Άλλαι Τέχναι

Μπορείς να μας πεις λίγα λόγια για τον εαυτό σου;
Είμαι φωτογράφος που ασχολείται με την καλλιτεχνική φωτογραφία, ζω στο Sussex, στο νότιο μέρος του Ηνωμένου Βασιλείου. Ζω με τον σύντροφό μου Matthew, με τον οποίο συνεργάζομαι στη δική μας επιχείρηση φωτογραφίας, την κόρη μας Lilith και δυο γάτες. 

Ξεκίνησες να σπουδάζεις κάτι διαφορετικό και στην πορεία βρήκες τη φωτογραφία. Πώς συνέβη;
Πάντα με ενδιέφερε η φωτογραφία, από τότε που πήρα στα χέρια μου μια ψηφιακή φωτογραφική μηχανή στο Sixth Form College. Την ανακάλυψα εκ νέου στο Πανεπιστήμιο κατά τη διάρκεια ενός πρακτικού μαθήματος ΜΜΕ και, στη συνέχεια, συνέχισα να τη χρησιμοποιώ στον ελεύθερο χρόνο μου για να δημιουργήσω μια συλλογή από αυτοπορτραίτα.

Γιατί διάλεξες τη φωτογραφία και όχι κάτι άλλο;
Η φωτογραφία έγινε κανάλι για τη δημιουργικότητά μου, καθώς μου πρόσφερε την πραγματικότητα μιας απαθανατισμένης εικόνας και την αμεσότητα και περιέργεια που σχετίζεται με το post-production. Καθώς μου λείπει η υπομονή και η δεξιότητα να ζωγραφίζω, ήταν ένας αποτελεσματικός τρόπος να πραγματοποιήσω μια καλλιτεχνική εικόνα. Συνεχίζω έκτοτε να χρησιμοποιώ τη φωτογραφία ως ένα τέτοιο κανάλι, περισσότερο από τη γραφή για παράδειγμα, γιατί μια εικόνα ζωγραφίζει χίλιες λέξεις. 

Πριν, η Miss Aniela αποτελούνταν από εσένα, Natalie Dybisz, αλλά τον τελευταίο καιρό το συγκεκριμένο όνομα αντιπροσωπεύει ένα δίδυμο, αν δεν κάνω λάθος. Μπορείς να μας πεις λίγα λόγια για αυτό;
Ο σύντροφος μου Matthew ξεκίνησε να με βοηθάει στα αυτοπορταίτα, αλλά γρήγορα άρχισε να εμπλέκεται περισσότερο στο καλλιτεχνικό κομμάτι. Αστειεύομαι ότι δεν μπορεί να κάτσει ήσυχος και ότι πάντα «εμπλέκεται». Η συνεισφορά του στο φωτογραφικό μας δίδυμο έγινε ακόμα πιο μεγάλη και τώρα παίζει κυρίως τον ρόλο του παραγωγού: σχεδιάζει την ευρύτερη κλίμακα των παραγωγών μας και φροντίζει για τα επόμενα βήματά μας. Σε γενικές γραμμές, εκείνος ασχολείται περισσότερο με τα πρακτικά ζητήματα ενώ εγώ πιο πολύ με το δημιουργικό κομμάτι, χωρίς όμως αυτό να είναι απόλυτο. Για παράδειγμα, είναι πάρα πολύ καλός στο να βρίσκει επιτόπου ιδέες για διαφημιστικά, ενώ εγώ μπορεί να είμαι κάποιες στιγμές ασαφής και αναποφάσιστη. Εγώ φροντίζω κυρίως για την «ψυχή» της κάθε δημιουργικής προσπάθειας.

