Άλλαι Τέχναι

Γεια σου Stephan. Κατ' αρχήν θα ήθελα να σε ευχαριστήσω πολύ για το χρόνο σου και για αυτήν την συνέντευξη.

Πραγματικά δεν ξέρω από που να ξεκινήσω. Ας ξεκινήσουμε από τις πρώτες ημέρες, τότε που συνέθετες μουσική για θέατρο. Πώς ήταν αυτή η εμπειρία για εσένα, και πώς αποφάσισες να στραφείς στην techno;
Γειά σου 🙂 ξεκίνησα την μουσική μου καριέρα ως βοηθός συνθέτη σε ένα θέατρο στην πόλη μου, δουλεύοντας με έναν πολύ χαρισματικό συνθέτη, με ελαφρώς πειραματικούς ήχους θα έλεγα και με περίεργους αλλά πολύ δημιουργικούς ανθρώπους. Μετά από έξι χρόνια έντονης κατανάλωσης αλκοόλ και προσπαθώντας να κατανοήσω αυτόν τον τύπο ανθρώπων γύρω μου, για καλή μου τύχη γνώρισα τον Oliver Huntemann, που ήταν κατα κάποιον τρόπο η πόρτα εξόδου από το θεάτρο για εμένα. Ήδη είχα αρχίσει να εμπνέομαι από τα electro και techno ακούσματα εκείνη την περίοδο. Η αλήθεια είναι ότι ένοιωθα πολύ χαρούμενος που είχα αναμειχθεί με κάτι που ήταν φρέσκο και πρωτόγνωρο εκείνη την περίοδο. Κάπως έτσι λοιπόν ξεκίνησαν όλα.

Μάλιστα. Πιστεύω ότι το μπάσο στη μουσική σου είναι σίγουρα η υπογραφή σου. Ακόμα θυμάμαι την πρώτη φορά που άκουσα το “Miranda” το 2005. Από εκείνη τη στιγμή έγινα κατευθείαν φαν. Υπάρχει κάποιος λόγος για τη σκοτεινή ατμόσφαιρα και τις μελαγχολικές μελωδίες των κομματιών σου;
Χμ, ποτέ δεν μου άρεσε ιδιαίτερα η μουσική χωρίς μελωδία και μπασογραμμή και η οποία έχει γίνει πολύ «της μόδας» τα τελευταία πέντε χρόνια. Μεγάλωσα με μουσική, ο πατέρας μου είχε στούντιο το οποίο συμπεριλάμβανε Moog synthesizers, arpeggiators καθώς και κομμάτια της korg. Πιστεύω ότι αυτό (και ίσως και το ότι έπαιζα ηλεκτρικό μπάσο για δέκα χρόνια…;) είναι ο λόγος που είμαι εθισμένος στο έντονο μπάσο και τη μελωδία.

Από την αρχή τράβηξες την προσοχή θηρίων του είδους όπως οι Oliver Huntemann, Thomas Schumacher, Marc Romboy και άλλων. Επηρέασε αυτό καθόλου τον ήχο σου, και, αν ναι, προς ποια κατεύθυνση;
Μέχρι το 2005 ήταν σαν σχολείο για εμένα. Το να δουλεύω με αυτούς τους ανθρώπους με ενέπνεε άλλα από μια διαφορετική σκοπιά! Όλη μου η ζωή ως μουσικός, ως παραγωγός ήταν τελείως τυπικά του στύλ “Nerd”. Δεν είχα πάει στα μεγάλα clubs, η νυχτερινή μου διασκέδαση ήταν βαρετή θα έλεγα, αφού πάντα προσπαθούσα να είμαι έτοιμος για την επόμενη μέρα στο στούντιο.
Οπότε το να δουλέψω με αυτούς τους φτασμένους DJs, το να μοιραστώ την εμπειρία του καθενός στο χώρο ήταν το τέλειο σχολείο για εμένα.
Δηλαδή τα είχα όλα: Romboy, ειδικός στην μουσική σχολή του detroit, Huntemann, ειδικός στο electro, και Schumacher, ειδικός στην techno. Είμαι ευγνώμων για εκείνη την περίοδο, καθώς αργότερα διάλεξα, πιστεύω, την κατάλληλη στιγμή να χωρίσω τον δρόμο μου και να αφοσιωθώ στον εαυτό μου.

Είσαι στην techno σκηνή απο το 2005-2006 και κατόρθωσες να γίνεις ενα παγκόσμιο φαινόμενο. Δημιούργησες remixes για μεγάλα συγκροτήματα όπως οι Depeche Mode, The Knife και άλλα. Συναργάστηκες με τους Huntemann, Romboy κλπ. δημιουργώντας και side projects όπως η Rekorder. Επίσης δημιούργησες το προσωπικό σου label“Herzblut”. Είναι πολλά κατορθώματα μαζεμένα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Ποιό πιστεύεις ότι είναι το μυστικό της επιτυχίας, και γιατί αποφάσισες να δημιουργήσεις το δικό σου label;
Το μυστικό της επιτυχίας είναι η επιθυμία και η ενέργεια που βάζω. Η αναπνοή και η πίστη στο δρόμο σου. Ποτέ μην τα παρατάς, ποτέ μην παραδοθείς. Αν το θες π ρ α γ μ α τ ι κ ά, θα φτάσεις στον προορισμό σου.
Η “Herzblut” δημιουργήθηκε σαν μια πλατφόρμα για τις προσωπικές μου παραγωγές μόνο. Πολύ γρήγορα όμως έλαβα υπέροχα demos, οπότε αποφάσισα να την ανοίξω και προς τους υπόλοιπους καλλιτέχνες που επιθυμούσαν. Είμαι αρκετά χαρούμενος με αυτό το μικρό label. Το να κυκλοφορείς μόνο μουσική που σου αρέσει έχει πλάκα και είναι όμορφο, αληθινό, είναι ένα πραγματικό προνόμιο.
Έρχονται κυκλοφορίες απο: Dominik Eulberg, Moteka, Traumer, Maxime Dangles… και αρκετούς ακόμα.

