Ο Trombone Shorty είναι ένας από τους λόγους που η Νέα Ορλεάνη δεν θα πεθάνει ποτέ
Γέννημα θρέμμα της Treme συνοικίας της Νέας Ορλεάνης, ο Shorty ήταν ένα μπασμένο παιδάκι (προφανώς), που είχε γύρω του μουσική από τη στιγμή που ξεμύτισε τον Γενάρη του ’86 και έπιασε τις καραμούζες πριν τα 6 χρόνια του. Σε οποιοδήποτε άλλο μέρος του κόσμου, αυτό θα ήταν σημάδι ενός prodigy πιτσιρίκου, όχι όμως εκεί. Μιλάμε για τη γειτονιά όπου brass bands συνοδεύουν τις κηδείες, και σχεδόν όλοι έχουν κάνει το ξεκίνημά τους από αυτά τα second lines, όπως τα λένε εκεί. Για τη γειτονιά με την έντονη γαλλική κουλτούρα, τα 4ωρα lunch breaks, τη γειτονιά όπου οι αστυνομικοί ντρέπονται να συλλάβουν κάποιον για διατάραξη κοινής ησυχίας λόγω δυνατής μουσικής, για την πόλη που το αεροδρόμιό της ονομάζεται Louis Armstrong New Orleans International Airport.
Μιλάμε όμως και για μια γειτονιά που χτυπήθηκε πολύ άσχημα από τον τυφώνα Katrina. Οι χιλιάδες άνθρωποι που εγκατέλειψαν τα σπίτια τους έπρεπε, αφού επιβίωσαν τη μανία της φύσης, να αντιμετωπίσουν και τους ανελέητους οικοπεδοφάγους, οι οποίοι στο όνομα της ανάπτυξης δεν σταμάτησαν μπροστά σε τίποτα, κατεδαφίζοντας ακόμα και άθικτα σπίτια, προκειμένου να καρπωθούν τα κρατικά κονδύλια ανοικοδόμησης που διατέθηκαν. Γενικά, η πόλη αυτή διαφέρει από οποιαδήποτε άλλη του αμερικανικού έθνους, και όποιος ενδιαφέρεται για ρεαλιστικά δοσμένες λεπτομέρειες μπορεί να κάνει τη χάρη στον εαυτό του και να δει τη σειρά “Treme”, που ολοκληρώνεται σε 4 σεζόν. Την έχουν κάνει οι παραγωγοί του “The Wire”, και παρουσιάζει όλα τα άσχημα, αλλά και όλα τα υπέροχα αυτού του ξεχωριστού τόπου.
Και ένα από αυτά (τα υπέροχα, όχι τα άσχημα) είναι ο Shorty Trombone. Βέβαια, μέσα από τόση ιστορία, με τόσους μυθικούς μουσικούς και τόσες μακρινές κουλτούρες (από σαμανικά βουντού, folk ινδιάνους, ακραίο sludge metal, cajun francais fiddlers και πάνω από όλα jazz), φαίνεται αδύνατον για κάποιον πιτσιρικά να ξεχωρίσει. Γι’ αυτό μας έπιασε από το αυτί ο Shorty, και δεν γίνεται να τον ξεχάσεις.
Γιατί θα ακούσεις κάτι με τρομπέτα και σαξόφωνο που δεν θα το μπερδέψεις με κάποιον άλλο. Γιατί, με το αλέγκρο στυλ του όταν τραγουδά, θα σου δώσει ένα James Brown χρώμα. Γιατί έχει πίσω του μια full ηλεκτρική μπάντα που τα σπάει με κέφι. Γιατί όλο αυτό φτιάχνει κομμάτια που θυμάσαι. Γιατί το παίξιμό του σου φέρνει στο μυαλό riffmaster του metal. Γιατί, όπως έχουμε ξαναπεί, αυτό που έχει σημασία είναι να βλέπεις κάποιον σε μια σκηνή και να καταλαβαίνεις ότι κάνει αυτό για το οποίο είναι φτιαγμένος.
Σε μια τόσο βασανισμένη πόλη, το να βοηθούν οι πιο προνομιούχοι δεν είναι σπάνιο. Έτσι, η λειτουργία του «The Trombone Shorty Foundation», που σε συνεργασία με τα σχολεία της περιοχής παρέχει όργανα και υποστήριξη σε νέους μουσικούς, αν και δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο σίγουρα δεν είναι και αμελητέο.
Ακριβώς όπως και ο Shorty, πάνω στη φλογερή πλατφόρμα του οποίου στηρίζεται η Νέα Ορλεάνη και, ειλικρινά, δεν έχει τίποτα να φοβάται.