Μπορείς να μας πεις λίγα λόγια για τα διάφορα project που έχεις κάνει; (σουρεαλιστική μόδα, εμπορικά, καλλιτεχνικά, κτλ.)
Μπορώ να διακρίνω τη δουλειά μου στις παρακάτω κατηγορίες. “Το Self-Gazing”, που περιλαμβάνει όλα τα αυτοπορταίτα από το 2006 ως το 2011. Το “Multiplicity” (τα κλωνοποιημένα αυτοπορτραίτα που ήταν και η αιτία να με προσέξουν), το “Tricks” (συμπεριλαμβανομένων και των υπερυψωμένων εικόνων όπως το ″The Smothering″ που κυκλοφόρησε ευρύτερα), το “Abandoned” όπου εξερευνήσαμε πολλές εγκαταλειμμένες τοποθεσίες για να φωτογραφήσουμε περαιτέρω εικόνες του εαυτού μου, συμπεριλαμβανομένων και γυμνών. Τέλος, το “Ecology”, μια ενδιάμεση σειρά που, απορρέοντας από το ″Abandoned″, απέκτησε ωστόσο μια κατεύθυνση τοπικής, περιβαλλοντικής σάτιρας, διατηρώντας όμως και την ομορφιά του κλασικού γυμνού. Αποκαλώ όλο αυτό «Φάση 1» της καριέρας μου. Το αποκορύφωμα περιλαμβάνει δύο βιβλία που κυκλοφόρησαν σε παγκόσμια κλίμακα, τη συμμετοχή μου σε καλλιτεχνικές εκδηλώσεις και εκθέσεις σε Αγγλία, Ευρώπη, Βόρεια και Νότια Αμερική και διεθνή ΜΜΕ, μεταξύ των οποίων τα Digital Photo Pro, La Repubblica, El Pais, The Metro, The Sun, NY Arts, BBC και άλλα.
Η «Φάση 2» ήρθε όταν ξεκίνησα το ″Surreal Fashion″ το 2011, που για μικρό διάστημα το δούλευα παράλληλα με αυτοπορτραίτα, για να καταλήξω όμως σύντομα να επικεντρωθώ αποκλειστικά σε αυτό. Στο ″Surreal Fashion″ δεν προσπαθούσα πλέον να απεικονίσω τον εαυτό μου, αλλά τα όμορφα στολισμένα μοντέλα, δημιουργώντας μια εικόνα με την προσθήκη σουρεαλιστικών στοιχείων όπως μέρη από ζωγραφιές, φωτογραφίες στοκ και αντικείμενα από μουσεία. Ορισμένα από τα πιο δημοφιλή κομμάτια περιλαμβάνουν τα ″Away with the Canaries”, ″High and Hungry” και ″White Witch Awakening”, ένα κομμάτι του ″Surreal Fashion″ που ήταν αρχικά κομμάτι για μια διαφημιστική εκστρατεία της Nikon. Έβγαλα πολλές από τις φωτογραφίες στις Fashion Shoot Experience εκδηλώσεις μας στην Αγγλία, τις ΗΠΑ, τη Γαλλία, την Ισλανδία κτλ.
Το αποκορύφωμα ήρθε όταν έργα μου εκτέθηκαν στη Saatchi Gallery, σε μια ειδική έκθεση στο Waldermarsudde Museum στη Σουηδία, σε εκδηλώσεις στη Βουλγαρία, το Λονδίνο και, τώρα, αρκετά κομμάτια έχουν αγοραστεί για το Crillon στο Παρίσι. Η σειρά έχει φιλοξενηθεί στα Yahoo, Elle Thailand, Normal Magazine, Vogue Italia, Plastik Magazine.
Όσο για την «Φάση 3» της καριέρας μου… Δεν μπορώ να ξέρω πότε ακριβώς θα ξεκινήσει μια νέα φάση, παρόλο που αυτό συμβαίνει πάνω-κάτω κάθε 6 με 7 χρόνια! Αν και το “Surreal Fashion” δεν έχει τελειώσει ακόμα, σίγουρα φέτος μια νέα φάση ξεκινάει.

Πώς θα περιέγαφες το προσωπικό σου στυλ και πώς το βρήκες;
Ο τρόπος για να βρει κάποιος το στυλ του είναι απλώς να συνεχίζει να δημιουργεί. Δεν μπορείς να βρεις το στυλ σου απλώς κοιτάζοντας τα πράγματα που σου αρέσουν, ούτε με το να μιμείσαι κάτι που έχεις δει. Πρέπει να πάρεις όσα σου αρέσουν και να τα αναμείξεις σε κάτι καινούργιο, ακριβώς όπως όταν φτιάχνεις μια τούρτα. Όταν μπεις πραγματικά σε αυτή την «κουζίνα» για να μαγειρέψεις, τότε και μόνο τότε θα δεις το στυλ που χαρακτηρίζει αυτές τις τούρτες. Στην περίπτωση μου, ανακάλυψα ότι το στυλ μου είναι τολμηρό, με πολύ χρώμα, μέρη του σώματος στο κάδρο∙ προτιμώ τον πλούτο από την απλότητα και σχεδόν πάντα κάτι λίγο ή πολύ σουρεαλιστικό. Δίνω σημασία στην αισθητική σχεδόν σε σημείο υπερβολής. Νομίζω ότι πάντα ντρεπόμουν γι’ αυτό. Μέχρι τώρα. 

