Βιβλιοθήκη

Βρισκόμαστε στη Βόρεια Καλιφόρνια, στα τέλη της δεκαετίας του ’60. Η Ίβι Μπόιντ είναι μία τυπική έφηβη: ανασφαλής, μοναχική, αντιδραστική, περίεργη. Η Ίβι δεν είναι εντυπωσιακά όμορφη, ούτε αξιοσημείωτα έξυπνη. Αντιθέτως, φαίνεται να πιστεύει ότι είναι ισόβια καταδικασμένη στη μετριότητα. Αγανακτισμένη με τη μητέρα της και αποξενωμένη από την κολλητή της, η Ίβι είναι πεινασμένη για μία ριζική αλλαγή και η νέα παρέα κοριτσιών που γνωρίζει της υπόσχεται ακριβώς αυτό και πολλά περισσότερα.

Σταδιακά, η Ίβι θα απορροφηθεί από αυτόν τον νέο κόσμο ανεμελιάς, αντισυστημικής διάθεσης, ναρκωτικών και ενεργής σεξουαλικότητας που ανοίγεται μπροστά της, αγνοώντας κάθε προειδοποιητικό σημάδι. Επίκεντρο όλου αυτού του σύμπαντος θα αποτελέσει ο Ράσελ. Πρόκειται για χαρισματικό ηγέτη; Ή για χειριστικό ψυχοπαθή; Η νέα «οικογένεια» της Ίβι είναι απλώς μία ομάδα ανέμελων νεαρών; Ή μήπως κάτω από όλα αυτά κρύβεται κάτι επικίνδυνο, ακόμα και φονικό;

Η Cline, στο μυθιστόρημά της, περιγράφει ουσιαστικά την «Οικογένεια Μάνσον», την πασίγνωστη σέκτα με ηγέτη τον διαταραγμένο Τσαρλς Μάνσον, για τον οποίο έχει ήδη γραφτεί πλήθος βιβλίων. Αυτή τη φορά όμως, δεν γράφει για τον ίδιο τον Μάνσον («Ράσελ» στην προκειμένη περίπτωση), αλλά για τα κορίτσια που εγκατέλειψαν τις άνετες ζωές τους και προσηλώθηκαν σ’ αυτόν, υλοποιώντας κάθε φονική του επιθυμία. Παράλληλα, η αναπαράσταση της περιόδου στην οποία διαδραματίζονται τα γεγονότα είναι σχεδόν ρεαλιστική.

Παρόλο, όμως, που το μυθιστόρημα θα μπορούσε να εξελιχθεί -με βάση τα γεγονότα που αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης- σε μία αιματοβαμμένη εξιστόρηση εγκλημάτων, «Τα κορίτσια» είναι μια ιστορία για νεαρές κοπέλες: για τον γυναικείο ψυχισμό, για το πόσο δύσκολο είναι να είσαι ένα έφηβο κορίτσι, για το συναισθηματικό roller coaster αυτής της ηλικίας: για την περιέργεια, την επαναστατικότητα, την εμμονή με το πέρασμα προς την ενηλικίωση. Η κεντρική ηρωίδα, όπως και οι υπόλοιπες, έχουν σιχαθεί τον καταπιεστικό χαρακτήρα της κοινωνίας, του σχολείου, της οικογένειας και ενίοτε των φίλων τους. Ο κόσμος των ενηλίκων τις μαγνητίζει και τις αηδιάζει ταυτόχρονα. Η Cline αποτυπώνει πανέξυπνα τα συναισθήματα, τις σκέψεις, τις αγωνίες και τα «θέλω» των απανταχού εφήβων κοριτσιών.

Η γραφή της είναι πολύ παραστατική, με συνεχείς παρομοιώσεις και συσχετίσεις, που αν και πετυχημένες, κουράζουν ιδιαίτερα σε ορισμένα σημεία όπου, ίσως, ένας πιο λιτός λόγος να μαγνήτιζε περισσότερο το αναγνωστικό κοινό. Ωστόσο, η ματιά της Cline είναι διεξοδική, λεπτομερής, χωρίς να της ξεφεύγει τίποτα, ενώ σε κάποια σημεία όπου θέλει να δώσει μεγαλύτερη ένταση, ο λόγος της γίνεται πιο κοφτός και «αφιλτράριστος».

Ο Ράσελ–Τσαρλς θα ασκήσει μία νοσηρή επιρροή πάνω σε αφελείς έφηβες, οι οποίες έψαχναν απλά να ικανοποιήσουν την επαναστατική φλόγα που καίει αδιάκοπα μέσα τους. Το δέος και ο σεβασμός απέναντι στον φαινομενικά αψεγάδιαστο ηγέτη θα αντικατασταθούν από μοιραία έλξη που θα επισκιάσει κάθε φόβο, ανησυχία και κακό προαίσθημα. Μέχρι να είναι πολύ αργά.

«Τα κορίτσια» της Emma Cline αποτελούν ένα δυνατό λογοτεχνικό ντεμπούτο: πρόκειται για ένα επιτυχημένο ψυχογράφημα με μπόλικες δόσεις νοσταλγικής διάθεσης, που καταφέρνει να είναι πρωτότυπο μέσα στην κοινοτυπία του θέματός του. Σίγουρα είναι ένα βιβλίο που πρέπει να υπάρχει στη βιβλιοθήκη κάθε νεαρής γυναίκας.