Νοτιάς, του Τάσου Μπουλμέτη
Το έργο του Τάσου Μπουλμέτη αφηγείται την ιστορία του νεαρού Σταύρου από την παιδική του ηλικία μέχρι τα πρώτα του ενήλικα χρόνια, μέσα από ένα νοσταλγικό ταξίδι σε χρονικούς σταθμούς του παρελθόντος, που στο μυαλό των γηραιότερων φαντάζουν αναμνήσεις μιας ρομαντικής εποχής όπου ένα κοινωνικοπολιτικό σύστημα μεταβαλλόταν. Όπως και στην «Πολίτικη Κουζίνα», ο Μπουλμέτης χρησιμοποιεί σημαντικά ιστορικά γεγονότα, που καθόρισαν την πορεία του τόπου, ως πλαίσιο για την εξιστόρηση μιας προσωπικής ιστορίας.
Ο Σταύρος, λόγω της λατρείας του τόσο για τη μυθολογία όσο και για τις γυναίκες, μπέρδευε τα ιστορικά γεγονότα στο μυαλό του και άφηνε τον έρωτα να καθορίζει τα βασικά σημεία των ιστοριών του. Όσο μεγάλωνε, η αδυναμία του για τις γυναίκες παρέμεινε η ίδια, ενώ η αγάπη του για τη μυθολογία εκφράστηκε μέσα από τον κινηματογράφο. Οι εικόνες από την παλιά Αθήνα, οι φοιτητικές συνελεύσεις, η ενασχόληση με την αναλογική φωτογραφία και το σινεμά συνθέτουν τη σκηνοθετική απεικόνιση της γέννησης μιας ελπιδοφόρου εποχής μετά την πτώση της δικτατορίας, όπου τα επαναστατικά κινήματα ξεκινούσαν από τα πανεπιστήμια και επηρέαζαν τις τέχνες. Μια νέα γενιά ανθρώπων ξυπνάει βίαια από τον λήθαργο της δικτατορίας και έρχεται σε επαφή με ιδεολογικά και καλλιτεχνικά κινήματα της Ευρώπης που εκείνη την εποχή περνούσε τη δική της κοινωνικοπολιτική ζύμωση.
Παράλληλα με τον εξωραϊσμό εκείνων των χρόνων, ο σκηνοθέτης είναι έντονα σατιρικός, καθώς στηλιτεύει τη δημιουργία ειδώλων, την εξαπάτηση, τον φόβο και την άμυνα του μικροαστισμού απέναντι στο εναλλακτικό και την τοποθέτηση στο προσκήνιο ατόμων που παρουσιάζονταν ως ειδήμονες της πολιτικής και, αγκιστρωμένοι στο τότε, νέο πολιτικό πρότυπο, αποκτούσαν δύναμη και ασκούσαν επιρροή. Η ταινία φέρνει στη σκέψη χαρακτηριστικά που στη σημερινή κοινωνία φαίνονται άκαιρα. Τα πλήθη των υποστηρικτικών πολιτικών φορέων ξεχύνονται στους δρόμους και οι εκλογές παρουσιάζονται ως γιορτή και όχι ως αναγκαστική εξέλιξη της αποτυχημένης πορείας των πολιτικών θεσμών. Στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης συνεχώς φυσάει νοτιάς και τα πάντα αλλάζουν από τη μια μέρα στην άλλη.
Όλη η ταινία αποτελεί μια ωδή στον κινηματογραφικό κόσμο, γεγονός που εκφράζεται τόσο από τις συνεχείς αναφορές σε τεχνικά στοιχεία της κινηματογράφησης, όσο και από την εξιστόρηση της πορείας που ακολουθεί ο Σταύρος στην προσπάθειά του να γίνει σκηνοθέτης. Η ανάλαφρη διάθεση και η φωτογραφική γοητεία ελκύουν το μάτι και την προσοχή, αλλά κάπου στην πορεία χάνεται η αυθεντικότητα και το βάθος των χαρακτήρων, σε βαθμό που ο θεατής καταλήγει να μαγεύεται από το ιστορικό πλαίσιο και να αδιαφορεί για την εξέλιξη της πλοκής. Η ταινία αναδεικνύει την αθωότητα και το ενθουσιώδες πνεύμα του ανήσυχου νέου, ενώ παράλληλα διακωμωδεί κατάλληλα τον προστατευτικό ρόλο της ελληνικής οικογένειας.
Νοτιάς, του Τάσου Μπουλμέτη
Είδος: Δράμα
Διάρκεια: 99'
