Lucky, του John Carroll Lynch
Ο John Carroll Lynch δε προσεγγίζει τον χαρακτήρα με τον συνηθισμένο τρόπο των ταινιών με υπέργηρους ήρωες. Ο Λάκι δεν βιώνει δεύτερη νιότη και δεν πάσχει από κάποια νόσο που τον οδηγεί προς το τέλος του δρόμου. Δεν είναι ο γραφικός παππούς που ξεμωράθηκε αλλά είναι συμπαθής στους νεώτερους, ούτε εκπρόσωπος μιας παρελθούσης γενιάς που αποχαιρετά τα εγκόσμια. Είναι ένας υγιής ψυχικά και σωματικά άνθρωπος που προσπαθεί να αποδεχθεί την ιδέα του θανάτου.
Όντας άθεος και πραγματιστής σε όλη του τη ζωή, ο Λάκι δε μπορεί να βρει καταφύγιο σε μεταφυσικές ή θρησκευτικές σκέψεις. Η τύχη όμως, στην οποία απέδιδε την εξαιρετική του φυσική κατάσταση, αποδεικνύεται πολύ ρηχή για χωρέσει τους προβληματισμούς του. Τη στιγμή που η σαρωτική σκέψη της θνητότητας τού χτυπάει την πόρτα, έστω και μετά από εννέα δεκαετίες ζωής, διαταράσσονται όλες του οι ισορροπίες. Αυτή η τόσο καλά δομημένη καθημερινότητα αρχίζει να καταρρέει μόνο και μόνο επειδή δε μπορεί να είναι αιώνια.
Ο έμπειρος ως ηθοποιός John Carroll Lynch, με το σκηνοθετικό του ντεμπούτο, συλλαμβάνει μια πάρα πολύ απλή όσο και σπουδαία ανθρώπινη αλήθεια: ποτέ δεν είναι αργά και ταυτόχρονα, είναι πάντα βασανιστικά νωρίς να συμβιβαστεί κανείς με την ιδεά του θανάτου. Δεν στερεί από τον χαρακτήρα του το δικαίωμα να σαστίζει αντικρίζοντας το τέλος απλώς και μόνο επειδή έχει ζήσει περισσότερα χρόνια από τους περισσότερους. Ο θάνατος είναι η μοναδική αληθινή μοίρα του ανθρώπου, ακόμα και αν αυτός το αρνείται. Ο Λάκι καπνίζει καθημερινά ένα πακέτο τσιγάρα, σκεπτόμενος ότι αν ήταν να τον «σκοτώσει», θα το είχε ήδη κάνει. Και έχει δίκιο, απέφυγε άνετα αυτόν τον κίνδυνο, ο οργανισμός του αποδείχθηκε δυνατότερος. Το πεπερασμένο της ύπαρξης όμως είναι κάτι που κανένας οργανισμός δεν μπορεί να υπερβεί.
Όπως ήταν αναμενόμενο, η ταινία περιστρέφεται γύρω από τον Harry Dean Stanton, ο οποίος δε λείπει από καμία σκηνή, και αναλαμβάνει να φέρει εις πέρας μια –ακόμα– δύσκολη αποστολή⋅ να μην επιτρέψει στην ελλοχεύουσα γραφικότητα να αλλοιώσει την ουσία του χαρακτήρα. Ο βετεράνος ηθοποιός λοιπόν το καταφέρνει με ζηλευτή φυσικότητα, κλείνει την πόρτα στο γκροτέσκο και πλάθει έναν χαρακτήρα που συγκινεί με άνεση, απαλλαγμένο από κάθε επιτήδευση. Σ’ έναν ρόλο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του και με έναν σκηνοθέτη που του δίνει όλο το χώρο να διαμορφώσει το χαρακτήρα του όπως επιθυμεί, ο Stanton θριαμβεύει και κουβαλά όλο το εγχείρημα με απόλυτη επιτυχία.
Το “Lucky” αποτελεί πόνημα ενός συμπαθέστατου καρατερίστα ο οποίος σκηνοθετεί τον μεγαλύτερο καρατερίστα στη σύγχρονη αμερικανική φιλμογραφία και του αποτίνει έναν φόρο τιμής. Μία ταινία που δεν ομοιάζει σε κανένα σημείο με ψυχρή απονομή βραβείου συνολικής προσφοράς, αλλά τιμά και σέβεται ειλικρινά τον πρωταγωνιστή της. Τα πάντα θυμίζουν τους προηγούμενους εμβληματικούς ρόλους του, από τα τοπία μέχρι το συμπληρωματικό καστ της ταινίας, με πρώτο και καλύτερο τον David Lynch. Το ομορφότερο στοιχείο της ταινίας είναι η απουσία του ελεγειακού τόνου και συνακόλουθα η πλήρης απουσία οποιουδήποτε μελό στοιχείου. Ο John Carroll Lynch δεν θέλησε να φτιάξει ένα ρέκβιεμ, αλλά μια ταινία ειλικρινούς πνευματικής αναζήτησης με υπαρξιακές προεκτάσεις. Αν μη τι άλλο όμως, η πραγματικότητα έμελλε να προσδώσει στην ταινία έναν αποχαιρετιστήριο προς τον Harry Dean Stanton χαρακτήρα, ο οποίος απεβίωσε λίγο πριν αυτή κυκλοφορήσει στις αίθουσες. Το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτό το ύστατο «χαίρε» του αρμόζει εκπληκτικά πολύ. Καμιά φορά η ζωή και η τέχνη αλληλοφωτίζονται με πολύ παράξενους τρόπους.
Lucky, του John Carroll Lynch
Είδος: Δράμα
Διάρκεια: 88'
*Aναδημοσίευση από το cinedogs.gr, κινηματογραφικό συνεργάτη του Artcore magazine
