Auditorium

1.  “A Umbra Omega” των Dødheimsgard
2.  “Now I’m Ready” των Keep Shelly in Athens 
3. “The Beacons of Somewhere Sometime” των Subsignal
4.  “New Bermuda” των Deafheaven 
5. “Love, Fear and the Time Machine” των Riverside
6.  “Crooked Doors” των Royal Thunder
7. “Pleasure” των Club 8
8. “Abyss” της Chelsea Wolfe
9. “In Times” των Enslaved
10.  “Negative Self” των Negative Self

Γιατί το “A Umbra Omega” είναι ο καλύτερος δίσκος για το 2015; Ίσως, επειδή το καλλιτεχνικό του black βάθος μου προκάλεσε εθισμό. Ίσως, επειδή η «τρέλα» στα φωνητικά είναι η πιο ελκυστική που έχω συναντήσει. Ίσως, επειδή όλα του τα σημεία είναι τοποθετημένα με τέτοιον τρόπο, όπως τοποθετήθηκαν και τα άστρα στον ουρανό, προκαλώντας την υπερβατική διέγερση. Ίσως, επειδή ο ευφυέστατος Vicotnik δε θα σταματήσει να αψηφά τη βαρύτητα, θέτοντας νέα όρια… Αν αυτά υπάρχουν. Ξεχάστε όλα τα ίσως. Θεωρώ ότι είναι ένα από τα καλύτερα μουσικά σύνολα που έχουν ηχογραφηθεί και όσο βαρύ και υπερβολικό κι αν ακούγεται αυτό, από τη στιγμή που ένας δίσκος σε κερδίζει, έχεις την υποχρέωση να τον υπερασπίζεσαι ακόμα κι αν όλοι διαφωνούν.

1. “Meliora” των Ghost
2. “Abandoned” των Defeater
3.  “Pleasure To Meet You” των Dead Sara 
4. “The Pale Emperor” του Marilyn Manson
5. “Under A Savage Moon” των Barrence Whitfield και The Savages
6. “The Epic” του Kamasi Washington 
7. “The Story Of Sonny Boy Slim” του Gary Clark Jr
8. “That’s The Spirit” των Bring Me The Horizon
9. “To Pimp A Butterfly” του Kendrick Lamar
10.  “The Sun” των Puta Volcano

2015, η χρονιά της φιλοδοξίας: Αν συνυπολογίσει κανείς ότι είμαι ένας άνθρωπος που απολαμβάνει να γράφει για μουσική σχεδόν όσο και να την ακούει, καταλαβαίνει ότι η λίστα με τα καλύτερα της χρονιάς, είναι ιδιαίτερα περιπλεγμένη υπόθεση. Σαν να μην έφτανε αυτό, εδώ και λίγα χρόνια ζω με ένα όνειρο αδιέξοδης pop φιλοδοξίας. Περιμένω να εμφανιστεί ένας δίσκος που θα αλλάξει το πρόσωπο της μουσικής. Που θα ταρακουνήσει τους πάντες, που θα ακουστεί από όλους, που τίποτα δεν θα είναι το ίδιο μετά από αυτό. Θέλω η μουσική να αλλάξει κι εγώ να είμαι εκεί.
Συνέβη αυτό το 2015; Όχι, δεν ήταν ούτε αυτή η χρονιά. Είναι όμως η πρώτη, που μου έδειξε χωρίς αμφιβολία ότι κινούμαστε προς τη σωστή κατεύθυνση. Κι αυτό, επειδή υπήρξαν πολλοί που καβάλησαν το καλάμι (με την καλή έννοια) και άφησαν τη μεγαλομανία τους να τους οδηγήσει σε υπερφιλόδοξες δουλειές.
Οι Ghost τιθάσευσαν τις pop μελωδίες με ένα σατανικό χαλινάρι, με τρόπο αριστουργηματικό, την ώρα που ο Marilyn Manson έδειξε ότι κατέχει το rock και χωρίς shock factors, μαγειρεύοντας μια μεγαλειώδη επιστροφή. Ο Kamasi Washington έφτιαξε ένα 3ωρο jazz κτήνος και ο Gary Clark Jr δεν άφησε τις προσδοκίες να τον γονατίσουν και άφησε ελεύθερη τη φωνή του σε βάρος της κιθάρας. Οι Bring Me The Horizon έκαναν βήμα στο κενό με αυτή τη φανταστική Prodigy παραγωγή πάνω σε μοντέρνο alternative ήχο και έκοψαν δεσμούς με το παρελθόν, ενώ ταυτόχρονα ο Kendrick Lamar αποτύπωσε τη σύγχρονη Αμερική σε έναν υπερφίαλο, επικό hip hop album, από το οποίο μέχρι και ο Barack Obama βρήκε το αγαπημένο του κομμάτι για φέτος. 
Ευχαριστώ 2015. Ελπίζω να έστρωσες σωστά τον δρόμο για εκείνη τη στιγμή που περιμένω. Μπορώ να αισιοδοξώ για το 2016;

