγουδούσε αποκλειστικά για μένα, σε ένα φυσικό μπαλκόνι πάνω από τον ποταμό Li. Αν έπρεπε να κατηγοριοποιήσω τη μουσική που άκουγα με δυτικούς όρους, θα έλεγα: «New Age for the Middle Age» – και βέβαια, όταν το συνειδητοποίησα αυτό άρχισα να ανησυχώ προσπαθώντας να διατηρήσω την προκατάληψή μου!

Το δεύτερο μέρος της παράστασης θα διέλυε κάθε αντίσταση… Την Chang ανέβηκε να συνοδεύσει το ελληνικό ακουστικό συγκρότημα Lyre ‘n’ Rhapsody (Αθηνά Χιώτη – τραγούδι, Αρετή Μίγγου – νταούλι, Αλίκη Μαρκαντωνάτου – «απολλώνια» δωδεκάχορδη λύρα). Οι Lyre ‘n’ Rhapsody συνδυάζουν την αρχαία λυρική ποίηση με το παραδοσιακό ελληνικό τραγούδι, χρησιμοποιώντας στους δυο, ως τώρα, δίσκους τους την λύρα για να υπογραμμίσουν ιδανικά το Σαπφικό πνεύμα. 

Έχοντας κάνει μόνο μία πρόβα, οι καλλιτέχνιδες που συναντήθηκαν στη σκηνή του Τριανόν, παρά τις αργές μελωδίες που επέλεξαν, δημιούργησαν συνθήκες έντονης συναισθηματικής ανάτασης που συνεπήραν το λιγοστό ακροατήριο. Και τι κρυβόταν πίσω από την επιτυχημένη αυτή συνάντηση; Η πεντατονία, το μουσικό αυτό «λάθος» με τις κλίμακες πέντε φθόγγων, που αποτελεί τη βάση εξέλιξης της μουσικής και στις δυο χώρες. Ένα μουσικό ιδίωμα που επιτρέπει στους μουσικούς τον αυτοσχεδιασμό, όπως κάλλιστα ξεδιπλώθηκε στη σκηνή, ειδικά όταν δοκίμασαν τους σκοπούς της Ηπείρου, της περιοχής όπου για χιλιάδες χρόνια διασώζεται η πεντατονία (δίνοντας στο ηπειρώτικο τραγούδι τον γνωστό απόκοσμο χαρακτήρα του).

Ξαφνικά, το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα, το πάντρεμα δυο μουσικών, φαινόταν τόσο εύκολο να επιτευχθεί λες και οι αρχαίοι μας πρόγονοι, με κάποιον μαγικό τρόπο είχαν προαιώνια συναντηθεί! Μήπως με τις αλλαγές των εποχών, οι νότες ταξιδεύουν με τον αέρα; Δεν ξέρω, αλλά οι δράκοι που κρύβονταν το 300 π.Χ. στη Sichuan, έχουν ξαδέρφια που κολυμπάνε σήμερα αμέριμνα στη Δρακόλιμνη της Τύμφης. Εκεί με έστειλαν με τις μελωδίες τους οι Chang Jing και Lyre ‘n’ Rhapsody: να κολυμπήσω ξανά με τους Τρίτωνες… Και να ανυπομονώ για τον δίσκο που ετοιμάζουν παρέα. Μια μαγική βραδιά, για την οποία πρέπει να ευγνωμονώ την κολλητή μου!

Παράσταση: Ο Ήχος Του Μεταξιού με την Chang Jing και την εμφάνιση των Lyre ‘n’ Rhapsody

Ημερομηνία: 26 Οκτωβρίου 2015

Χώρος: Κινηματογράφος Τριανόν, Κοδριγκτώνος 21, Αθήνα

Διοργάνωση: Meet Culture σε συνεργασία με Trip2Taste, To Tsai και Discover Greece