Άλλαι Τέχναι

Τα χρόνια περνάνε, οι εποχές αλλάζουν, και οι ΜΟΝΟ δείχνουν να είναι πιο ζωντανοί από ποτέ. Το “Requiem for Hell” αποδεικνύει ότι ούτε ο εαυτός σας δεν μπορεί να σας σταματήσει να γράφετε όμορφη μουσική. Πιστεύεις ότι καταφέρατε να ξεπεράσετε το χθες;
Τον περασμένο μήνα, πήγα ένα ταξίδι μόνος μου στη Βιέννη. Εκεί, είδα τους πίνακες του Gustav Klimt και διαπίστωσα, για μια ακόμα φορά, πως συνεχίζει να διατηρεί το ίδιο concept από νεαρή ηλικία μέχρι και μεταγενέστερα. Οι ΜΟΝΟ είναι ακριβώς το ίδιο. Έχει να κάνει με την υπέρβαση του προηγούμενου δίσκου, ελπίζοντας να φτάσουμε ένα βήμα πιο κοντά στην απόλυτη τέχνη που οραματιζόμαστε. Προσωπικά, όσο μεγαλώνω, θα ήθελα να είμαι περισσότερο κοφτερός παρά ήρεμος και απαλός. 

Ας σταθούμε λίγο στις ηχογραφήσεις. Μια νέα αρχή έγινε με τον Steve Albini, κι εσείς ταξιδέψατε μέχρι το Σικάγο για τη δημιουργία του δίσκου. Πώς προέκυψαν αυτές οι δύο αποφάσεις; Πρέπει να σου πω ότι, για μένα, η συνεργασία με τον Steve δικαιώνει την επιλογή σας.
Παλαιότερα, είχαμε ηχογραφήσει 3 δίσκους με τον Steve: τα “Walking Cloud…”, “You Are there” και “Hymn to the Immortal Wind”. Δεν είχαμε πει τίποτα γι’ αυτό, αλλά ήταν στα σχέδιά μας εξαρχής να κάνουμε αυτούς τους 3 δίσκους με τον Steve. Ήταν σχεδόν σαν ένα 3μερές σχέδιο. Μετά την ηχογράφηση του “Hymn…”, ως νέα πρόκληση, ηχογραφήσαμε με διαφορετικούς μηχανικούς. Ήταν όλοι τους εξαιρετικοί, αλλά στο στούντιο κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων πάντα σκεφτόμουν: «πιθανότατα ν’ ακουγόταν έτσι αν το ηχογραφούσαμε με τον Steve» (γέλια). Πιστεύω ότι θα ήταν υπέροχο αν ηχογραφούσαμε ακόμη ένα δίσκο με τον Steve, τον δέκατό μας ή κάτι για την 20ή επέτειό μας. Επίσης, επειδή η Ενάτη Συμφωνία του Μπετόβεν είναι ένας από τους πιο σημαντικούς δίσκους στη μουσική μου ζωή, ήμουν κάπως ανήσυχος για το πώς θα είναι ο δικός μας ένατος δίσκος. Και αν η Ενάτη Συμφωνία ήταν το τελευταίο έργο του συνθέτη, καθώς μετά πέθανε, ήθελα –σε περίπτωση που τύχαινε το ίδιο και σ’ εμάς– να είναι ο Steve εκείνος που θα ηχογραφούσε τον τελευταίο μας δίσκο. Καθώς σκεφτόμουν αυτά τα πράγματα το 2015, ο Steve μας προσέγγισε εντελώς τυχαία. Οι Shellac προετοίμαζαν την πρώτη τους Ιαπωνική περιοδεία μετά από 22 χρόνια, και μας ρώτησε αν ενδιαφερόμασταν να συμμετέχουμε σ’ αυτήν. Φυσικά, δεχτήκαμε την πρόταση αμέσως και, την ίδια στιγμή, τον ρωτήσαμε αν θα μπορούσε να ηχογραφήσει τον 9ο δίσκο μας. Κι εκείνος δέχτηκε, λέγοντας: «θα ήμουν ιδιαίτερα ευτυχής να το κάνω αυτό…». Αυτή είναι η ιστορία του πώς καταλήξαμε να ηχογραφήσουμε ξανά με τον Steve.

Αν δεν κάνω λάθος, χρειάστηκαν μόλις μερικές μέρες για τις ηχογραφήσεις. Ήσασταν τόσο σίγουροι για τον εαυτό σας και το υλικό όσο είσαστε τώρα με το τελικό αποτέλεσμα;
Συμπεριλαμβανομένου και του mixing, στο σύνολο ήταν περίπου 7 ημέρες. Πάντα κάνουμε ζωντανές ηχογραφήσεις για τα περισσότερα μέρη. Είχαμε παίξει επίσης πολλά από τα καινούργια τραγούδια σε προηγούμενες περιοδείες πριν τις ηχογραφήσεις, κι έτσι ήμασταν προετοιμασμένοι γι’ αυτό. Αν ο δίσκος δείχνει τη χημεία μεταξύ των τεσσάρων μας ως 17χρονης μπάντας, τότε αυτό είναι όλα όσα ζητάμε. 

