Ralph Fiennes: O αιώνιος εραστής της μεγάλης οθόνης
Ο Ralph Fiennes έχει πολύπλευρη καριέρα. Έχει παίξει σε σπουδαίες δραματικές ταινίες, αλλά το βιογραφικό του είναι εμπλουτισμένο με ρόλους σε κοινωνικές, ερωτικές, ιστορικές, ταινίες εποχής, όπως επίσης σε περιπέτειες, blockbusters και action movies.
Παρόλ' αυτά, παραμένει στις συνειδήσεις των σινεφίλ ως ο καταραμένος εραστής, ο μοιραίος, ο όμορφος-θλιμμένος άντρας. Ίσως να παίζει ρόλο που ξεκίνησε την καριέρα του με έναν τέτοιο ρόλο: του Heathcliff στα «Ανεμοδαρμένα Ύψη» (“Wuthering Heights”, 1992). Ο άγριος, περιφρονημένος, σκληρός και παράφορα ερωτευμένος Heathcliff βρήκε την τέλεια ενσάρκωσή του στο γοητευτικό και άγουρο ακόμα πρόσωπο του Ralph Fiennes, και το αποτέλεσμα ήταν εξαιρετικό.
Η καριέρα του απογειώνεται απίστευτα γρήγορα: μόλις την επόμενη χρονιά παίζει στη «Λίστα του Σίντλερ» (“Schindler's List”, 1993) και υποδύεται έναν απάνθρωπο Ναζί αξιωματικό. Σε τέτοιου είδους ρόλο δε θα τον ξανασυναντήσουμε, παρόλο που του χάρισε την πρώτη του υποψηφιότητα για Όσκαρ (Β' Ανδρικού).
Τρία χρόνια μετά ο Ralph Fiennes θα πρωταγωνιστήσει στην καλύτερη ταινία της καριέρας του, θα γίνει πασίγνωστος και θα καθιερωθεί οριστικά ως ο γοητευτικός, πλην καταραμένος, εραστής της έβδομης τέχνης. Ο «Άγγλος Ασθενής» (“The English Patient”, 1996) θα αγαπηθεί από το κοινό, θα κερδίσει 9 Όσκαρ και θα δώσει στον Fiennes άλλη μία οσκαρική υποψηφιότητα (Ά Ανδρικού Ρόλου).
Ο ρόλος του καταραμένου εραστή φαίνεται να τον ακολουθεί (γεγονός που δε μας απογοητεύει καθόλου, μιας και είναι εξαιρετικός σε αυτόν), καθώς το 1999 πρωταγωνιστεί σε άλλη μια δραματική – ερωτική ταινία με φόντο τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο: «Το Τέλος μιας σχέσης» (“The End Of The Affair”). Στο μεταξύ, τον βλέπουμε και σε ταινίες εποχής (“Onegin”, 1999) που του ταιριάζουν απίστευτα λόγω της αβρής του εμφάνισης, αλλά και σε περιπέτειες (“The Avengers”, 1998).
Το 2002 μάς αρέσει που τον βλέπουμε σε κάτι διαφορετικό: παίζει στο θρίλερ «Ο Κόκκινος Δράκος» (“The Red Dragon”), το prequel της «Σιωπής των αμνών», όπου υποδύεται έναν ψυχικά ασταθή και παραμορφωμένο εξωτερικά δολοφόνο. Και την ίδια χρονιά, κόντρα σε κάθε άλλη του επαγγελματική του επιλογή, πρωταγωνιστεί στην πρώτη -και τελευταία του ευτυχώς- ρομαντική κομεντί, το “Maid in Manhattan” με την Jennifer Lopez…
Χαιρόμαστε που διαπιστώνουμε ότι φροντίζει να κρατά αρκετά ψηλά τον πήχη των επαγγελματικών του επιλογών. Μια τέτοια επιλογή ήταν η συμμετοχή του στην ταινία «Ο επίμονος κηπουρός» (“The Constant Gardener”) του 2005, που καταπιάνεται με το θέμα των παράνομων τακτικών των φαρμακοβιομηχανιών. Υποκριτικά τον βλέπουμε και εδώ να εκφράζει τη γνωστή του μελαγχολία, την εσωστρέφειά του, το ύφος που διατηρεί στην πλειοψηφία των ταινιών που συμμετέχει.
Την ίδια χρονιά ανοίγει ένα τεράστιο κεφάλαιο στην καριέρα του Ralph Fiennes που λέγεται “Harry Potter”. Ο Fiennes, σε τέσσερις ταινίες μέχρι και το 2011, ενσαρκώνει έναν από τους εμβληματικότερους κακούς στην ιστορία του σινεμά, τον Λόρδο Voldemort. Αγνώριστος εξωτερικά και ερμηνευτικά, οι fans του “Harry Potter” τον λατρεύουν και η δημοτικότητα του ανεβαίνει κι άλλο. Είναι από τους καλύτερους ρόλους της καριέρας του; Μάλλον όχι, αλλά πάλι μας αρέσει.
Το 2008 φαίνεται πως ο Fiennes έχει περάσει πλέον σε μια πιο ώριμη φάση. Στο “The Reader” υποδύεται έναν πενηντάρη, που στην εφηβεία του, στον απόηχο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, στιγματίστηκε ερωτικά από τη σχέση του με μία μεγαλύτερη γυναίκα. Ίδιος ρόλος – διαφορετική ερμηνευτική φάση.
2011 και «Κοριολάνος»: όχι μόνο συνεχίζει με σοβαρές επιλογές ερμηνεύοντας Σαίξπηρ, αλλά καταπιάνεται και με τη σκηνοθεσία. Παράλληλα, τον βλέπουμε σε ταινίες πιο εμπορικές (“Clash of Titans”, 2010 και “Wrath of Titans”, 2012), αλλά και σε πιο κλασικές: James Bond “Skyfall” (2012) και “Spectre” (2015).
Αν είχαμε μόνο τους παραπάνω λόγους/ρόλους για να αγαπούμε τον Ralph Fiennes, το 2014 τον λατρέψαμε. Πρωταγωνιστεί στο “The Grand Budapest Hotel” υποδυόμενος έναν ρόλο που με την πρώτη ματιά θα μπορούσε, ίσως, να σκεφτεί κανείς ότι δεν του ταιριάζει: λίγο κωμικός, λίγο χαριτωμένος, στα όρια σχεδόν της καρικατούρας, και εντελώς «τσαλακωμένος» εξωτερικά. Διαπιστώνουμε, ωστόσο, πως ο Fiennes όχι μόνο έχει περάσει στην πλέον ώριμη ερμηνευτική του φάση, αλλά δεν έχει εγκλωβιστεί και σε συγκεκριμένους ρόλους του παρελθόντος. Γι' αυτό και αναμένουμε με ενδιαφέρον την επόμενη μεγάλη του ερμηνεία.