Ποιες είναι οι καλλιτεχνικές σου επιρροές; Υπάρχουν φωτογράφοι τη δουλειά των οποίων θαυμάζεις;
Εμπνέομαι από πολλές πηγές εκτός της φωτογραφίας: από πίνακες, τον κινηματογράφο, παιδικά βιβλία, λογοτεχνία, από τα δικά μου ενδιαφέροντα. Μου αρέσει η δουλειά των φωτογράφων Gregory Crewdson, Mert and Marcus και κυρίως του Tim Walker — δεν υπάρχει άλλος με τόσο μεγάλο εύρος δουλειάς και ικανότητας να συνδυάζει μόδα και τέχνη, σπάνιο και δύσκολο επίτευγμα. Επίσης, απολαμβάνω και εκτιμώ εκείνους που η δουλειά τους είναι πολύ διαφορετική από τη δική μου, όπως τον Martin Parr. 

Από πού αντλείς την έμπνευσή σου;
Από τις πηγές που ανέφερα, αλλά συνδέοντας αυτές τις πηγές έμπνευσης με κομμάτια από οτιδήποτε άλλο. Στη νέα μου δουλειά, εκφράζω το βαθύτερο ενδιαφέρον μου για τον τοκετό, συνυφαίνοντας ύφος και υλικό με έναν τρόπο που δεν είχα δοκιμάσει ποτέ μέχρι τώρα. Πάντα έδινα προτεραιότητα στο στυλ, αλλά το όνειρό μου είναι να χρησιμοποιήσω ικανοποιητικά και τα δύο στη δουλειά που κάνω τώρα. 

Μπορείς να μας περιγράψεις όλη την δημιουργική σου μέθοδο, από τη σύλληψη μιας ιδέας στην πραγματοποίηση της;
Ξεκινάω από κάτι που για κάποιο λόγο με «τραβάει». Μπορεί να είναι μια τοποθεσία όπου θα ήθελα να κάνω τη φωτογράφηση (αυτό συμβαίνει συχνά, καθώς οι τοποθεσίες είναι η κύρια πηγή έμπνευσής μου). Στη συνέχεια, θα κάνω την έρευνα μου, θα αποφασίσω τι μοντέλο και τι styling χρειάζομαι: μαλλιά, μακιγιάζ, σκηνικά. Κάποιες φορές, ξεκινάω με ένα μοντέλο που έχει μια απίστευτη ικανότητα που θα ήθελα να αξιοποιήσω. Ή έχω στο μυαλό μου μια ιδέα που θέλω να εξερευνήσω και αναζητώ τα απαραίτητα στοιχεία. Ξεκινάω πάντα με μία «σπίθα». Πρέπει να είναι αρκετά συναρπαστική, τόσο ώστε να με τινάξει όρθια από εκεί που κάθομαι. 

Πώς έμαθες τεχνικές φωτογραφίας και επεξεργασίας;
Είμαι αυτοδίδακτη. Τα πάντα απορρέουν από την προσπάθεια να βρω τον δικό μου τρόπο, παρακολουθώντας εκπαιδευτικά βίντεο στην πορεία και προσπαθώντας να καταλαβαίνω τον τρόπο. Το 2007, ο σύντροφός μου Matthew μου έμαθε πώς να χρησιμοποιώ σωστά τις ρυθμίσεις της κάμερας! 

Υπάρχουν κάποιες τεχνικές επεξεργασίας που χρησιμοποιείς περισσότερο;
Μου αρέσει να κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ ως προς τον φωτισμό μιας εικόνας και μετά το ωμό στάδιο της επεξεργασίας. Χρησιμοποιώ αρκετά απλά εργαλεία στο Photoshop, ακόμα και για πολύπλοκες συνθέσεις. Είναι περισσότερο θέμα του να βάλεις μαζί τις σωστές εικόνες, φροντίζοντας να κόβεις και να συνθέτεις σωστά, διακρίνοντας πότε κάτι δείχνει λάθος. 

