Rita Hayworth: Η ανασφαλής-μοιραία του Hollywood
Το μόνο που ήθελα ήταν αυτό που θέλουν όλοι, να αγαπηθώ.
Η Margarita Carmen Cansino γεννήθηκε στις 17 Οκτωβρίου του 1918. Ο πατέρας της Eduardo είχε ισπανική καταγωγή κι ήταν χορευτής, όπως αλλωστε κι ο παππούς της. Η μητέρας της Volga, χορεύτρια επίσης, καταγόταν απο την Ιρλανδία. Από πολύ μικρή η Margarita παρακολουθεί εντατικά μαθήματα χορού με δάσκαλο τον πατέρα της – στην ηλικία των 6 ετών χορεύει ήδη δημόσια μαζί του και στα 8 κάνει μια εμφάνιση σε ταινία της Warner Bros. Αν και δεν την αρέσουν οι πολυώρες πρόβες, δεν εναντιώνεται στον πατέρα της και συνεχίζει να χορεύει επαγγελματικά μαζί του, συνεισφέροντας έτσι στην πενταμελή οικογένειά της.
Όταν η Margarita γίνεται 16 χρονών κι ενώ η οικογένειά της έχει μετακομίσει εδώ και χρόνια στο Hollywood ξεκινάει να κάνει μικρές εμφανίσεις στον κινηματογράφο. Δεν αργεί να τραβήξει την προσοχή του επικεφαλής του κινηματογραφικού στούντιο της Fox, περνάει από διάφορα δοκιμιστικά με επιτυχία και υπογράφει το πρώτο της συμβόλαιο. Οι πρώτοι της ρόλοι είναι μικροί και κυριώς ερμηνεύει ηρωίδες που έχουν εξωτική καταγωγή, λόγω των μαύρων μαλλιών της και του ισπανικού επιθέτου της. Εκείνη την περίοδο περίπου γνωρίζει τον πρώτο της σύζυγο, Edward Charles Judson, έναν πωλητή αμαξιών με γνωριμιές στο Hollywood και αρκετές φιλοδοξίες. Παντρεύονται το 1937 και ο σαραντάχρονος Judson προσπαθεί να προωθήσει την καριέρα της νεαρής συζύγου του. Προκειμένου να ερμηνεύσει κι άλλους ρόλους και να ενσαρκώσει το πρότυπο του αμερικανικού όμορφου κοριτσιού, η εκκολαπτόμενη σταρ χρησιμοποιεί το πατρικό όνομα της μητέρας της, Hayworth, βάφει τα μαλλιά της κόκκινα ενω υποβάλλεται σε αισθητική επέμβαση για να μεγαλώσει το μέτωπό της.
Το 1940, η Rita Hayworth παίζει τον πρώτο της σημαντικό ρόλο, δίπλα στον Cary Grant στην ταινία “Only Angles have Wings” σε σκηνοθεσία του Howard Hawks. Η ταινία γίνεται επιτυχία, βοηθώντας έτσι την καριέρα της νεαρής στάρλετ. Ένα χρόνο αργότερα παίζει δίπλα στο δημοφιλή ηθοποιό της δεκαετίας του ‘40 James Cagney στην ταινία “The Strawberry Blonde” του Raoul Walsh, ερμηνεύοντας τον ρόλο της μοιραίας γυναίκας.
Στις επόμενες ταινίες, της δίνεται η δυνατότητα να αναδείξει τις χορευτικές της ικανότητες, συμπρωταγωνιστώντας με τον Fred Astaire στα μιουζικαλ “You’ ll Never Get Rich” και “You Were Never Lovelier”. Η χημειά τους είναι εξαιρετική κι ο Fred Astaire θα παραδεχθεί οτι η Rita Ηayworth ήταν η καλύτερη παρτενέρ που είχε ποτέ. Αλλα κι η ίδια θα πει σε συνέντευξή της πως οι μοναδικές ταινίες για τις οποίες ειναι υπερήφανη είναι αυτές με τον Fred Astaire και το “Cover Girl του 1944” δίπλα στον Gene Kelly.