Μιας και αναφέρθηκα στην Rekorder, δεν έχουμε ακούσει κάποια κυκλοφορία απο το 2008 αν θυμάμαι καλά. Εκτός βέβαια από την επανακυκλοφορία του Rekorder 10 από την “PMI Dance”. Τι μπορείς να πεις στους οπαδούς του label για το μέλλον;
Από την αρχή η Rekorder ήταν σχεδιασμένη για δέκα κυκλοφορίες. Δεν υπάρχει νούμερο έντεκα, συγνώμη… (γέλια)

Είχαμε συνηθίσει να σε βλέπουμε να παίζεις ζωντανά, με το jazzmutant και μια οθόνη από πίσω σου η οποία μας έδειχνε τι γίνεται την ώρα του live set στον υπολογιστή σου… Με άλλα λόγια ένα οπτικοακουστικό θέαμα που ιντριγκάρει το κοινό. Φυσικά όμως σε έχουμε ακούσει και σε DJ sets. Με ποιό από τα δύο περνάς καλύτερα;
Ειλικρινά αγαπάω και τα δύο. Το να παίζεις live σημαίνει να παράγεις ολόκληρη την διάταξη του κάθε κομματιού σε πραγματικό χρόνο. Εννοώ ότι δεν παίζω απλά audio tracks αλλά πραγματικά ελέγχω όλα τα όργανα της μπασογραμμής για παράδειγμα, και ταυτόχρονα την διάταξη. Είναι πραγματικά διασκεδαστικό αλλά ταυτόχρονα χρειάζεται και πολύ (ευχάριστη) δουλεία.
Τα DJ sets έχουν το προνόμιο ότι μπορείς να “παρτάρεις” λίγο παραπάνω (και για περισσότερη ώρα) με τον κόσμο, και έχεις και την ευκαιρία να παίξεις όλη την υπέροχη μουσική άλλων παραγωγών και μουσικών.
Ναι τα αγαπάω και τα δύο…

Έχεις κάποια συμβουλή για τους επίδοξους μουσικούς παραγωγούς;
Να γράφετε μόνο μουσική που σας αρέσει πραγματικά, να είστε μοναδικοί και να δουλεύετε όσο πιο σκληρά μπορείτε – αλλά πάνω απ' όλα: να ΔΙΑΣΚΕΔΑΖΕΤΕ, άλλωστε αυτή είναι η δουλειά μας.

Παλιότερα είχαμε μια αρκετά μεγάλη underground club σκηνή στην Ελλάδα, αλλά τα τελευταία χρόνια όλα έχουν αλλάξει… Σχεδόν παντού ακούμε πιο εμπορική μουσική. Κάποιο μήνυμα στους διψασμένους Έλληνες θαυμαστές;
Ο επόμενος έλληνας booker που θα με κλείσει να παίξω θα πάρει ένα ολονύχτιο, μινιμουμ έξι ωρών set, με ποιοτικά κομμάτια εγγυημένα. Και παιδιά… μην πάτε σε αυτά τα εμπορικά μαγαζιά… Κρατήστε τα αυτιά σας για καλύτερες μέρες… (Γέλια)

Ποιά είναι τα σχέδια σου για το μέλλον; Υπάρχουν σκέψεις για δεύτερο album, ή είσαι ικανοποιημένος από τα Eps και τα remixes; Σχεδιάζεις κάποιο τουρ ή κάποιο καινούργιο project;
Δεν είμαι ικανοποιημένος, ποτέ βασικά. Οπότε δουλεύω σε καινούργια πράγματα, ίσως ένα δεύτερο solo album, ναι. Το έχω ξαναπεί αυτό στο παρελθόν ξέρω, αλλά αυτή τη φορά π ρ α γ μ α τ ι κ ά το επιθυμώ.

Θα ήθελα να σε ευχαριστήσω πάρα πολύ για αυτήν την συνέντευξη, και να σου ευχηθώ κάθε επιτυχία στα σχέδιά σου, αν και πιστεύω ότι είναι εγγυημένη, και επίσης ελπίζω να σε δούμε σύντομα ξανά στην Ελλάδα. Γεια…
Κι εγώ σε ευχαριστώ πάρα πολύ, πάντα είναι πολύ ευχάριστο το να επισκέπτομαι την υπέροχη χώρα σας. Bye.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ–ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΘΟΔΩΡΗΣ ΓΟΛΙΚΙΔΗΣ