Auditorium

Υπάρχουν στιγμές που μελετώντας έναν καλλιτέχνη και το έργο του, σε οποιοδήποτε είδος τέχνης, συνειδητοποιείς ότι σε κάποιους ανθρώπους δόθηκε ένα ξεχωριστό χάρισμα για να κάνουν πράξη αυτό που για άλλους είναι απλά άπιαστο όνειρο.

Ιδρυτικό μέλος των Genesis και γνωστός για τα εκκεντρικά κοστούμια που φορούσε στις ζωντανές εμφανίσεις του συγκροτήματος, ο Peter Gabriel (γεννήθηκε το 1950) ακολούθησε σόλο καριέρα με την επιτυχία να του χτυπάει την πόρτα από την πρώτη του δισκογραφική δουλειά το 1977 με τίτλο “Peter Gabriel” (οι πρώτοι τέσσερις δίσκοι του έχουν ως τίτλο το όνομά του με τα νούμερα 1, 2, 3 και 4). Ήταν τότε, που με το αυτοβιογραφικό “Solsbury Hill”, άρχισε να κατακτά τα charts.

Ο Gabriel απέκτησε τεράστια δημοτικότητα το 1986 με το δίσκο του “So” που έκανε τρομερή αίσθηση, όταν κυκλοφόρησε. Με πρώτο single το εξαιρετικό “Sledgehammer” που εκτοξεύτηκε στην κορυφή των charts, ο δίσκος έτυχε μιας απίστευτης και άνευ προηγουμένου -για τον Gabriel- εμπορικής και καλλιτεχνικής επιτυχίας. Ανέβηκε σε σύντομο χρονικό διάστημα στην πρώτη θέση του Βρετανικού chart και στο νούμερο 2 του Billboard στην Αμερική, χώρα στην οποία πούλησε πάνω από 5 εκατομμύρια αντίτυπα, ενώ έγινε και πενταπλά πλατινένιος. Το πρωτοποριακό video clip του “Sledgehammer” θεωρείται ότι κατέχει το αντίστοιχο ρεκόρ μετάδοσης από το κανάλι του MTV. Ο δίσκος εμπεριέχει άλλα δύο τραγούδια στα πρώτα 20 του Βρετανικού chart, τα “Big Time” και “Don’t Give Up”.

Συμπαραγωγός του δίσκου μαζί με τον Gabriel είναι ο Daniel Lanois, γνωστός από τη συνεργασία του με τον Brian Eno και τους U2. Οι δυο τους είχαν συνεργαστεί ένα χρόνο νωρίτερα για τη μουσική επένδυση της ταινίας “Birdy”. Ο τρόπος που έχει ενορχηστρωθεί το “So” είναι πραγματικά μοναδικός. Ακόμα και σήμερα, 28 χρόνια μετά την κυκλοφορία του, διακρίνεται ο πρωτοποριακός του ήχος, η αποφυγή των κλισέ, ενώ η μουσική φόρμα που χρησιμοποιείται δεν είναι συνηθισμένη. Αρκεί να συγκρίνει κανείς τον δίσκο με άλλα άλμπουμ της ίδιας δεκαετίας για να διαπιστώσει πόσο «μπροστά» από την εποχή του είναι το “So”. Οι περίεργοι αλλά εντυπωσιακοί ρυθμοί, οι κιθάρες που δε «φλυαρούν» με άσκοπα σόλο, αλλά και η όλη αισθητική της «καλογυαλισμένης» παραγωγής ξεφεύγουν από κάθε μουσικό σύνορο που μπορεί να υπάρχει στην εκάστοτε μουσική μόδα της εποχής.

Διαβάζοντας το index του δίσκου μπορεί κανείς να διαπιστώσει ότι τα τραγούδια έχουν ηχογραφηθεί από μουσικούς, πραγματικούς αστέρες: Ο Stewart Copeland των Police παίζει hi-hat στο πρώτο εκπληκτικό τραγούδι “Red rain” και τύμπανα στο “We do what we told”! Στο μπάσο του δίσκου βρίσκουμε τον Tony Levin, στις κιθάρες τον David Rhodes και πίσω από τα τύμπανα κάθονται οι Jerry Marotta και Manu Katche. Φυσικά, σπουδαία στιγμή αποτελεί και η συμμετοχή της Kate Bush στο τραγούδι “Don’t Give Up”. Επίσης, αξιομνημόνευτη είναι η συμμετοχή του διάσημου Σενεγαλέζου τραγουδιστή Youssou N'Dour (στην Ελλάδα έγινε διάσημος το 1994 με το τραγούδι “Seven Seconds” που τραγούδησε μαζί με τη Neneh Cherry) στα φωνητικά του “In Your Eyes”, τραγούδι που ακούγεται στην ταινία “Say Anything” (1989) του σκηνοθέτη Cameron Crow. Στο ίδιο τραγούδι κάνει φωνητικά και η Laurie Anderson. Τέλος, ξεχωρίζει το εκπληκτικό “Mercy Street”, αφιερωμένο στην αυτόχειρα Αμερικανίδα ποιήτρια Anne Sexton.