To 1942 χωρίζει τον πρώτο της σύζυγο, καθώς διαπιστώνει ότι την εκμεταλλεύεται οικονομικά και ένα χρόνο αργότερα παντρευεται τον σκηνοθέτη του θρυλικού “Citizen Kane”, Orson Welles, με τον οποίο αποκτάει και μια κόρη. Το 1946 κι ενω ο γάμος της αντιμετωπίζει προβληματα, παίζει στην ταινία “Gilda” του Charles Vidor. Ο ρόλος αυτός εκτοξεύει την καριέρα και τη δημοτικότητά της. Πλέον η θέση της αναμέσα στις πιο θελκτικές γυναικές του Hollywood είναι αδιαμφισβητητη κι η ταινία θεωρείται έως σήμερα ένα από τα πιο δημοφιλη film noir, με την σκηνή όπου χορεύει και τραγουδα το “Put The Blame On Mame” να συνοψίζει το ταλέντο και την ομορφιά της πρωταγωνίστριας. Απο εκείνη την στιγμή κι έπειτα η Rita Hayworth έμεινε ταυτισμένη με τον ρόλο αυτόν, όσο κι αν θέλησε να απαλλαγεί από την εικόνας της μοιραίας και επικίνδυνης γυναίκας.
Στην επόμενη ταινία της προσπαθεί να εμφανιστεί εντελώς διαφορετική. Το 1947 πρωταγωνιστεί στην ταινία του Welles, “The Lady from Shanghai”. H Hayworth κόβει τα κόκκινα κυματιστά μαλλιά της και τα βάφει πλατινέ, με την προτροπή του συζύγου. Η αλλαγή της εικόνας της προκαλεί αντιδράσεις στους υπεύθυνους των στούντιο και κυρίως στον δυναμικό Harry Cohn (που ανέκαθεν προσπαθούσε να ελέξει την καριέρα και τη ζωή της ηθοποιού), ενώ επεμβαίνουν και στη δομή της ταινίας. Η κινηματογραφική δημιουργία του ταλαντούχου και ευφυούς Welles είναι εισπρακτική αποτυχία, με τις κριτικές να είναι ανάμεικτες. Σήμερα η ταινία θεωρείται αριστούργημα, με την ερμηνεία της πρωταγωνίστριας να φανερώνει την ευαισθησία και τη θλίψη της, αποδεικνύοντας τις ικανότητές της ως δραματικής ηθοποιού.
Στην πραγματικότητα είμαι ένας καλός κι ευγενικός άνθρωπος, που έλκεται όμως από κακούς χαρακτήρες.
Η “Lady from Shanghai” είναι το κύκνειο άσμα του εδώ και καιρό υπό κατάρρευση γάμου της. Μετά τον χωρισμό της, ταξιδεύει στις Κάννες για το Φεστιβάλ, εκεί γνωρίζει τον πρίγκιπα και γνωστό playboy Aly Khan, παντρεύονται το 1948 και γίνεται η πρώτη ηθοποιός του Hollywood, που εγκαταλείπει την καριέρα της για να γίνει πριγκίπισσα. Ο τρίτος της σύζυγος αγαπάει τον τζόγο και τα πάρτυ, σε αντίθεση με την εσωστρεφή Rita, που ονειρεύεται μια ήρεμη οικογενειακή ζωή και αδυνατεί να προσαρμοστεί στα νέα της καθήκοντα ως πριγκίπισσα. Oύτε η γέννηση της κόρης τους σώζει τον γάμο κι η οριστική ρήξη έρχεται το 1953.