1. “Thee Holy Strangers” των Thee Holy Strangers
   Επειδή κάτι τέτοιες στιγμές θυμάμαι γιατί αγάπησα τη μουσική
2. “Σtella” της Σtella
   Επειδή έχει κάτι από Patti Smith κι ας μην της φαίνεται – κι ας μην το ξέρει ούτε η ίδια
3. “Spun” του Moa Bones
   Επειδή και στην Ελλάδα υπάρχει Americana
4. “Homeward Bound” των Vinyl Suicide
   Επειδή είναι η ανακάλυψη της χρονιάς
5. «Μαύρη Συχνότητα» του ION
   Επειδή το περπάτημα στην πόλη γίνεται ταξίδι
6.  “Now I'm Ready” των Keep Shelly In Athens 
   Επειδή η Dream Pop μπορεί να είναι υψηλής αισθητικής
7.  “High Times” του Monsieur Minimal
   Επειδή ο κύριος αυτός είναι τελικά Maximal
8.  “Pockets of Silence” των Papercut
   Επειδή καμιά φορά μου αρέσει να γλυκαίνομαι
9. “I Wonder” των The Lost Boys
   Επειδή κάλυψαν την απόσταση Θεσσαλονίκη – Texas με μόλις 8 τραγούδια
10.  “Back to Brazil” (EP) των Dirty Fuse και “First Light” (EP) της Agatha
    Οι Dirty Fuse επειδή δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να αποχαιρετάς ένα μέλος της μπάντας και η Agatha επειδή στην “The Sound of Everything” ξέρουν να βρίσκουν ταλέντα

Θα ήθελα πολύ να συμπεριλάβω Cayetano – The Right Time που τον περίμενα καιρό αλλά…

1. “Sol Invictus” των Faith No More
2. “Psychic Warfare” των Clutch
3. “Blood Moon” των Luna Sol
4. “Better Than Home” της Beth Hart
5. “Cobras and Fire” των Monster Magnet
6. “Dodge and Burn” των Dead Weather
7. “Wires/Dream\\\\\\\\Wires” των Tacoma Narrows Bridge Disaster
8. “Edge Of The Sun” των Calexico
9. “Zipper Down” των Eagles Of Death Metal
10. “Bad Magic” των Motorhead

Σίγουρα η επιστροφή των Faith No More είναι από μόνο του ένα από τα σπουδαιότερα μουσικά γεγονότα της χρονιάς που φεύγει. Όταν μάλιστα αυτή η επιστροφή έχει για παντιέρα της μια δισκάρα μεγέθους του “Sol Invictus”, δεν μπορεί παρά να μονοπωλήσει την πρωτιά της παραπάνω λίστας και… τ' αυτιά μου, για πολύ καιρό. 

1. “We are the alchemists” των Architect and Hologram και Sonic Area
2. “Folgor” του Stendeck
3. “Alkaline” των Aes Dana και Miktek
4. “The Background Static Of Perpetual Discontent” του Gjöll
5. “Adversarial paths” των Kult Of Taurus
6. “Kannon” των Sunn O)))
7. “Implications” του Atmoflex
8. “Werewolf Country” του Autoclav 1.1
9. “Confessions” του InSpiral
10. “Breathe” της Aphexia

Το 2015 ήταν σίγουρα μια χρονιά με πολύ μεγαλύτερη κινητικότητα στη μουσική βιομηχανία, αλλά μπορεί να δει κανείς, πως η κίνηση στις εναλλακτικές ηλεκτρονικές μουσικές ήταν ξεκάθαρα μεγαλύτερη από εκείνη του 2014. Ποιοτικές κυκλοφορίες από ανεξάρτητα labels με αρκετά δυνατά ονόματα, ξεχωρίζοντας αρκετούς Έλληνες δημιουργούς. Ξεκινάμε λοιπόν, κάνοντας και μια ευχή για ακόμα περισσότερη μουσική το 2016.

1. “Aphelion” των The Noise Figures
2. “My Love Is Cool” των Wolf Alice
3. “God Is A Motherfucker” του Night Knight
4. “Dodge And Burn” των The Dead Weather
5. “Ones and Sixes” των Low
6. “Music Complete” των New Order
7. “B’Lieve I’m going Down” του Kurt Vile
8. “Pale Emperor” του Marilyn Manson
9. “A New Place 2 Drown” του Archy Marshall
10. “Simple Songs” του Jim O’Rourke

Μία χρονιά γεμάτη μουσικές κυκλοφορίες, παράπονο δεν είχαμε κανένα. Εξ ορισμού η λίστα «τακτοποιεί» και παρατάσσει, ενέργεια που εναντιώνεται στην αλλοπρόσαλλη φύση της τέχνης. Η μουσική, όπως και όλη η τέχνη, είναι άπειρη, άναρχη, απρόβλεπτη και το soundtrack του 2015, μιας χρονιάς σκληρής και απροσδόκητα όμορφης ταυτόχρονα, εναλλασσόταν με τάχιστους ρυθμούς. Ευτυχώς που υπήρξε μουσική αυτές τις 365 μέρες, όμορφες και δύσκολες, ευτυχώς που τα αυτιά μας βρίσκονται κοντά στον εγκέφαλό μας. Ανυπομονησία για τις μουσικές που μας επιφυλάσσει το 2016. Άβε.