Άλλαι Τέχναι

Η Τερέζα, ούσα μονογαμική και ερωτευμένη με τον πολυγαμικό άνδρα της και έχοντας την ταπεινή ψευδαίσθηση ότι τα ξενοπερπατήματα του monsieur έχουν λάβει τέλος, αρχίζει τα χάδια και τις αγκαλιές στον μισοκοιμισμένο Τόμας.
Έχοντας όμως ανεπτυγμένο το γυναικείο ένστικτο και μετά από αρκετά σνιφ σνιφ, συνειδητοποιεί ότι έχει προηγηθεί σεξ με άλλη γυναίκα –η οποία μεταξύ μας είχε τα χάλια της- και του γυρνάει απηυδισμένη και φουρκισμένη την πλάτη της.

Και γυρνάει ο ανίδεος εραστής και την αγκαλιάζει:
-Τι συμβαίνει; Πες μου τι πάει στραβά…
– Ξέχασες να λουστείς.
-Μα τι λες Τερέζα;
– Τα μαλλιά σου μυρίζουν…
-Τι;
-Σεξ με άλλη γυναίκα!… Νόμιζα ότι είχες γυρίσει για μένα.
– Για σένα ήρθα Τερέζα.
-Τότε γιατί πας με άλλες γυναίκες;
-Δεν ξέρω τι να πω.
-Ξέρω… Μου το έχεις εξηγήσει χιλιάδες φορές. Υπάρχει η αγάπη και υπάρχει και το σεξ, και το σεξ είναι διασκέδαση, σαν το ποδόσφαιρο. Ξέρω πως είναι ελαφρύ… Μακάρι να μπορούσα να σε πιστέψω αλλά… Πως μπορεί να κάνει κάποιος έρωτα χωρίς να είναι ερωτευμένος;

Ξαναείδα το φιλμ πρόσφατα, και ένας από τους λόγους που αποφάσισα να γράψω για την ταινία είναι η συγκεκριμένη σκηνή. Η δεξιοτεχνία με την οποία ο σκηνοθέτης σκιαγραφεί τους δύο αυτούς χαρακτήρες, που ναι μεν είναι αληθινά ερωτευμένοι μεταξύ τους αλλά αντιμετωπίζουν το σεξ με εντελώς διαφορετικό τρόπο, χωρίς να αλλοιώνει την γοητεία τους στο ελάχιστο. Χωρίς ίχνος ξεκατινιάσματος, δράματος, κλάψας και υστερικών καυγάδων. Χωρίς να μπαίνει στη διαδικασία ο θεατής να αμφιβάλλει για την ένταση της σχέσης και της αγάπης τους. Χωρίς να δίνεται η αφορμή σε καμία Κίτσα, Σίτσα, Πίτσα να εκφέρει με άποψη: «Όλοι οι άνδρες είναι ίδιοι» ή «Την καημένη την κοπέλα… το κέρατο έχει αγγίξει ταβάνι». Χωρίς κανένας αρσενικός με υπεραυξημένες δόσεις βαρβατίλας να μπορεί να πει με στόμφο: «Ρε τον παίχτη, κοίτα τι κάνει!» ή «Κοίτα ρε μ…. πως τις κοροϊδεύει και αυτές του κάθονται» κλπ. κλπ.

Η «Αβάσταχτη Ελαφρότητα του Είναι» καταχωρείται στην πλασματική λίστα των ταινιών, για τις οποίες μπορείς να γράψεις εκατοντάδες σειρές χωρίς τελειωμό, γιατί αγγίζει με εξαιρετική μαεστρία διάφορες «ιστορικο-κοινωνικο-φιλοσοφικές» χορδές. Είναι βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Milan Kundera (1984) και η πλοκή λαμβάνει χώρα το 1968 με φόντο την «Άνοιξη της Πράγας» (πολιτικός αναβρασμός, εισβολή τανκς, μάχες, διαδηλώσεις, νεκροί… Αν ενδιαφέρεσαι να μάθεις περαιτέρω google it). Και παρόλο που προσκυνώ τον Χίτσκοκ που είπε ότι η διάρκεια μίας ταινίας θα πρέπει να είναι άμεσα συνυφασμένη με την αντοχή της ανθρώπινης ουροδόχου κύστης –ελπίζοντας ότι εννοούσε μάξιμουμ 100 λεπτά- παρακολούθησα και τα 171 λεπτά της ταινίας με αμείωτο ενδιαφέρον. Και επειδή βαριέμαι αφόρητα τις ιδιαίτερα «ψαγμένες» ταινίες βαριάς κουλτούρας, μπορώ να σε καθησυχάσω ότι δεν είναι μία από αυτές!

Ναι, είναι μία ερωτική ιστορία! Όπου ο αμετανόητος γόης γιατρός ερωτεύεται την άοσμη, άβγαλτη, άχαρη –όλα τα στερητικά “α” μαζεμένα- Τερέζα, παρατηρώντας την να κάνει μακροβούτι σε μία πισίνα… Είπαμε είναι παραμύθι!!! Στο γλυκό όμως αναμειγνύεται και η Σαμπίνα, φίλη του, καλλιτέχνης, ερωμένη του από το πάλαι ποτέ και ερωτευμένη μαζί του, καθώς επίσης και διάφορες άλλες περιπέτειες της μίας συνουσίας… Αυτό είναι το φαίνεσθαι της ιστορίας.

Η ουσία της είναι όμως γοητευτικότατη και σε «σκουντάει» να κατανοήσεις ευαίσθητες πλευρές της σεξουαλικής φύσης και συμπεριφοράς δύο εκ διαμέτρου αντίθετων ανθρώπων, που είναι όμως αληθινά ερωτευμένοι μεταξύ τους, παλεύουν με τα πάθη και τις αδυναμίες τους και ολοκληρώνουν ο ένας τον άλλον!

Συνειδητοποιείς, κατανοείς, ίσως ακόμα και αποδέχεσαι το γεγονός, ότι όντως για τους χ,ψ,ω ασυνείδητους και συνειδητούς λόγους, υπάρχουν οι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν το σεξ με μία σχετική ελαφρότητα, αλλά αυτό αποτελεί απλά ένα ακόμα κομμάτι στο παζλ της προσωπικότητάς τους. Και σκέφτεσαι, ότι δεν μπορείς απλά και μόνο στη βάση αυτού του στοιχείου, να στιγματίσεις έναν άνθρωπο ως ρηχό ή επιπόλαιο. Γιατί είναι ικανός να αγαπήσει ολοκληρωτικά, να καταπνίξει το πάθος του και να αλλάξει ολόκληρη τη ζωή του.

Και αντιλαμβάνεσαι ότι υπάρχει και η αντιπέρα όχθη. Στην οποία στέκονται οι υπερευαίσθητοι αισθηματίες. Αυτοί που δεν μπορούν να αγκαλιάζουν, να φιλάνε, να αγγίζουν, να χαϊδεύουν έναν άνθρωπο χωρίς να τρέφουν συναισθήματα για αυτόν. Η Τερέζα, στην προσπάθειά της να κατανοήσει τον άντρα της, μπαίνει στη διαδικασία να κάνει σεξ με έναν άγνωστο. Φαντάζομαι, ότι οι άνθρωποι σαν την Τερέζα, εάν και εφόσον κάνουν σεξ απλά για το σεξ, νιώθουν κάπως έτσι…