“Death in Rebirth” και “Requiem for Hell”. Δύο τραγούδια στα οποία το ενδιαφέρον φαίνεται ατέλειωτο. Αμφότερα έχουν επαναλαμβανόμενα σημεία, τα οποία σε κάθε δευτερόλεπτο γίνονται όλο και πιο σπουδαία. Όταν συνθέτεις τραγούδια σαν αυτά, πότε πιστεύεις ότι είναι η κατάλληλη στιγμή για να σταματήσεις την επανάληψη ενός ρυθμού και να το μετατρέψεις σ’ ένα shoegazing στρόβιλο;
Μου αρέσουν τα πράγματα που είναι ελάχιστα. Κάποια, σταδιακά ξεκινούν ν’ αλλάζουν, κι εκεί που ξέρεις κάτι, ξαφνικά εμφανίζεται μπροστά σου κάτι άλλο, που δεν το περίμενες. Εννοώ ότι έτσι είναι και οι ζωές των ανθρώπων, δεν συμφωνείς;

Απόλυτα. Τώρα, κάτι άλλο. Ο θάνατος, η ζωή, η αγάπη, η απώλεια, η ελπίδα, η απελπισία και κάπου ανάμεσα η μελαγχολία. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς αυτά τα συναισθήματα. Κάποια από αυτά σημαίνουν και λυπηρές στιγμές, αλλά μπορούμε να πούμε ότι μας κάνουν δυνατότερους στο μέλλον. Η Κόλαση κρύβεται κάπου εκεί μέσα;
Είναι το ίδιο με το Yin και το Yang. Υπάρχει ένα λευκό σημείο στη μαύρη πλευρά κι ένα μαύρο στη λευκή πλευρά. Με άλλα λόγια, υπάρχει φως στο σκοτάδι και σκοτάδι στο φως. Αν δεν υπάρχει αγάπη, το ελάχιστο φως στο σκοτάδι, τελικά, ξεθωριάζει. 

Από την άλλη μεριά, έχουμε τον Παράδεισο ή την Αιωνιότητα. Είναι ο τρόπος ζωής, όπου κάποιος εκμεταλλεύεται όσα αντιμετωπίζει σε αυτήν τη ζωή, γνωρίζοντας ότι τίποτα δεν μπορεί να τον ρίξει κάτω. Μπορούμε να πούμε ότι μια τέτοια προσωπικότητα προετοιμάζει μία νεκρώσιμη ακολουθία για την Κόλαση;
Έχουμε περιορισμένες στιγμές στις ζωές μας. Αυτά που μπορείς να πάρεις μαζί σου στην άλλη ζωή είναι οι αγαπημένες και θετικές αναμνήσεις, όχι η βαθμίδα ή η τιμή σου. Νομίζω ότι αυτά είναι ο αληθινός πλούτος, που θα μείνει για πάντα μαζί σου και θα σου δίνει δύναμη, φωτίζοντας το μονοπάτι σου.

Τα εξώφυλλα των δίσκων σας αναπαριστούν ακριβώς ό,τι το υλικό ετοιμάζεται ν’ αποκαλύψει. Δώσε μας μερικές πληροφορίες για το εξώφυλλο του νέου σας δίσκου.
Όταν τελείωσα τη βασική σύνθεση για τον νέο δίσκο, έπεσα πάνω στο “Divine Comedy”. Αφού διάβασα το βιβλίο, ένιωσα σαν όλοι οι δρόμοι να άνοιξαν μπροστά μου. Ξαφνικά, όλα τα κομμάτια συγκεντρώθηκαν σαν σε ένα παζλ και δημιούργησαν έναν κόσμο. Η ιστορία με συνεπήρε, βαίνοντας μέσα από την άλλη ζωή, την Κόλαση, το Καθαρτήριο, τον Παράδεισο, και ταυτίστηκα συναισθηματικά με το θέμα της σωτηρίας της ψυχής. Το αποκορύφωμα: κατέληξε να μου αρέσει η ιστορία που, στην πραγματικότητα, είναι ένα σπουδαίο ποίημα γραμμένο για την αγάπη προς μια γυναίκα. Όσο για το εξώφυλλο του δίσκου, χρησιμοποιήσαμε την εικονογράφηση του Gustave Dore από την τελευταία σκηνή του “Divine Comedy”. Στο τέλος του δίσκου, θέλω οι ακροατές να αναρωτιούνται και να συναισθάνονται τι περιμένει τους δυο χαρακτήρες μέσα στον αγνό λευκό στρόβιλο. 

