Βιβλιοθήκη

Όταν ο μοναχικός δημοσιογράφος Φιλίπ Μοράν παραλαμβάνει ένα περίεργο πακέτο από τον Τούρκο γιατρό Μεχμέτ Ισκαντέρ, καλείται να ανακαλύψει το μέρος όπου κρύβεται ο αμφιλεγόμενος πρωτευοντολόγος διεθνούς κύρους Ρισάρ Εσελμάν, για να του το παραδώσει. Τι ήταν, αλήθεια, αυτό που τον ανάγκασε να απομονωθεί από την επιστημονική κοινότητα; Ποια η σχέση της νεαρής γλωσσολόγου Ναταλίας που θα τους συνοδεύσει στην αποστολή τους με το παρελθόν αυτής της επιχείρησης; Μήπως η απάντηση βρίσκεται στο μυστηριώδες πακέτο και στο χειρόγραφο ημερολόγιο του γεωγράφου Αντρέι Τσινένοφ; Όταν ο Φιλίπ Μοράν καταφέρει να εντοπίσει τον καθηγητή, οι δύο άντρες μαζί με τον Μεχμέτ και τη Ναταλία θα ξεκινήσουν μια αναζήτηση, κυνηγώντας έναν μύθο που θα τους οδηγήσει στη μεγαλύτερη περιπέτεια της ζωής τους. Από την Κωνσταντινούπολη μέχρι την Ισπανία και τη μακρινή κοιλάδα του Βροζντίσν, «Ο άνθρωπος της πέμπτης ημέρας» τους περιμένει για να δώσει απαντήσεις στα ερωτήματα που τους βασανίζουν.

Τρεις διαφορετικές προσωπικότητες, τα χαρακτηριστικά των οποίων αναλύονται στο πρώτο, δεύτερο και τρίτο μέρος του βιβλίου αντίστοιχα. Τρεις προσωπικές αναζητήσεις: ένας τυχοδιώκτης που δεν έχει γνωρίσει ποτέ την πραγματική αγάπη· ένας καθηγητής που τον κυνηγούν οι δαίμονές του και δεν δίστασε να έρθει σε σύγκρουση με τον επιστημονικό κόσμο για να υπερασπιστεί τα «πιστεύω» του· μια νεαρή γυναίκα που πιστεύει ακόμα στους καλοκάγαθους γίγαντες των παραμυθιών και καλείται να αποδώσει φόρο τιμής σε κάποιον, αρνούμενη να χάσει το παιδί που κρύβεται μέσα της. Και ο συνδετικός κρίκος: ένας γιατρός του πνεύματος και της ψυχής, που συνδέει αυτούς τους τόσο διαφορετικούς χαρακτήρες, καλώντας τους να αντιμετωπίσουν κατάματα τον λόγο για τον οποίο πραγματοποιούν το ταξίδι τους και να συμφιλιωθούν με τους φόβους και τις ανασφάλειές τους. Χαρακτηριστική είναι η φράση: 

Ο Jean-Philippe Arrou-Vignod μας ταξιδεύει από την Κωνσταντινούπολη στο Παρίσι και, στη συνέχεια, στην Ισπανία. Από εκεί, κάνοντας και πάλι ένα πέρασμα από την Πόλη, καταλήγουμε στο Νάλτσικ της Ρωσίας και στη μακρινή κοιλάδα του Βροζντίσν. Διαβάζοντας τα εμβόλιμα αποσπάσματα από το προσωπικό ημερολόγιο του γεωγράφου Αντρέι Τσινένοφ, ακολουθούμε κι εμείς την πορεία μέσα στα βουνά και στις κορυφές του Καυκάσου στο πλευρό των ηρώων. Μέσα από ζωντανές περιγραφές, νιώθουμε τη βροχή και τον αέρα να μαστιγώνει τα πρόσωπά μας και την αγωνία των πρωταγωνιστών να φτάσουν στο τέλος της αποστολής τους. Γινόμαστε μάρτυρες στις προσωπικές τους διαμάχες και στον αγώνα να επικρατήσει η ωριμότητα, μέχρι να επέλθει η κάθαρση, και να διαπιστώσουμε στην πράξη το σοφό γνωμικό: «σημασία δεν έχει ο προορισμός, αλλά το ταξίδι». Οι διάλογοι μεταξύ των πρωταγωνιστών εκφράζουν αλήθειες που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε όλοι στην καθημερινή ζωή. Κι όταν το ταξίδι φτάνει στο τέλος του, καλούμαστε να αποφασίσουμε τι είναι αυτό που έχει σημασία. Η νίκη και η επίτευξη των στόχων μας ή η ίδια η ζωή, η ανθρώπινη ζωή που δεν θα διστάσει να θυσιαστεί για έναν απώτερο σκοπό; Όπως σημειώνει χαρακτηριστικά η ζωή, ησει το παιδί που κρύβεται οχh, quand on fera une pause, laa ton bureau?ςο συγγραφέας: «Φτάνει ένας παράλογος θάνατος για να καταστραφεί η αξία μας ευγενικής πράξης; Πρέπει οι άνθρωποι να πεθαίνουν αξιοπρεπώς για να δικαιολογούνται οι πράξεις τους;».