Ο άνθρωπός μου
Ο άνθρωπός μου, μου χαμογελάει απλώς και μόνο επειδή με κοιτάει. Μου χαμογελάει πλατιά και ειλικρινά. Μου μιλάει με τα μάτια και μου δίνει δύναμη με ένα νεύμα.
Με ξέρει καλύτερα από τον καθένα όσο και αν άλλοι προσπάθησαν να με πείσουν για το αντίθετο. Με κάνει να είμαι καλά.
Ο άνθρωπός μου, μου έμαθε την αίσθηση της ασφάλειας, της σταθερότητας. Την αίσθηση ότι ανήκεις κάπου. Αγαπώντας τον, έμαθα να κερδίζω σταδιακά μία ελευθερία που είχα χάσει καιρό. Έμαθα να σκέφτομαι βαθύτερα, να αισθάνομαι περισσότερα. Εξελίχθηκα, άλλαξα, μεγάλωσα. Άγγιξα όνειρα που έμοιαζαν άπιαστα.
Ο άνθρωπός μου, αγαπώντας τον, με κάνει να αγαπάω όλο τον κόσμο. Αγαπώντας τον, ζω την κάθε μέρα με αισιοδοξία, περπατώ σταθερά, νιώθω δυνατή και σίγουρη. Χαμογελάω στους περαστικούς. Έγινα μία από αυτούς που τραγουδάνε πως η ζωή είναι ωραία.
Όταν άρχισα πραγματικά να αγαπάω τον άνθρωπό μου, άρχισα να ζω. Τόλμησα, ταξίδεψα, γνώρισα, αγάπησα, πόνεσα, γέλασα με όλη μου τη δύναμη και έκλαψα με όλη μου την καρδιά. Όταν άρχισα να αγαπάω πραγματικά τον άνθρωπό μου, αγάπησα τη ζωή. Όταν άρχισα να λέω στον άνθρωπό μου ότι τον αγαπάω, ένιωσα πως μπορώ να πω «σ’αγαπώ» σε όλους σε αυτόν τον κόσμο.
Αγαπώντας τον άνθρωπό μου, έγινα σοφότερη. Έμαθα να μην εξαρτώμαι από κανέναν και τίποτα. Έμαθα να επιλέγω να είμαι μόνη, χωρίς να νιώθω μόνη και να ξαναγυρνάω σε αυτή τη μοναξιά, όποτε εγώ το αποφασίσω. Έμαθα να τα βγάζω πέρα μόνη μου, βάζοντας προτεραιότητες με γνώμονα τα δικά μου θέλω. Να ζω τη δική μου ζωή και όχι τη ζωή άλλων. Μου έμαθε να επιλέγω, όχι να είμαι μια επιλογή. Να δέχομαι τις συνέπειες των πράξεων και των αποφάσεών μου, χωρίς θυμό.
Ο άνθρωπος μου, μου έμαθε να νιώθω γαλήνη στην άκρη του πιο ψηλού βράχου με τα χέρια ανοιχτά. Βγήκα από τον χάρτη.
Ο άνθρωπός μου, είναι ο ίδιος μου ο εαυτός. Και έχω αρχίσει να τον χάνω.