Η Hayworth επιστρέφει στο Hollywood και κάνει μια νέα κινηματογραφική αρχή, χωρίς ωστόσο να είναι χαρούμενη μ’ αυτήν την εξέλιξη. Πρωταγωνιστεί στις ταινίες “Affair In Trinidad”, δίπλα στον παλιό της συμπρωταγωνιστή Glenn Ford, “Salome” με τον Charles Laughton και “Miss Sadie Thompson”, για την οποία αποσπά πολύ θετικές κριτικές. Παντρεύεται τον τραγουδιστή Dick Haynes και αποσύρεται πάλι απο τον κινηματογράφο. Στα δυο χρόνια του γάμου τους, η Hayworth έρχεται αντιμέτωπη πολλές φορές με τη βίαιη συμπεριφορά του συζύγου της. Έτσι το 1955 αποφασίσει να χωρίσει. Για να ξεφύγει από την κακή οικονομική της κατάσταση μετά τον αποτυχημένο της γάμο, σχεδιάζει την δεύτερη επίστροφή της στο σινεμά. Το 1957 πρωταγωνιστεί στην ταινία “Fire Down Below” του Robert Parrish. Σειρά εχει το μιούζικαλ “Pal Joey” του George Sidney με τους Frank Sinatra και την Kim Novak. Η συνεργασία των 3 πρωταγωνιστών αρέσει στο κοινό και στους κριτικούς κι η Hayworth δείχνει τις υποκριτικές και χορευτικές της ικανότητες για μια ακόμη φορά. Το 1958 κάνει τον πέμπτο και τελευταίο της γάμο με τον κινηματογραφικό παραγωγό James Hill. Εκείνος την πιέζει να παίζει στις ταινίες που χρηματοδοτεί ο ίδιος, όπως η δραματική ταινία “Separate Tables” του Delbert Mann. H Hayworth νιώθει ότι την εκμεταλλεύονται για πολλοστή φορά και χωρίζει το 1961.
Αν και είναι μια από τις μεγαλύτερες σταρ κι εχει μια καριέρα 20 χρόνων, η Hayworth αναγκάζεται να δουλέψει για να ζήσει. Το πέρασμα των ετών φαίνεται στο προσωπό της, γεγονός που πολλές φορές σχολιάζεται αρνητικά από το κοινό και τους δημοσιογράφους. Πέρα από την εξωτερική φθορά, η υγεία της αρχίζει να κλονίζεται σοβαρά. Απο τις αρχές της δεκαετίας του ‘70, η Hayworth αδυνατεί να μάθει τους ρόλους της, ενώ ξεχνάει πρόσφατα γεγονότα – αρκετοί θεωρούν αρχικά πως ευθύνεται το αλκοόλ. Δυστυχώς, θα περάσουν χρόνια μέχρι να διαγνωστεί κι επίσημα ότι πάσχει από την άγνωστη μέχρι τότε νόσο του Αλτσχάιμερ. Τα τελευταία χρόνια της ζωής της, η κόρη της Yasmin Aga Khan στέκεται δίπλα της και την προστατεύει από τα αδιάκριτα βλέμματα μέχρι τις 14 Μαΐου του 1987 που η Hayworth φεύγει από τη ζωή.
Για το κοινό θα είναι πάντοτε η προκλητική Gilda, με τα μακρυά κόκκινα μαλλιά – όχι γιατί δεν μπόρεσε να ερμηνεύσει άλλους ρόλους ούτε γιατί δεν ήταν ταλαντούχα. Αλλά γιατί η ερμηνεία της ως προκλητική και συνάμα μοναχική ηρωίδα, ο τρόπος που χορεύει, βγάζοντας απλώς το γάντι της, αναδεικνύει με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο το ταλέντο της, την προσωπική της λάμψη και την ικανότητα να μαγνητίζει το κινηματογραφικό κοινό. Όλα όσα δηλαδή συνθέτουν ένα κινηματογραφικό μύθο. Το περίεργο είναι πως εκείνη δεν φαίνεται να συνειδητοποίησε ποτέ την κινηματογραφική της λάμψη, επιζητώντας μια ήρεμη οικογενειακή ζωή, που ποτέ δεν απέκτησε.
