Live Review: Stafford vs Leeds σε ουδέτερο γήπεδο (είδαμε Editors & Sisters Of Mercy στο Gazi Music Hall)
Καταρχήν, θα πρέπει να αναφερθώ στον απαράδεκτο χώρο. Σίγουρα η αυξημένη ζήτηση εισιτηρίων οδήγησε τους διοργανωτές στην αναζήτηση εναλλακτικών – ειδικά στην περίπτωση των Sisters. Όμως το Gazi Music Hall, μπορεί να έχει δυνατότητα φιλοξενίας χιλιάδων θεατών (που πράγματι γέμισαν σχεδόν ασφυκτικά τον χώρο), δεν είναι όμως κατάλληλο για Rock μουσική. Για μπουζούκια μπορεί να λειτουργεί μια χαρά, αλλά ο ήχος των Rock συγκροτημάτων είναι άλλος και οι μηχανικοί φάνηκε ότι παιδεύτηκαν πολύ για να βγάλουν έναν αξιοπρεπή ήχο. Ειδικά στους Editors, χρειάστηκε να χαμηλώσουν τα αρχικώς δυνατά drums, ο ήχος των οποίων σταδιακά προσαρμόστηκε. Τα φωνητικά όμως του Andrew Eldritch και του Tom Smith ορισμένες φορές χανόντουσαν μέσα σε μια γενικευμένη βαβούρα και αυτό αδικεί τους δυο καλλιτέχνες και τις χαρακτηριστικές φωνές που διαθέτουν. Επιπλέον, ο κόσμος χρειάστηκε να βγει από το ίδιο σημείο που μπήκε και αυτό δημιούργησε ερωτηματικά σε σχέση με τις εξόδους διαφυγής σε περίπτωση κινδύνου.
Το κοινό των Editors ήταν περισσότερο, όχι όμως πολύ περισσότερο σε σχέση με τους Sisters. Σαφώς, η προσέλευση αντικατόπτρισε τη δημοφιλία που απολαμβάνουν αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα – άλλωστε γι αυτόν τον λόγο έπαιξαν την επομένη και στη Θεσσαλονίκη. Ήταν επίσης νεότερο με ηλικίες που ξεκίναγαν από τα 7 (!) μέχρι τα 57. Η παρουσία δε μεγαλύτερων rockers είναι μια ακόμα απόδειξη της φήμης τους στη χώρα μας. Τέλος, ήταν αισθητά πιο ενθουσιώδες, τραγουδώντας, χορεύοντας και χοροπηδώντας ασταμάτητα σε σημείο που ένιωθες ότι θα καταρρεύσει το Music Hall.
Όσον αφορά στην παρουσίαση, οι Editors έδειξαν ότι είναι μια καλοδουλεμένη μπάντα, που δεν τους ξεφεύγει ούτε δευτερόλεπτο. Μου έδωσαν την εντύπωση ότι δεν παίζουν στην πραγματικότητα, αλλά ότι έχουν προγραμματιστεί σε συνθήκες εργαστηρίου. Το κάθε τραγούδι άρχιζε και τελείωνε με αυτοματοποιημένο τρόπο και στα δικά μου μάτια και αυτιά, αυτό δεν είναι Rock ‘n’ Roll. Βέβαια, το πρόγραμμα τους ήταν πλούσιο και διήρκησε αρκετά, παραπάνω από μιάμιση ώρα, ενώ το κοινό, που προφανώς δεν συμμερίζεται τις δικές μου ενστάσεις, έφυγε εκστασιασμένο. Δυνατές στιγμές για τους Editors: Πολλές, λόγω και του ενθουσιασμού του κόσμου, πιο χαρακτηριστικές το “Sugar” και το “Papillion” στο encore. Η σκηνική παρουσία του Tom Smith ήταν εμφανώς και αυτή σκηνοθετημένη, παρά αυθόρμητη, αλλά τελικά στις κινήσεις δεν μπορεί να γίνει ούτε Morissey ούτε Tim Booth.
Το κοινό στους Sisters Of Mercy ήταν κάπως μικρότερο, όχι όμως τόσο όσο θα περίμενε κανείς για Κυριακή. Αυτό λειτούργησε θετικά, ώστε να εξελιχθεί ικανοποιητικά η βραδιά – όπως επίσης και το γεγονός ότι όσοι πήγαν ήταν πραγματικοί fans και όχι ακόλουθοι της μόδας. Ηλικιακά, ήταν μεγαλύτερος ο μέσος όρος, καθώς έλειπαν τα παιδιά του δημοτικού που ήρθαν στους Editors – φαντάζομαι όχι επειδή είχαν σχολείο την άλλη μέρα. Πάντως, υπήρχαν πολλοί twentysomething και ιδιαίτερη μνεία θα πρέπει να γίνει στις θηλυκές παρουσίες που ανταποκρίθηκαν κάλλιστα στις απαιτήσεις της βραδιάς με τις εντυπωσιακές Goth μεταμορφώσεις τους.
Στη σκηνή, οι Sisters Of Mercy μάλλον φάνηκαν κουρασμένοι. Κάποιες στιγμές μου έδωσαν την εντύπωση ότι ήθελαν απλώς να βγάλουν την υποχρέωση για την ακύρωση της συναυλίας τον Οκτώβριο. Από την άλλη όμως, η επικοινωνία τους με το κοινό ήταν σαφώς καλύτερη και δεν είχε τον κλινικό χαρακτήρα των Editors. Ο Andrew Eldritch ειδικά έκανε πολλές φορές βόλτα από τη μία άκρη της σκηνής στην άλλη (σε αντίθεση με τον στατικό Smith), για να μπορεί να τον δει το κοινό που δεν είχε ευθεία επαφή με τη σκηνή. Κι εδώ υπήρξαν κάποιες δυνατές στιγμές, κυρίως προς το τέλος, με τα “Vision Thing”, “This Corrosion” και φυσικά το “Temple of Love”. Έφυγα, έχοντας σχηματίσει την εντύπωση ότι οι Sisters σε αντίθεση με τους Editors τιμούν περισσότερο την παράδοση του βρετανικού Rock, όπως την έχουμε γνωρίσει και αγαπήσει, αλλά θα μπορούσαν να είχαν προσπαθήσει παραπάνω.
Συμπέρασμα: Οι Editors, δυνατοί, ασταμάτητοι, αλλά υπερβολικά φτιασιδωμένοι, ατσαλάκωτοι και καθαροί. Οι Sisters Of Mercy, λίγο κουρασμένοι, αλλά περισσότερο αλήτες, σκοτεινοί και βρώμικοι, πιο Rock δηλαδή.
Πληροφορίες:
Editors, 4 Δεκεμβρίου 2015, Gazi Music Hall – Διοργάνωση: Ejekt Festival
The Sisters of Mercy, 6 Δεκεμβρίου 2015, Gazi Music Hall – Διοργάνωση: Andrew Eldritch
Φωτογραφίες των Editors: Natou Natou