Στα βιβλία σου (creative portrait photography and self-portrait photography) προτείνεις τρόπους να αναπτυχθεί κανείς σε αυτές τις περιοχές. Μπορείς να μας δώσεις κάποιες συμβουλές;
Να προσπαθείς όσο πιο πολύ μπορείς και να μην μένεις κολλημένος στα βιβλία ή στα εκπαιδευτικά βίντεο. Να συνταιριάζεις όσα σε εμπνέουν και να μην μιμείσαι τη δουλειά κάποιου άλλου. Ψάξε μέσα σου και αναρωτήσου τι είναι σημαντικό για εσένα. Ξόδεψε χρήματα στη δική σου δουλειά, επένδυσε σε αυτήν. Έχε και μια άλλη δουλειά αν χρειάζεται. Δώσε στον εαυτό σου τον καιρό που χρειάζεται να βρει το δικό του στυλ και μήνυμα. Τον περισσότερο καιρό «νιώθω» τον τρόπο μου αντί να τον γνωρίζω. Για παράδειγμα, με τη νέα σειρά εικόνων που ετοιμάζω, ήξερα για ορισμένο καιρό ότι υπήρχε κάτι μέσα στην καρδιά μου που ήθελα να εκφράσω. Έβλεπα λίγα πράγματα εδώ και εκεί που πυροδοτούσαν την επιθυμία μου, και συλλέχθηκαν σαν αποκόμματα χαρτιού στο μυαλό μου. Δεν το πίεσα, απλώς περίμενα, ώσπου φέτος αναδύθηκε από μέσα μου σχεδόν σε μία νύχτα. 

Μπορείς να μας περιγράψεις περί τίνος πρόκειται το Fashion Shoot Experience;
Το 2010, δημιουργήσαμε μια εκδήλωση, το Fashion Shoot Experience, που θα ήταν λίγο περισσότερο συναρπαστικό και δυναμικό από ένα τυπικό workshop και θα επέτρεπε σε ερασιτέχνες και ημιεπαγγελματίες να προσθέσουν περιεχόμενο στο portfolio τους. Παρέχουμε τα πάντα: μοντέλα, κομμωτές, μακιγιέρ, κουστούμια και την τοποθεσία. Είναι σαν ένα μεγάλο οικογενειακό πάρτι! Φέτος, θα έρθουν μαζί μας στη Τοσκάνη άλλοι 11 φωτογράφοι, για μια παραγωγή εν μέρει καλλιτεχνικού γυμνού και εν μέρει στυλιστικού περιεχομένου με 6 μοντέλα. Είναι συναρπαστικό, καθώς μπορούμε να δημιουργήσουμε τις δικές μας εικόνες χωρίς να πέφτει ο ένας πάνω στον άλλο όπως σε ένα συμβατικό workshop, στυλ “paparazzi”. Έχουμε πάει στη Νέα Υόρκη, το Λος Άτζελες, την Ισλανδία, τη Γαλλία και τα Κανάρια Νησιά. Δεν έχουμε αρκετό καιρό στη διάθεσή μας να κάνουμε περισσότερες εκδηλώσεις τώρα, αλλά προσπαθούμε να κάνουμε τουλάχιστον ένα τον χρόνο.

Ποια είναι η σχέση σου με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης;
Πάντα είχα μια ελαφρώς μπερδεμένη σχέση με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ο κόσμος μπορεί να πιστεύει ότι είμαι πολύ δημοφιλής, δεδομένου ότι η καριέρα μου ξεκίνησε απο το Flickr, αλλά δεν νιώθω και τόσο! Είναι δύσκολο σήμερα να γνωρίζω πώς να έχω μια σωστή δέσμευση με το κοινό μου. Η ακμή του Facebook φαίνεται πως τελειώνει ή τουλάχιστον, πολλοί άνθρωποι όπως εγώ, το βρίσκουν δύσκολο να φτάσουν στο κοινό τους. Το Instagram είναι η platform-du-jour, και το απολαμβάνω περισσότερο από τα υπόλοιπα τη δεδομένη στιγμή, καθώς μοιράζομαι τόσο την προσωπική όσο και την επαγγελματική ζωή μου και μπορώ να συνδεθώ με πολλούς ανθρώπους, όχι μόνο φωτογράφους αλλά και πρακτορεία και κάθε είδους δημιουργούς. Νομίζω ότι είναι σημαντικό να διατηρούμε μια υγιή σχέση με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, και σίγουρα να κρατάει κανείς τον έλεγχο της δουλειάς του και όχι να κατευθύνεται από αυτό που πιστεύει ότι θέλουν όσοι τον ακολουθούν.

