Scroll Top

Άλλαι Τέχναι

Συνέντευξη με τις Διχασμένες Αλήθειες

feature_img__sinenteuksi-me-tis-dixasmenes-alitheies
Με μακρόχρονη –σχεδόν εικοσαετή– μουσική παρουσία, αρκετές κυκλοφορίες και πληθώρα εμφανίσεων σε διάφορες πόλεις, οι Διχασμένες Αλήθειες είναι σήμερα ένα από τα σημαντικότερα εν ενεργεία ελληνόφωνα συγκροτήματα της ανεξάρτητης punk/hardcore σκηνής. Το συγκρότημα από την Θεσσαλονίκη, πριν λίγο καιρό κυκλοφόρησε το πέμπτο του άλμπουμ με τίτλο «Δράση-Αντίδραση-Αδράνεια», για πρώτη φορά, μάλιστα, σε βινύλιο. Για τον καινούριο τους δίσκο και για πολλά άλλα, το Artcore μίλησε με τον Ζήση, βασικό τραγουδιστή και κιθαρίστα της μπάντας.

Καλησπέρα Ζήση. Κατ' αρχάς συγχαρητήρια για την καινούρια σας δουλειά. Έχουν περάσει σχεδόν έξι χρόνια από το «Σπάσε τον κανόνα» και πλέον κρατάμε στα χέρια μας το βινύλιο του «Δράση-Αντίδραση-Αδράνεια». Το πρώτο πράγμα που θέλω να σε ρωτήσω είναι πώς νιώθεις γι’ αυτό;
Έχω ανάμεικτα συναισθήματα, γιατί είναι ένα υλικό που είναι έτοιμο από τις αρχές του 2012 και μετά από πολλά γεγονότα, καταφέραμε να ολοκληρώσουμε την ηχογράφηση το 2015. Όπως και να ‘χει πάντως, νιώθω ικανοποίηση που καταφέραμε να το κυκλοφορήσουμε έστω και με αυτή την καθυστέρηση.

Πες μας λίγα πράγματα για το «Δράση-Αντίδραση-Αδράνεια». Γιατί επιλέξατε αυτόν τον κάπως σύνθετο τίτλο;
Κατ’ αρχάς να εξηγήσω ότι είναι μια τριλογία τραγουδιών στην πρώτη πλευρά του δίσκου, και είναι μια φράση στην οποία ο καθένας θα μπορούσε να δώσει τη δική του ερμηνεία. Όσον αφορά τη δική μου ερμηνεία, αυτή είναι ότι για κάθε δράση υπάρχει αντίδραση, αλλά δυστυχώς στην καθημερινότητά μας τη θέση της αντίδρασης, λόγω συμβιβασμού, καταλαμβάνει η αδράνεια.

Γιατί βινύλιο;
Μετά από τέσσερις κυκλοφορίες σε CD, όσο περνούσε ο καιρός συνειδητοποιούσαμε ότι ο κόσμος – όπως κι εμείς – προτιμάει να ακούει μουσική σε mp3 και μάλιστα πολλές φορές από κακές πηγές ήχου, όπως για παράδειγμα τα ηχεία του υπολογιστή. Γι’ αυτό και σκεφτήκαμε η κυκλοφορία να γίνει ψηφιακή, με free downloading, και για τους συλλέκτες, λάτρεις του βινυλίου ή ακόμα και γι’ αυτούς που θέλουν κάτι χειροπιαστό, αποφασίσαμε να κυκλοφορήσουμε έναν περιορισμένο αριθμό 300 τεμαχίων βινυλίου.

