Auditorium

Σε μια εποχή όπου οι βασιλιάδες χάθηκαν στις διακλαδώσεις του εκμοντερνισμού της μουσικής, οι πρίγκιπες του ρομαντισμού κερδίζουν έδαφος όσον αφορά την ποιότητα και τη διάρκεια μέσα στον χρόνο. Από τα βάθη της Θεσσαλονίκης, οι νεοφερμένοι στον χώρο του underground Mother Turtle διεκδικούν δικαίως μία θέση στέμματος. 

Τόλμησαν να κυκλοφορήσουν ένα ντεμπούτο, το οποίο αυτόματα τους τοποθέτησε στις συζητήσεις του prog rock κύκλου. Προκάλεσαν τον εαυτό τους και τους ακροατές μ’ εκείνο το υλικό, δίνοντας κατά κάποιο τρόπο μια υπόσχεση: ότι τίποτα απ’ ό,τι χτίστηκε σε μια νύχτα δεν θα γκρεμιζόταν την επομένη. Ως νέοι και εν βρασμώ ψυχής κυκλοφορούν το, πολυπόθητο για πολλούς, “II”. Συγκριτικά με το προηγούμενο κινείται σε πιο απλοϊκά νερά, παράγοντας ένα σύνολο στιγμών που φλερτάρει έντονα τόσο με τον όρο aνant-garde όσο και με τον όρο prog rock. Ούτε όμως αυτό ούτε κάτι άλλο μπορεί να μειώσει στο ελάχιστο την προοδευτικότητά του. 

Ο δίσκος, αν και θα μπορούσε να αποτελεί απλώς ένα φόρο τιμής σ’ ένδοξους θεούς των '70s, βγάζει προς τα έξω ένα προσωπικό ταπεραμέντο. Επιβεβαιώνεται μ’ αυτόν τον τρόπο ότι κάθε λεπτό και κάθε προσπάθεια που κατεβλήθη για τη δημιουργία του ήταν πολύτιμα. Πρόκειται για κάτι που σε παρασέρνει στα βάθη του με κάθε ακρόαση. Η δε σκοτεινή και γλυκιά jazz φλόγα του υπνωτίζει το αυτί. Αποτελεί την καίρια ουσία, μέσω της οποίας μεταβαίνουμε από το τεχνικό ντεμπούτο σε μία ατμοσφαιρική και ταξιδιάρικη συνέχεια.

Το πιο δύσκολο και συνάμα πιο όμορφο πράγμα για έναν ακροατή είναι να κατασταλάξει στην αγαπημένη του στιγμή. Στο “II” είναι αδύνατον να υπάρξει έστω και μία. Αν επιχειρήσει κάποιος να πιαστεί από τις εισαγωγές των “Harvest Moon” και “Walpurgi Flame” και κολλήσει στη σκοτεινή ατμόσφαιρα που αναδύουν, θα αναρωτηθεί αν η ζωντάνια του σαξόφωνου αξίζει τελικά περισσότερο. Το μοναδικό σημείο που μπορεί να χαρακτηριστεί ως η μία στιγμή που συνεπαίρνει στο έπακρο τον ακροατή είναι το επιτυχημένο εγχείρημα της μπάντας να δημιουργήσει τρεις μεγάλες συνθέσεις. Όταν τελειώνουν, ο ακροατής περιμένει εθισμένος να συνεχίσουν να παίζουν. 

Το “II” είναι τόσο απολαυστικό όσο ένα ξεκούραστο απόγευμα. Όπως όταν βλέπεις τον ουρανό και τα περιστέρια να παίζουν στον αέρα, κι εσύ μένεις εκεί ακίνητος να το απολαμβάνεις, ενώ ο χρόνος έχει σταματήσει∙ έτσι λειτουργεί και η ακρόαση αυτού του δίσκου. Στο τέλος, αν υπάρχει κάποιο συναίσθημα που ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα που χαρακτηρίζουν το “II” αυτό είναι η χαρά να βιώνεις την απότομη ενηλικίωση των Mother Turtle. Ήρθαν, είδαν και ξεκινούν την κατάκτησή τους. 

ΑΚΟΥΣΕ:
https://motherturtleband.bandcamp.com/album/ii 

II, των Mother Turtle (2016)
Μουσικό είδος: Prog/Avant Garde Rock
Δισκογραφική: Αυτοκυκλοφόρητο