Normal, της Adele Tulli
Το ντοκιμαντέρ της Adele Tulli αντλεί στιγμές από την ιταλική καθημερινότητα, προκειμένου να στοχαστεί πάνω στο πώς αντιλαμβανόμαστε σήμερα το φύλο, και πώς αυτό διαμορφώνει την προσωπικότητα και την κοινωνική μας ταυτότητα.
Η Tuli στήνει την κάμερά της και καταγράφει βινιέτες από την καθημερινότητα της ιταλικής κοινωνίας, με μια καλά υπολογισμένη αποστασιοποίηση. Το σχόλιό της, για το πώς οι έμφυλες ταυτότητες είναι εμφανώς κοινωνικά επιβαλλόμενες, προκύπτει μέσα από τα γεγονότα και την εμπειρική παρατήρηση και όχι από κάποιο επιτηδευμένο μεγαλόσχημο κήρυγμα. Ποντάρει περισσότερο σε μια σαρκαστική οπτική, και ένα λεπτό αλλά ταιριαστά ειρωνικό χιούμορ, και μας αφήνει να βγάλουμε μόνοι μας τα συμπεράσματά μας. Περισσότερο από τα (αναμφίλεκτα όμορφα και υπέροχα φωτισμένα) πλάνα της, είναι το μοντάζ και η σύνθεση των εικόνων της, αυτά που κοινωνούν περισσότερο την κεντρική θέση αυτού του εγχειρήματος.
Και είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο το πόσο περιεκτική αλλά και ακριβής καταφέρνει να είναι στο σχόλιό της μέσα σε μόλις 70 λεπτά. Καταγράφοντας ένα μεγάλο όσο και χαρακτηριστικό φάσμα έμφυλων συμπεριφορών, αλλά και πτυχές της βιομηχανίας που έχει στηθεί γύρω από το τι θεωρούμε παραδοσιακά ανδρικό ή γυναικείο: τα κορίτσια παίζουν με πλαστικές αναπαραστάσεις του νοικοκυριού, τα αγόρια επιδίδονται σε εφηβικές –και κάπως αστείες- επιδείξεις ανδρείας για να εντυπωσιάσουν τα κορίτσια, καβαλώντας πανάκριβες μηχανές.
Η εναρκτήρια σκηνή είναι ενδεχομένως η πιο δυνατή και αυτή που μπορεί να συνοψίσει καλύτερα την βασική θεματική της Tuli: ένα κοριτσάκι, που δεν μπορεί να είναι παραπάνω από 6 χρονών, πηγαίνει μαζί με την μητέρα της για να τρυπήσει για πρώτη φορά τα αυτιά της. Όταν αυτή η διαδικασία τελειώσει, η μητέρα της λέει συγκαταβατικά: «τι όμορφη που είσαι! Ίδια με τη μαμά!» Μια διαβατήρια τελετή που μετατρέπει το «κορίτσι» σε «γυναίκα». Μια γυναίκα που παραλαμβάνει μια έμφυλη ταυτότητα και καλείται να την ακολουθήσει κατά γράμμα, αλλιώς κινδυνεύει να εξοστρακιστεί.
Απλό στην σύλληψη όσο και στην εκτέλεσή του, το «Νορμάλ» καταφέρνει να καλύψει πλήρως τη θεματική του σε 70 ψυχαγωγικότατα λεπτά, γεμάτα με λαχταριστό μεσογειακό χιούμορ και μια καλοδεχούμενη (αν και κατά διαστήματα μάλλον άδικα και χαιρέκακα διαβρωτική) καυστική σατιρική διάθεση. Κυρίως όμως, καταφέρνει να αναδείξει την επιπολαιότητα και εν τέλει την αυταρχικότητα της επιβολής της κοινωνικής νόρμας σχετικά με το κοινωνικό φύλο, σε μια εποχή που η συζήτηση για την επιτελεστικότητα του φύλου και τις έμφυλες ταυτότητες είναι ίσως εντονότερη- και πιο ενδιαφέρουσα- από ποτέ.
Normal, της Adele Tulli
Είδος: Ντοκιμαντέρ
Διάρκεια: 70'