Ακούγοντας το άλμπουμ, παρατήρησα πως υπάρχουν κάποια πιο στρωτά, πιο punk rock σημεία, με πιο χαρακτηριστικό το “Rock 'n' Roll”, που προσωπικά είναι το αγαπημένο μου. Αυτή η μικρή στροφή στη μουσική σας έχει να κάνει με τις επιρροές και τα ακούσματα των υπόλοιπων μελών;
Διαφωνώ με την άποψη ότι υπάρχει στροφή στη μουσική μας. Αν ανατρέξει κανείς στις προηγούμενες κυκλοφορίες μας, θα δει ότι υπάρχουν από punk rock στοιχεία μέχρι metal και hardcore. Έτσι και σε αυτό το άλμπουμ, η A πλευρά έχει αυτό το δυσκολοάκουστο χαρακτηριστικό hardcore στοιχείο των Διχασμένες και στη B πλευρά υπάρχει μια πιο punk rock διάθεση που θυμίζει τις πρώτες μας κυκλοφορίες.

Και αυτό το άλμπουμ, όπως κι όλα τα υπόλοιπα, είναι DIY (Do It Yourself) παραγωγή. Ποια πιστεύεις πως είναι τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα του DIY;
Στα πλεονεκτήματα είναι ότι είσαι κύριος του εαυτού σου χωρίς να χρειάζεται να επιτρέψεις σε κάποιους να σε εκμεταλλευτούν. Στα μειονεκτήματα είναι ότι αναλαμβάνεις όλο το κόστος της παραγωγής – κυκλοφορίας μόνος σου και τις περισσότερες φορές, αυτό δεν είναι κάτι τόσο εύκολο. Σ’αυτό το σημείο να προσθέσω ότι πλέον οι πολυεθνικές δεν ασχολούνται με την ελληνόφωνη σκηνή, έτσι κι αλλιώς, και όλο αυτό το πανηγύρι των μεγάλων δισκογραφικών της προηγούμενης 20ετίας έχει αντικατασταθεί από μικρές δισκογραφικές, distro’s και από μεμονωμένους ανθρώπους που ασχολούνται με αυτήν τη σκηνή καθαρά από αγάπη για τον χώρο, βγάζοντας ένα πολύ μικρό κέρδος ή πολλές φορές και καθόλου. Για να κυκλοφορήσει το υλικό αυτό σε βινύλιο μας βοήθησε ένας τέτοιος άνθρωπος, ο Νίκος από την Now or Never.

Στο άλμπουμ αυτό υπάρχει και μια διασκευή ενός κομματιού των Γενιά του χάους. Πως προέκυψε αυτή η διασκευή;
Το συγκρότημα, Γενιά του χάους, είναι μια από τις βασικές μας επιρροές με ελληνικό στίχο όλα αυτά τα χρόνια και το «Μαύρο, το χρώμα της στέρησης» είναι ένα κομμάτι που το παίζουμε χρόνια σε live μας, μας εκφράζει απόλυτα και θελήσαμε να το ηχογραφήσουμε και να του δώσουμε το δικό μας στυλ.

Πώς βλέπεις τη σημερινή ελληνόφωνη rock και punk σκηνή;
Μπορεί να παρεξηγηθώ με αυτό που θα πω, αλλά μετά τις Τρύπες δεν έχω ακούσει κάτι αξιόλογο σε ελληνόφωνο rock. Από την άλλη πάλι, υπάρχουν πολύ αξιόλογα ελληνόφωνα punk συγκροτήματα.

Σκεφτήκατε ποτέ το ενδεχόμενο συμβολαίου με κάποια δισκογραφική, ώστε να δώσετε ώθηση στην αναγνωρισιμότητά σας, πιθανότατα και στο εξωτερικό;
Όχι, δεν ασχοληθήκαμε με αυτό το κομμάτι, αν και θα θέλαμε να εμφανιστούμε live σε άλλες χώρες.

