Spotlight, του Tom McCarthy
Δια χειρός Tom McCarthy, μεταφέρεται στις κινηματογραφικές οθόνες η πραγματική ιστορία της βραβευμένης με Pulitzer δημοσιογραφικής ομάδας Spotlight της εφημερίδας Boston Globe, η οποία κατάφερε να εξιχνιάσει συγκαλυμμένες υποθέσεις κακοποίησης ανηλίκων από ιερείς της καθολικής εκκλησίας. Διεξάγοντας εξονυχιστική έρευνα και διαταράσσοντας τις ισορροπίες στη ναρκωμένη συνείδηση της καθολικής Βοστώνης, οι δημοσιογράφοι ανακάλυψαν ύποπτες «απομακρύνσεις» ιερέων από τις ενορίες τους. Αποδείχθηκε ότι υψηλόβαθμα στελέχη της εκκλησίας, άτομα που μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου έλαβαν τη μικρότερη δυνατή τιμωρία, προσπαθούσαν να συγκαλύπτουν τα εγκλήματα που διαπράττονταν, καταθέτοντας ψευδή στοιχεία και αιτίες, πάντα σε συνεργασία με δικηγόρους.
Η ταινία καταφέρνει να πιάσει τον παλμό της εργατικής Βοστώνης και να αισθητοποιήσει την επιρροή της εκκλησίας στον κοινωνικό ιστό, που έχει λάβει τέτοιες διαστάσεις, ώστε οι άνθρωποι να ταυτίζουν την όποια επαφή τους με κάποιο κληρικό ως άμεση σύνδεση με τα θεία. Έτσι, η βεβιασμένη ανοχή των πιστών σε νύξεις ή προτάσεις για συνεύρεση από άτομα της εκκλησίας, στηριζόταν είτε στην ανάγκη των ανθρώπων να ετεροκαθορίζονται από άτομα του κλήρου που θεωρούσαν πως ήταν οι εκπρόσωποι του Θεού στη γη είτε στις αδυναμίες τους που προέκυπταν από την καταπίεση και τους περιορισμούς της φτωχικής μικροαστικής ζωής τους. Το έργο του McCarthy ασκεί ευθεία κριτική στις δόλιες πρακτικές της καθολικής εκκλησίας, στην αλληλεπίδρασή της με την κοινωνία και στο κέρδος που αποκoμίζει, τροφοδοτώντας μια καλοκουρδισμένη μηχανή που κινεί τα πάντα με βάση τα δικά της συμφέροντα.
Ο McCarthy, διατηρώντας ένα low tempo στην αλληλουχία των εξελίξεων, καταφέρνει να επικεντρωθεί στην ουσία του θέματος και δεν υποκύπτει σε άστοχους εντυπωσιασμούς προσπαθώντας να τέρψει επιφανειακά το κοινό. Δεν ωραιοποιεί τις ενέργειες των δημοσιογράφων, προσδίδοντας χαρακτηριστικά υπερβολής αλλά τις παρουσιάζει μεθοδικά, υπομονετικά, όπως πρέπει να έρχεται στην επιφάνεια μια λεπτομερής ερευνητική δουλειά. Πολύ έξυπνα, επίσης, επικεντρώνεται στον θεσμικό ρόλο της εκκλησίας, χωρίς να προκαλεί τον σκεπτικισμό των θεατών γύρω από το θέμα της θρησκείας. Άλλωστε δεν είναι αυτός ο σκόπος της ταινίας, αλλά η καταδίκη του μικροπολιτικού παιχνιδιού που λαμβάνει χώρα για τη διαιώνιση ενός θεσμού, πατώντας επί πτωμάτων.
Ξεχωρίζει το πολύ καλά δεμένο καστ και ιδιαίτερα ο Mark Ruffalo που μέσω της ερμηνείας του προβάλλει την επιρροή που μπορεί να έχει μια τέτοιου βεληνεκούς δημοσιογραφική δουλειά στον ψυχισμό των εμπλεκομένων. Οι ηθοποιοί, στηριζόμενοι στον ζωντανό επί της ουσίας διάλογο, μεταφέρουν υποδειγματικά το κλίμα συναισθηματικής φόρτισης που κυριαρχεί σε περιβάλλον γραφείου. Η ένταση υποβόσκει, καθώς τα γεγονότα ξεδιπλώνονται και απονέμεται σταδιακά δικαιοσύνη. Η ταινία, ανταποκρινόμενη στις προσδοκίες, έθεσε τις βάσεις για μελλοντική επένδυση σε έργα με παρόμοιο σκεπτικό και συγκρινόμενη με τις υπόλοιπες στην κούρσα για τα Όσκαρ, σίγουρα ήταν αυτή που είχε τις περισσότερες αξιώσεις και, όπως είδαμε στην χθεσινή απονομή, δικαιώθηκε.
Spotlight, του Tom McCarthy
Είδος: Δράμα
Διάρκεια: 128'
