One More Time With Feeling, του Andrew Dominik
Ο Andrew Dominik που βρίσκεται στη σκηνοθετική καρέκλα, έχει ξανασυνεργαστεί με τον Cave, στο νατουραλιστικό γουέστερν “The Αssasination Of Jesse James By The Coward Robert Ford”. Καθόλη τη διάρκεια του ντοκιμαντέρ γίνεται φανερό πως μεταξύ τους έχει αναπτυχθεί -αν όχι μια φιλική σχέση- μια έστω δημιουργική και προσωπική σχέση εμπιστοσύνης, αφού χωρίς ένα αμοιβαίο αίσθημα αλληλοσεβασμού, δεν θα ήταν δυνατό να ολοκληρωθεί το “One More Time With Feeling”. Ο Cave, η γυναίκα του, οι κοντινοί του άνθρωποι -με προεξέχοντα έναν επιβλητικό Warren Ellis, που φαντάζει σχεδόν σαν βιβλική μορφή στην ταινία, ξεχύνοντας το δημιουργικό του ταμπεραμέντο στο στούντιο – καλούνται να μιλήσουν για την απώλεια ή όπως ο ίδιος ο Cave την κατονομάζει στη διάρκεια της ταινίας, «το τραύμα», ένα θέμα δύσκολα προσεγγίσιμο και άκρως προσωπικό. Στο ντοκιμαντέρ, όπου κυριαρχεί μια πανέμορφη ασπρόμαυρη φωτογραφία, γίνεται ξεκάθαρο, ότι όσοι βρίσκονται μπροστά αλλά και πίσω απο τις κάμερες νιώθουν ενίοτε άβολα να μιλήσουν ανοιχτά για τη δύναμη της απώλειας. Όπως χαρακτηριστικά παραδέχεται ο Ellis, δεν του πολυαρέσει να μιλάει για την προσωπική ζωή του φίλου του, και αναγνωρίζει μελαγχολικά ότι όσο και να βρίσκεσαι στο πλάι κάποιου, υπάρχει πάντα ένα όριο στο πόσο μπορείς να κατανοήσεις το τραύμα και τον πόνο του.
Στο πρώτο μέρος της ταινίας, το γεγονός της απώλειας δεν κατονομάζεται, αλλά αιωρείται μέσα από τις κουβέντες του Cave με το συνεργείο, καθώς οδηγούν προς το στούντιο για την ηχογράφηση του άλμπουμ, καθώς τον καταγράφουν στο σπίτι του την ώρα που ετοιμάζεται, ή τις στιγμές λίγο πριν την πρώτη ηχογράφηση και τις πυρετώδεις ετοιμασίες μουσικών και τεχνικών. Ο Dominik κρατάει στο τελικό cut της ταινίας σκηνές που, με μια πρώτη ματιά, προδίδουν έναν ερασιτεχνισμό (όπως και αρκετά πλάνα που είναι εκτός focus) ή φαίνεται να μην είναι άρτια ενσωματωμένες στην τελική κόπια της ταινίας. Σταδιακά, όμως, γίνεται φανερή η λειτουργία τους, αφού σκιαγραφούν με τον καλύτερο τρόπο το αίσθημα αμηχανίας του Cave απέναντι στην καθημερινότητα και σε καταστάσεις, οι οποίες παλαιότερα έμοιαζαν αυτονόητες. Η δημιουργική διαδικασία, φαίνεται να είναι για τον καλλιτέχνη η πιο επίπονη, αφού την ψυχή και το μυαλό του κατακλύζει η δύναμη του τραύματος, αφήνοντας μηδαμινό χώρο για άλλες σκέψεις.
Με μία κίνηση υπολογισμένη, αλλά και ριψοκίνδυνη (καθώς θα μπορούσε να γίνει γρήγορα κουραστική) ο Dominik κρατάει την κάμερα πολύ κοντά στο πρόσωπο του Αυστραλού μουσικού, καταγράφοντας κάθε ρυτίδα, κάθε μορφασμό και κάθε μελαγχολικό βλέμμα ενός ανθρώπου που φάνταζε ανέκαθεν, μέσα και έξω από τη σκηνή, σαν μία μυθική μουσική φιγούρα, ένας θεός του εναλλακτικού σκοτεινού rock που πάλλεται και ακτινοβολεί πυρετώδη ποιητική ενέργεια, καθώς αφηγείται μουσικά ιστορίες για κατα συρροήν δολοφόνους, αδικοχαμένες αγάπες, και ατέλειωτα ταξίδια στην αφιλόξενη αμερικανική ενδοχώρα. Ο Cave δείχνει πιο ευάλωτος, πιο εύθραυστος, πιο κοντά στον θεατή, χωρίς να χάνει, όμως, τον γοητευτικό του τόνο, τη μοναδική του ικανότητα να επιβάλλει με τη φωνή του έναν δικό του χρόνο και χώρο, όπου κυριεύουν οι αφηγήσεις των κομματιών του που τόσα χρόνια ακολουθούσαν μια αυστηρά αφηγηματική φόρμα, την οποία φαίνεται να εγκαταλείπει στο τελευταίο άλμπουμ.
Αν το υπέροχο «20.000 Νύχτες στη Γή» αναφέρεται κυρίως στον καλλιτέχνη Nick Cave και τη δημιουργική του πορεία, το “One More Time With Feeling” επικεντρώνεται ξεκάθαρα στον άνθρωπο Nick Cave. Γι' αυτό επιλέγει να τοποθετήσει στο πλαίσιο της αφήγησης τη γυναίκα και τον γιο του, να μας ξεναγήσει στο σπίτι τους, να γίνουμε μάρτυρες της πάλης τους με το αναπόφευκτο του θανάτου ενός αγαπημένου προσώπου. Με τον τρόπο αυτό, ο σκηνοθέτης καταφέρνει να προσδώσει μια προσωπική χροιά ακόμα και στις αργόσυρτες, ελεγειακές σκηνές του στούντιο, καθώς ο Cave ερμηνεύει με όλο το δημιουργικό του ταμπεραμέντο αλλά και με μια υφέρπουσα στεναχώρια που βαραίνει την ατμόσφαιρα τα οκτώ υπέροχα κομμάτια του “Skeleton Tree”. Πρόκειται για ένα έργο που επιδεικνύει τον απαιτούμενο σεβασμό απέναντι σε ένα μεγάλο καλλιτέχνη και στον τρόπο με τον οποίο ο ίδιος επέλεξε να διαχειριστεί την απώλεια και το τραύμα του. Παρακολουθώντας Το “One More Time With Feeling” μεταφερόμαστε στα ενδόμυχα της ψυχής ενός σπουδαίου δημιουργού και συναισθανόμαστε την απέραντη θλίψη του. Ένα εγχείρημα προσωπικό και βαθύ, που δεν απευθύνεται μόνο στους οπαδούς του Nick Cave, αλλά κατορθώνει να αποτελέσει μια πραγματικά σπουδαία και καθόλα ολοκληρωμένη σπουδή πάνω στην απώλεια και τη δημιουργική διαδικασία.
One More Time With Feeling, του Andrew Dominik
Είδος: Μουσικό Ντοκιμαντέρ
Διάρκεια: 112’