Από το 1997 που σχηματίστηκαν οι Διχασμένες Αλήθειες μέχρι σήμερα, είσαι το μοναδικό σταθερό μέλος της μπάντας, ώστε δικαιωματικά μπορείς να θεωρηθείς ως η καρδιά κι η ψυχή της. Τι είναι αυτό που σε κράτησε στο συγκρότημα όλα αυτά τα χρόνια και πόσο πιστεύεις πως επηρέασαν το ύφος και την εξέλιξη της μουσικής σας οι διάφορες αλλαγές μελών;
Οι Διχασμένες Αλήθειες είναι μέρος της ζωής μου πάνω από τα μισά χρόνια της ύπαρξής μου. Είναι κάτι που ξεκινήσαμε με φίλους σαν εφηβική επανάσταση και κατέληξε να ‘ναι τρόπος ζωής. Ο κάθε άνθρωπος – φίλος που πέρασε από αυτό το συγκρότημα άφησε το προσωπικό του στίγμα και έγινε μέρος αυτής της εμπειρίας.

Ο στίχος σας, από την αρχή της μουσικής σας πορείας, ήταν και είναι πάντοτε ελληνικός. Πόσο το αποδέχεται αυτό ο κόσμος και πόσο εύκολη ή δύσκολη είναι η προσαρμογή του ελληνικού στίχου σε hardcore/punk φόρμες;
Με εξαίρεση ένα κομμάτι (“Alone” από το «Πότισέ με Υπερβολές», 2006) όλα τα υπόλοιπα κομμάτια μας έχουν ελληνικό στίχο. Το πόσο το αποδέχεται ο κόσμος είναι υποκειμενικό, άλλοι το αποδέχονται, άλλοι όχι. Η ελληνική γλώσσα είναι πολύ πλούσια με αρκετές δυνατότητες ομοιοκαταληξίας. Αν όμως ο στίχος τραγουδηθεί όπως τα αγγλόφωνα τραγούδια, φτάνει πολλές φορές στα όρια του να ακουστεί αστείος. Οπότε όχι, δεν είναι τόσο εύκολη η προσαρμογή του ελληνικού στίχου σε αυτό το είδος μουσικής.

Ποια είναι τα σχέδια και το μέλλον της μπάντας από εδώ και πέρα;
Θα θέλαμε να κάνουμε live σε κάποιες πόλεις της χώρας, γνωρίζοντας καινούριους ανθρώπους και συναντώντας φίλους που έχουμε να δούμε καιρό. 

Η τελευταία μου ερώτηση είναι διαφορετική. Πολλά από τα τραγούδια σας ασκούν σκληρή κριτική σε διάφορα κοινωνικοπολιτικά φαινόμενα και σαν συγκρότημα κρατούσατε πάντα μια σταθερή στάση σε τέτοια θέματα. Πόσο αισιόδοξος ή απαισιόδοξος είσαι για την κατάσταση στην Ελλάδα και κατά πόσο πιστεύεις πως η μουσική –η τέχνη γενικότερα–, μπορεί να αλλάξει κάτι προς μια διαφορετική, ίσως καλύτερη, κατεύθυνση;
Δυστυχώς δεν είμαι αισιόδοξος, αλλά δεν είμαι και αισιόδοξος γενικά σαν χαρακτήρας. Η τέχνη είναι τροφή για σκέψη, ώστε να δημιουργηθεί η Αντίδραση που λέγαμε παραπάνω για όλα αυτά που μας πνίγουν και μας τρώνε στην καθημερινότητά μας. Αλλά ας είμαστε ρεαλιστές, μόνο η τέχνη δεν φτάνει.

Ζήση, ευχαριστούμε πολύ για τον χρόνο σου. Καλή συνέχεια.
Να 'σαι καλά, εγώ ευχαριστώ. 

Το νέο υλικό των Διχασμένες Αλήθειες σε βινύλιο κοστίζει 10ευρώ και μπορείτε να το προμηθευτείτε μέσω επικοινωνίας στο :

https://www.facebook.com/Dihasmenes.Alithies/?ref=hl 
ή noexitzisis@hotmail.com
ή https://www.facebook.com/NOW-OR-NEVER-396800553757474/?fref=ts
Και για free downloading: http://dihasmenesalithies.bandcamp.com/album/drasi-antidrasi-adrania 

Συνέντευξη: Διονύσιος Καλαϊτζής

1
Μοιράσου το