Άλλαι Τέχναι

Η ταινία, ευτυχώς, δεν αναλώνεται στην αναπαραγωγή φτηνών και γραφικών κλισέ του είδους, με αποτέλεσμα να διέπεται από μία σκοτεινή ατμοσφαιρικότητα, που αποτυπώνεται σε έντονες και αξέχαστες σκηνές: όπως την καταγραφή της πρωταγωνίστριας, με βιντεοκάμερα, να σέρνεται μεθυσμένη στο πάτωμα, σε ένα πάρτυ, και, εκστασιασμένη από την μυρωδιά του κρέατος, να γίνεται αντικείμενο χλευασμού και κοροϊδίας από τους συμφοιτητές της.

Με ένα σύνολο από στοιχεία τα οποία συνθέτουν μία συγκροτημένη γραμμική δομή, οι θεματικές της ταινίας ποικίλουν, ξεκινώντας από την ανάγκη για κοινωνική ένταξη, τον αυτοπροσδιορισμό και τη σεξουαλικότητα, και φτάνοντας μέχρι τον αποκλεισμό της διαφορετικότητας, την υπόσταση ζώων και ανθρώπων, καθώς και την εξερεύνηση του σώματος και της ταυτότητας κατά την εφηβεία. Η ροή της ταινίας κεντρίζει τις αισθήσεις μας, με τον συστηματικό και γρήγορο ρυθμό της, όπως και με την ιλιγγιώδη ατμόσφαιρα που πηγάζει από την αινιγματική δομή. Όπως λόγου χάρη σε μία από τις πρώτες σκηνές της ταινίας, όταν οι αδελφότητες βάζουν τους πρωτοετείς να μπουσουλάνε στις υπόγειες εγκαταστάσεις της σχολής σαν κοπάδια προβάτων, η οποία είναι αρκετή για να δώσει τον τόνο του μυστηρίου που πλαισιώνει εν γένει την ταινία. 

Δεν έλειψαν, επίσης, και οι αναφορές σε γνωστές ταινίες όπως στο “Suspiria” και το “The Ring”, με την Ducourneau να έχει δηλώσει φανατική του horror genre στη συζήτηση που είχε πραγματοποιηθεί με το κοινό των «Νυχτών Πρεμιέρας». Στο σύνολό της η ταινία αποτελεί μία σύνθεση τρόμου, δράματος, κωμωδίας και κοινωνικής κριτικής, υπερβαίνοντας τις εικασίες που την ήθελαν να είναι μία ακόμη «ωδή στο αίμα». Το ντεμπούτο της 33χρονης σκηνοθέτιδας προκάλεσε αναστάτωση σε όποιο φεστιβάλ προβλήθηκε, με κάποιους θεατές να λιποθυμούν, άλλους να εγκαταλείπουν τις αίθουσες από τη φρίκη, και τα ασθενοφόρα να έχουν κατασκηνώσει έξω από τους κινηματογράφους. 

Η ταινία προβλήθηκε στην Ελλάδα για πρώτη φορά τον Σεπτέμβρη στις «Νύχτες Πρεμιέρας», όπου πλήθος σινεφίλ και λάτρεων του gore έσπευσαν να προλάβουν μία θέση στην ασφυκτικά γεμάτη αίθουσα. Το promotion της ταινίας βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό στην κανιβαλιστική θεματολογία και στις ακραίες αντιδράσεις των θεατών, αλλά, προς έκπληξη πολλών, το “Raw” αποδείχτηκε ένα ευρηματικό μωσαϊκό θεμάτων και αναφορών, με έξυπνη αφήγηση και έκβαση, καταφέρνοντας να διατηρήσει το ενδιαφέρον μέχρι τέλους.

Raw, της Julia Ducournau
Μεταφρασμένος τίτλος: «Ωμότητες»
Είδος: Δράμα, Ταινία Τρόμου
Διάρκεια: 99’