Auditorium

Οι Pearl Jam ξεφύτρωσαν από μια μουσική σκηνή που άρχισε να βγάζει τα πρώτα της άνθη στα μέσα της δεκαετίας του ’80 στο Σιάτλ της πολιτείας Ουάσινγκτον της Αμερικής. Επηρεασμένοι από το hard core, το alternative, την americana (είναι γνωστό ότι οτι οι Pearl Jam έχουν σαν μέντορα τον Neil Young) αλλά και άλλα είδη ανεξάρτητης ροκ μουσικής, οι Pearl Jam, όπως και άλλες μπάντες της εποχής (Mudhoney, Screaming Trees, Alice in Chains, Mother Love Bone) λίγο πριν ή ταυτόχρονα με αυτούς δημιούργησαν ένα νέο είδος που θα χαρακτηριζόταν από δυνατές ηλεκτρικές κιθάρες με παραμόρφωση, εκρηκτικούς ρυθμούς και έντονα φωνητικά. Τα μέλη της μπάντας εκείνη την εποχή ήταν οι: Eddie Vedder (φωνητικά), Jeff Ament (ηλεκτρικό μπάσο), Stone Gossard (ηλεκτρική κιθάρα), Mike McCready (ηλεκτρική κιθάρα) και Dave Krusen (τύμπανα).
O Ament και o Gossard πέρασαν από συγκροτήματα όπως οι Green River και Mother Love Bone λίγα χρόνια νωρίτερα, μέχρι να δημιουργήσουν ουσιαστικά στους Pearl Jam. Στα μέσα του 1990 ηχογράφησαν μία ντέμο κασέτα με αρκετά ορχηστρικά τραγούδια, η οποία μέσω του Jack Irons (ντράμερ των Red Hot Chili Peppers, ο οποίος στη συνέχεια εντάχθηκε στους Pearl Jam) έφτασε στα χέρια του Eddie Vedder. Ο Vedder έγραψε κάποιους στίχους για τα τραγούδια αυτά και αμέσως κλήθηκε για audition από τους δύο μουσικούς. Τον Οκτώβριο του 1990 ο Vedder έγινε o τραγουδιστής των Pearl Jam και το συγκρότημα υπέγραψε στην Epic Records.
Το Μάρτιο του 1991 ξεκίνησε η ηχογράφηση του “Ten” με παραγωγό τον Rick Parashar και τελείωσε το Μάιο του ίδιου έτους, καθώς μέρος των ηχογραφήσεων ήταν έτοιμο από τα ντέμο των Ament και Gossard. Κυκλοφόρησε τον Αύγουστο του 1991.

Το “Ten” είναι ένας δίσκος με πολλά πραγματικά καλά τραγούδια. Παρόλο που δεν έγινε εμπορική επιτυχία αμέσως μόλις βγήκε, κατάφερε να δώσει τρία πολύ δυνατά singles (“Alive”, “Even Flow” και “Jeremy”), ενώ μέσα στον επόμενο χρόνο ανέβηκε και στο νούμερο 8 του Billboard. Οι στίχοι του Vedder αγγίζουν κυρίως κοινωνικά θέματα (απομόνωση, κατάθλιψη), ενώ το “Jeremy” είναι εμπνευσμένο από την αληθινή ιστορία ενός μαθητή λυκείου που αυτοπυροβολήθηκε μπροστά στους συμμαθητές του. Ένα ορχηστρικό κομμάτι, στο οποίο ακούγεται ένα υπέροχο θέμα με άταστο μπάσο, ανοίγει και κλείνει το δίσκο. Μάλιστα, στο τέλος παρουσιάζεται ως κρυφό κομμάτι, καθώς αρχίζει περίπου 10 δευτερόλεπτα μετά το τέλος του “Release”. Το πρώτο τραγούδι είναι το “Once”, ένα απίστευτα δυνατό κομμάτι με εκπληκτικές κιθάρες, αλλά και εκρηκτικά φωνητικά. Αμέσως μετά παρελαύνουν τραγούδια όπως το “Even Flow” και “Why Go”, ενώ λίγο πριν το “Jeremy” ακούγεται το “Black”, μια μπαλάντα με πολύ δυνατό στίχο και το πολύ γνωστό μουσικό θέμα που ακούγεται μετά τη μέση του κομματιού συνέχεια μέχρι το φινάλε, αποτελώντας το σήμα κατατεθέν του. Ανάμεσα σε αυτά ο ύμνος “Alive” είναι και το κομμάτι που τελικά εκτόξευσε τους Pearl Jam. Σίγουρα συγκαταλέγεται στα καλύτερα τραγούδια της μπάντας και είναι από τα αγαπημένα των fans τους.
Τα υπόλοιπα 5 τραγούδια του δίσκου δίνουν την ολοκληρωμένη εικόνα ενός συμπαγούς αποτελέσματος και μιας μπάντας που δείχνει ιδιαιτέρως δεμένη, την ίδια στιγμή μάλιστα που ο ίδιος ο Ament δήλωνε με μετριοφρυσύνη πως “ξέρουμε πως έχουμε να διανύσουμε ακόμα πολύ δρόμο ώστε να γίνουμε πραγματική μπάντα”. Στο κομμάτι της παραγωγής, είναι αλήθεια πως ο δίσκος έχει αρκετό “βάθος” (το λεγόμενο “reverb” στη γλώσσα της μουσικής παραγωγής) στη φωνή αλλά και στα όργανα. Έχει ενδιαφέρον ότι το γκρουπ δήλωσε πως θα ήθελε σήμερα να ξαναμιξάρει το δίσκο, αφαιρώντας αρκετό από αυτό το “βάθος”.

Το “Ten” θεωρείται ακόμα και σήμερα ο πιο επιτυχημένος δίσκος των Pearl Jam, ενός συγκροτήματος που καταφέρνει 22 χρόνια μετά να βρίσκεται σε φόρμα, να ηχογραφεί δίσκους και να πραγματοποιεί περιοδείες. Ένα ακόμα θετικό αυτού του δίσκου είναι το εξαιρετικό artwork με τα μέλη του γκρουπ να ενώνουν τα υψωμένα χέρια τους στο εξώφυλλο σε μια ένδειξη ομαδικότητας και δεσίματος που αποτελούν και τα στοιχεία μιας επιτυχημένης μπάντας. Το 2003 κατέκτησε τη θέση 209 ανάμεσα στους καλύτερους δίσκους όλων των εποχών σύμφωνα με το Rolling Stone, ενώ πολλά περιοδικό το περιλαμβάνουν σε λίστες με τα καλύτερα άλμπουμ των 90’s.