Περί βραβείων και δικαίωσης
Οι πιο πολλοί αισθάνονται δικαιωμένοι, όταν οι αγαπημένες τους ταινίες, σειρές, σκηνοθέτες κτλ κερδίζουν τα βραβεία. Αυτοί της αντίπερα όχθης, συντετριμμένοι από τα αποτελέσματα, αναθεματίζουν την ύπαρξη τέτοιων θεσμών, καθώς είναι αδύνατο τα βραβεία να κουβαλούν τέτοια αδικία και υποκρισία στην πλάτη τους. Ναι, πολλές φορές μας κυριεύει η ακατανίκητη επιθυμία να δούμε τον αγαπημένο μας σκηνοθέτη να βραβεύεται. Ναι, όταν συμβαίνει αυτό μεθάμε απ' τη χαρά μας σαν να πήραμε εμείς οι ίδιοι το βραβείο. Ναι, όταν το αποτέλεσμα του διαγωνισμού δεν είναι αυτό που προσδοκούμε, βαλλόμαστε κατά πάντων, γεμάτοι απορία από το «θράσος» των κριτών να δώσουν το βραβείο κάπου αλλού. Η αλήθεια μάλλον βρίσκεται κάπου στη μέση. Ίσως πάλι δεν υπάρχει. Το ερώτημα που προκύπτει είναι το εξής: γιατί να παίρνουμε τις εκάστοτε βραβεύσεις τόσο πολύ στα σοβαρά;
Αυτό που ξεχνάμε είναι ότι πρόκειται για διαγωνισμούς. Διαγωνισμούς που έχουν σκοπό να τιμήσουν έργα και άτομα που ξεχώρισαν σε ένα συγκεκριμένο χώρο (αυτόν του κινηματογράφου και της τηλεόρασης), σε μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Αν τα αποτελέσματα δεν συγκλίνουν με τα δικά μας κριτήρια και τις επιλογές μας, είναι ανούσιο και ανθυγιεινό να ισοπεδώνουμε τα πάντα εφαρμόζοντας πολεμική, επειδή φαινόμαστε ανίκανοι να δεχτούμε ή απλά να αγνοήσουμε μια διαφορετική προτίμηση από την προσωπική μας. Λατρεύουμε να πιστεύουμε ότι η δικαίωση έρχεται όταν η αγαπημένη μας ταινία σαρώσει τα βραβεία, γεγονός που αποτελεί ένοχη απόλαυση για πολλούς. Εξαρτόμαστε από την παρανοϊκή ανάγκη της επιβεβαίωσης. Λες και δεν υπάρχουν δεκάδες καλλιτεχνικά αριστουργήματα που μας έχουν σημαδέψει μολονότι δεν έχουν τιμηθεί με κάποιο βραβείο, ούτε ήταν ποτέ υποψήφια σε κάποιο διαγωνισμό.
Προσωπικά, προτιμώ ένα άλλο είδος δικαίωσης. Αυτής που νιώθεις, όταν ο γνωστός σου λάτρεψε την ταινία που του πρότεινες: όχι δικαίωση προσωπική, αλλά συλλογική. Όταν δεις κάτι που θα σε συγκλονίσει και θα βάλεις κι άλλον στο παιχνίδι, θα τον κάνεις κοινωνό της μαγείας, έχοντας έναν άνθρωπο να συζητάς για κάτι που και οι δύο αγαπήσατε. Είναι δυνατόν το οποιοδήποτε βραβείο να σου ακυρώσει αυτό το συναίσθημα; Θα είναι συγκινητικό αν κάτι που αγαπάς βραβευτεί. Αν όχι, δεν χάθηκε και ο κόσμος… Αφού δεις λοιπόν μια ταινία που θα σε συγκλονίσει, μην αμελήσεις να ειδοποιήσεις αμέσως φίλους και γνωστούς να την παρακολουθήσουν. Αν η συγκεκριμένη ταινία χάσει το Όσκαρ, θα χρειαστείς οπωσδήποτε βοήθεια για να κάνεις έφοδο στην Ακαδημία και να δείρεις κόσμο…