Η μουσική σας δεν είναι μόνο ήχοι, αλλά και εικόνες που έρχονται στο μυαλό με την πρώτη. Κάθε τραγούδι σας μπορεί να κρύβει διαφορετικές ιστορίες από πίσω, ενώ η μουσική σας βοηθάει το μυαλό να πλάσει τις δικές του. Υπάρχει κάποια ιστορία που διάβασες και από την οποία εμπνεύστηκες στη συνέχεια για να συνθέσεις κάποιο τραγούδι;
Στους προηγούμενους δίσκους, εμπνεύστηκα από κάποιες ταινίες ή βιβλία. Έχω γράψει από μόνος μου ιστορίες ή έχω συνθέσει τραγούδια ως soundtracks ταινιών, συνεργαζόμενος με φίλους. Αλλά στα χρόνια που προηγήθηκαν, ακολουθούσα τις δικές μου εμπνεύσεις κι έγραφα όλες τις μελωδίες που άκουγα στο κεφάλι μου με όλη μου τη καρδιά. 

Πώς και δεν έχετε συνθέσει το soundtrack για κάποια ταινία ή για κάποιο περιπετειώδες κινούμενο σχέδιο πρόσφατα; Υπάρχει κάποια ταινία εκεί έξω, για την οποία οι ΜΟΝΟ θα ήθελαν να γράψουν μουσική;
Μέχρι τώρα, έχουμε κάνει κάποια soundtracks ταινιών και σειρών. Ανέκαθεν, μου άρεσε να γράφω τραγούδια, ακολουθώντας ένα σενάριο. Αν μπορούσα να συνεργαστώ με σκηνοθέτες σαν τον Alejandro González Iñárritu (″The Revenant″, ″Babel″, ″21 Grams″ κ.ά.), θα ήταν πραγματικά εκπληκτικό. 

Πότε πιστεύεις ότι θα είναι η ιδανική στιγμή για τη μπάντα να πει: «Αυτό ήταν, τέλος!»; Δίχως να το εύχομαι, το τελευταίο σας τραγούδι, το “The Last Scene”, θα ήταν το ιδανικό για να ολοκληρώσετε όλα όσα έχετε κάνει μέχρι σήμερα. Για την ακρίβεια, είμαι ερωτευμένος με αυτό το τραγούδι, και αν αποφασίζατε να το λήξετε τώρα, αυτό θα ήταν η πιο γλυκιά παρηγοριά.
Δεν ξέρω… Το μόνο σίγουρο είναι ότι, όταν αρχίζεις ν’ ανακαλύπτεις την απάντηση σε κάτι που δεν καταλάβαινες, αυτό που θα ήθελες είναι να το καταλάβεις περισσότερο, σωστά; Είμαι ένας άνθρωπος που θέλει να περάσει την υπόλοιπη ζωή του ψάχνοντας για τις δικές του απαντήσεις, στοχεύοντας διαρκώς προς κάτι ανώτερο. 

Στο παρελθόν, συνεργαστήκατε με τους World’s End Girlfriend για ένα μοναδικό δίσκο και, πολλάκις, με τη Holy Ground Orchestra. Υπάρχει κάποιος άλλος μουσικός ή είδος μουσικής που θα μπορούσε να γίνει ένα με το όραμα των ΜΟΝΟ;
Αυτή τη στιγμή, δεν έχουμε συγκεκριμένες ιδέες.

Live εμπειρία. Πώς αισθάνεσαι όταν παίζεις αυτή τη μουσική ζωντανά, την προσωπική σας μουσική, αφού παίζετε μ’ ένα μοναδικό τρόπο; Πώς είναι να ωθείτε τον εαυτό πέρα από τα όρια; Σε κάποια βίντεο, φαίνεται πως είναι το πνεύμα που διατάζει τις χορδές, εξωτερικεύοντας όλους αυτούς του ήχους, και όχι τα δάχτυλά σου.
Είναι σαν να σκαρφαλώνεις από το έδαφος προς τον Ουρανό, όσο πιο σκληρά μπορείς.

Κάπου εδώ, η κουβέντα μας τελειώνει. Σε ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου και που μοιράστηκες μαζί μας τις σκέψεις σου. Εύχομαι τα καλύτερα για τον νέο δίσκο και την περιοδεία σας με τους Alcest. Κάτι τελευταίο που θα ήθελες ν’ αναφέρεις;
Ανυπομονώ να μοιραστώ κάτι ιδιαίτερο με όλους μέσα από τις εμφανίσεις μας. 

Σ’ ευχαριστώ πολύ. 

Info:

https://monoofjapan.bandcamp.com/
http://www.monoofjapan.com/en/
https://www.facebook.com/monoofjapan/?fref=ts

Συνέντευξη: Γιάννης Κουτσουσίμος