Prisoners: Προστάτεψε αυτούς που αγαπάς
Συγκεκριμένα, δηλώνει:
«Η ταινία πραγματεύεται ένα από τα πιο δύσκολα θέματα της ζωής – την εξαφάνιση των παιδιών. Η απλή σκέψη αμέσως μας κάνει να αισθανθούμε άβολα, μας κυριεύει ο φόβος. Δεν ξέρεις μέχρι ποιο σημείο θα έφτανες για να βρεις το παιδί σου πριν να είναι αργά ή δεν ξέρεις τι θα έκανες στο άτομο που είναι υπεύθυνο γι’ αυτό. Ο φόβος πάντα καθοδηγεί τις σκέψεις αλλά και τις αντιδράσεις μας. Προσωπικά ως δημιουργός αυτής της ταινίας, αυτή η πρόσκληση ήταν τρομερά συναρπαστική και ενδιαφέρουσα γιατί εν μέρει κατάφερα να αντιμετωπίσω τους δικούς μου φόβους».
Ο σκηνοθέτης επιλέγει δυνατά ονόματα για να ενσαρκώσουν τους χαρακτήρες της ταινίας. Hugh Jackman, Jake Gyllenhaal, Maria Bello, Terrence Howard, Paul Dano κατορθώνουν να ανταποκριθούν στους ρόλους τους. Από τους παραπάνω, ξεχωρίζουμε τη δυναμική ερμηνεία του Gyllenhaal. Ο τελευταίος υποδύεται τον αστυνομικό που κινεί γη και ουρανό για να βρει τη λύση του μυστηρίου και να σώσει τα άτυχα κορίτσια. Ακόμη και το «τικ» που έχει (η στιγμή δηλαδή που συσπώνται οι μύες του προσώπου) σε συναρπάζει και υποδηλώνει την απόγνωση όχι μόνο του ιδίου αλλά και του ανθρώπου γενικότερα, όταν βρεθεί σε παρόμοια κατάσταση αδιεξόδου. Ο ηθοποιός δηλώνει για το ρόλο του, το σκηνοθέτη και την ταινία τα εξής:
«Έθεσε μερικές πολύ σοβαρές ερωτήσεις για το μέχρι πού θα έφτανε κάποιος για να βρει τους ανθρώπους που αγαπά, ρίχνοντας ταυτόχρονα μια ματιά στις σχέσεις των ανθρώπων μιας μικρής πόλης όταν συμβαίνει ένα τέτοιο περιστατικό. Αυτό το βλέπουμε στην ταινία και μέσα από τα μάτια του αστυνομικού, που για κάποιους θεωρείται μέρος της λύσης ενώ για κάποιους άλλους μέρος του προβλήματος που έχει δημιουργηθεί».
Η ταινία είναι σκοτεινή, αγωνιώδης και γεμάτη μυστήριο. Η ατμόσφαιρά της έχει κάτι από “Zodiac” και “True Detective”. Επίσης, θέτει διάφορα ερωτήματα για το πού μπορεί κανείς να φτάσει, όταν πρέπει να προστατέψει τα άτομα που αγαπάει. Η αγάπη και η απόγνωση αποτελούν κινητήριο μοχλό της προσπάθειας του ανθρώπου. Συχνά όμως, είναι πιθανό να ωθήσουν το άτομο στο να ξεπεράσει τα όρια. Οι χαρακτήρες της ταινίας περπατούν στο μονοπάτι που οδηγεί στη λύτρωση. Κάθε τους βήμα, όμως, αποδεικνύεται επώδυνο και τρομακτικό, με αποτέλεσμα να τους οδηγήσει στα όριά τους. Άραγε θα επέλθει η λύτρωση;
Στη συνέχεια, εστιάζουμε στο αρνητικό στοιχείο της ταινίας, που δεν είναι άλλο από τη λύση του μυστηρίου. Η ταινία προχωρά και σιγά σιγά πλησιάζουμε προς το φινάλε. Ο σκηνοθέτης όλη αυτή την ώρα έχει επικεντρωθεί στις φιγούρες του Jackman και του Gyllenhaal με αποτέλεσμα να έχουμε ξεχάσει τους υπόλοιπους χαρακτήρες, ιδιαίτερα τους υπόπτους. Εκείνους δηλαδή που θεωρούμε ότι υπάρχει περίπτωση να κρύβονται πίσω από την απαγωγή. Βασικό συστατικό μιας ταινίας είναι τα σχόλια και τα ερωτήματα που ο σκηνοθέτης θέλει να θέσει ώστε να βάλει τον θεατή να σκεφτεί. Βασικό συστατικό μιας ταινίας μυστηρίου είναι το σασπένς και το παιχνίδι στο οποίο παίρνει μέρος ο θεατής, δηλαδή το να (προσπαθήσει να) βρει τον ένοχο. Το “Prisoners” μας στερεί αυτή τη δυνατότητα, καθώς έχουμε να επιλέξουμε ανάμεσα σε 2-3 υπόπτους, τους οποίους με το ζόρι θυμόμαστε!
Γενικά, αποτελεί μια αξιόλογη κινηματογραφική πρόταση που εκπροσωπεί τίμια το αστυνομικό θρίλερ. Ένα είδος που έχει «υποφέρει» αρκετά τα τελευταία χρόνια.