Σε έχω δει να μοιράζεσαι κάποιες πολύ προσωπικές και δύσκολες στιγμές σου. Είναι και αυτός ένας τρόπος να επεκτείνεις την αυτοέκφρασή σου; Η επαφή με τους ανθρώπους που σε ακολουθούν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχει αποδειχθεί βοηθητική και, αν ναι, με ποιους τρόπους;
Και πάλι, αυτό είναι παράδοξο με εμένα. Μου αρέσει πολύ να μοιράζομαι, αλλά και το μισώ. Είναι όλα θέμα ισορροπίας υποθέτω. Ένα μέρος μου θέλει να είμαι πιο ιδιωτική και ένα άλλο θέλει να μοιράζομαι την ιστορία και την ενέργειά μου με τον κόσμο, για να βοηθήσω ή να αποτελέσω πηγή έμπνευσης προς την κατεύθυνση που έχουν οι ίδιοι επιλέξει. Έχω μοιραστεί την ιστορία του πρώτου μου παιδιού και μου αρέσει πολύ που στέκομαι με το κεφάλι ψηλά σε αυτό το θέμα, για να βοηθήσω άλλους με τις δικές τους διαφορετικές ιστορίες πόνου. Αλλά δεν μου αρέσει να χρειάζεται να κάνω check in κάθε μέρα, προκειμένου να ικανοποιώ όσους με ακολουθούν. Δεν νιώθω ότι έχω μια τέτοια δέσμευση∙ θα εξαφανιστώ για κάποιο διάστημα και στην πορεία θα επιστρέψω. Ειδικά τώρα ως μητέρα.

Ποιο είναι το όνειρο σου ως καλλιτέχνις;
Το όνειρό μου είναι να κάνω αυτό με το οποίο ασχολούμαι αυτή τη στιγμή: να δημιουργήσω αυτή τη σειρά νέων εικόνων, που ελπίζω να συναρπάσει τον κόσμο. Ίσως και να διώξω τους εναπομείναντες ανθρώπους που με ακολουθούν! Χα χα χα! 

Πάνω σε τι δουλεύεις αυτή τη στιγμή;
Φέτος δουλεύω πάνω σε κάτι αρκετά διαφορετικό από οτιδήποτε έχω κάνει μέχρι τώρα. Για την ακρίβεια, από oτιδήποτε έχω δει στον κόσμο. Είναι μια σειρά που συνδυάζει ομορφιά και σουρεαλισμό με κάτι εντελώς ωμό, έως και αμφιλεγόμενου. Έχω κουραστεί να βλέπω γυναίκες του ίδιου τύπου ομορφιάς: ψηλές, νέες, λεπτές, υποτακτικές κτλ. Με κούρασαν οι στερεοτυπικές εικόνες γυναικών “playing dead”, χαμένες μες στην ανωνυμία του ερωτικού γυμνού, με μεγάλο στήθος και μικρή μέση, για χάρη ενός συμβατικού αρσενικού βλέμματος. Θέλω να δω την πραγματική δύναμη των γυναικών, μια ωμή φυσική δύναμη που μπορεί να είναι απειλητικά σεξουαλική, με το δικαιώμα που αναγνωρίζει το yin και yang του πόνου και της απόλαυσης της ανθρώπινης φύσης. Είναι μια σειρά για τη γέννα. Θέλω να δω τις γυναίκες να παίρνουν πίσω ό,τι τους ανήκει. Θέλω να δω σάρκα, βρυχυθμό, αίμα, ομφάλιους λώρους, όμορφα ματωμένα μωρά να τα κρατούν κατευθείαν στα χέρια τους οι μητέρες τους! Και για εκείνους που θεωρούν το θέαμα σοκαριστικό, θα χρειαστεί να επανεξετάσουν τις δικές τους ανασφάλειες, αφού δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι πιο όμορφο και δυνατό. Για να ολοκληρωθεί αυτή η σειρά μπορεί να πάρει ένα χρόνο ή και περισσότερο, μέχρι να υλοιποιήσω τα συγκεκριμένα οράματα σε ζωντανό technicolour, εμποτισμένα μάλιστα με τη διανοητική πλευρά μου, κάτι που δεν υπάρχει στην προηγούμενη δουλειά μου. Ίσως, έτσι, να γνωρίσετε τον «πραγματικό εαυτό μου». 

Πώς μπορεί κανείς να ακολουθήσει τη δουλειά σου και να αγοράσει την τέχνη σου;
Μέσα από τους παρακάτω συνδέσμους:
www.missaniela.com, www.instagram.com/missaniela, www.saatchiart.com/missaniela,
ή στο email μου: contact@missaniela.com. 

Συνέντευξη: Γεωργία Κίκου