Ray Donovan: Fix me
Αρχικά, το θέμα του πατέρα του. Ξεπεσμένος γκάνγκστερ. Σαν πατρική φιγούρα, δεν τον λες και πρότυπο. Το αντίθετο μάλιστα. Από εδώ προκύπτει και η κόντρα του με τον Ray και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας. Αδιόρθωτος, όσο κι αν περνούν τα χρόνια. Πάντα προσπαθεί να δείξει ένα καλό πρόσωπο και να «μπει» στην οικογένεια και πάντα καταλήγει να τους απογοητεύει όλους. Εξαιρετικός ο Jon Voigt στο ρόλο, φαίνεται να το διασκεδάζει με την ψυχή του.
Στη συνέχεια, τα αδέρφια του. Ο ένας με πάρκινσον, ιδιοκτήτης γυμναστηρίου για boxing. Ο άλλος αντιμετωπίζει πολλά ψυχολογικά προβλήματα, επειδή έπεσε θύμα κακοποίησης από ιερέα στην παιδική του ηλικία. Τέλος, η απατημένη γυναίκα του: υπομονετική, παραμελημένη, ανασφαλής. Και τα παιδιά του, απασχολημένα με τις εφηβικές σκοτούρες τους. Αυτό είναι το οικογενειακό σύμπαν στο οποίο εντάσσεται και λειτουργεί ο πρωταγωνιστικός ήρωας.
Το “Ray Donovan” χαρακτηρίζεται από ένα βασικό στοιχείο που αποτελεί και τη σταθερά των, υψηλού επιπέδου, αμερικανικών σειρών. Σεζόν με τη σεζόν βελτιώνεται. Η πρώτη, αν και καλή σεζόν, είχε τις ανορθογραφίες της. Στη δεύτερη, η βελτίωση είναι θεαματική. Οι χαρακτήρες υφαίνονται περισσότερο, τα side-story πληθαίνουν και με αρμονικό τρόπο, όσο πλησιάζουμε στην ολοκλήρωση της σεζόν, όλα αυτά δένουν μεταξύ τους. Η τρίτη κινείται στα ίδια επίπεδα με μια ειδοποιό διαφορά. Οι νέες συμμετοχές των Ian McShane και Katie Holmes δεν προσφέρουν τα αναμενόμενα. Για την Katie Holmes, να δεχτώ ότι δεν προσφέρει πολλά, μιας και το ερμηνευτικό της εύρος είναι εξαιρετικά περιορισμένο. Για τον τρισμέγιστο Ian McShane του αλησμόνητου “Deadwood”, ακόμα σπάω το κεφάλι μου να βρω πού δεν έδεσε το γλυκό. Υποδύεται τον μεγιστάνα πάτερ-φαμίλια που έχει μυστικά και πάνω απ’ όλα νοιάζεται για την ευημερία των επιχειρήσεών του. Μόνο που μοιάζει βαριεστημένος και πλήρως διεκπεραιωτικός στον ρόλο. Σαν να παίζει με το ζόρι, θέλοντας να βγάλει την υποχρέωση. Αυτό φαίνεται ιδιαίτερα τις στιγμές που η ένταση κορυφώνεται. Ακόμα κι όταν είναι νευριασμένος και τα χώνει προς πάσα κατεύθυνση, το κάνει με μηδενικό πάθος και ελάχιστη πειστικότητα. Που είναι η αύρα του Al Swearengen που όλοι αγαπήσαμε;
Πρόκειται, πάνω απ’ όλα, για σειρά του πρωταγωνιστή. Το “Ray Donovan” αρχίζει και τελειώνει στον Ray. Τα όνειρα, οι δυσκολίες, οι κρυφοί πόθοι και οι δαίμονες που τον ταλανίζουν, τον μετατρέπουν σε έναν απ’ τους πιο ενδιαφέροντες αντιήρωες. Ο Liev Shreiber κουμπώνει τέλεια στον ρόλο του «βασανισμένου» fixer, δημιουργώντας το πορτρέτο του σκληρού, λιγομίλητου πρωταγωνιστή που λατρεύεις.
Ειδική μνεία πρέπει να γίνει στα «σπέσιαλ» επεισόδια της σειράς. Από το bottle επεισόδιο με τον παπά της πρώτης σεζόν, στο θρυλικό πάρτυ της δεύτερης και τον γάμο της τρίτης. Τρία επεισόδια, ένα για κάθε σεζόν. Τρία διαμάντια της τηλεόρασης που λάμπουν αυτόφωτα και απογειώνουν το συναίσθημα.
Stay fixed.
