In a Cinemanner of Speaking

Πολύ μπροστά από την εποχή της και αριστουργηματική ως προς το αποτέλεσμα, η «Οδύσσεια του διαστήματος» του Kubrick δεν είναι απλώς μια ταινία εξερεύνησης του διαστήματος, αλλά ένας φιλοσοφικός προβληματισμός σχετικά με την πορεία του ανθρώπινου είδους, την εξέλιξη της τεχνολογίας, την αιώνια αναζήτηση του ανθρώπου για τα βαθύτερα νοήματα του κόσμου και της ίδιας του της ύπαρξης. Μια ταινία που όμοια της δεν έχει ξαναγίνει και που δεν πρόκειται να παλιώσει ποτέ.

Να και μια ταινία που θα της άξιζε να έχει λίγη περισσότερη αγάπη από το κοινό. Μετά από χρόνια έρευνας, μια αστροφυσικός πιάνει και αποκωδικοποιεί ένα σήμα εξωγήινης προέλευσης. Τίμιο και αξιοπρεπές έργο για το είδος στο οποίο ανήκει, που τα έχει λίγο-πολύ όλα: και αγωνία και μυστήριο και ενδιαφέρουσα εξέλιξη και αρκετό συναίσθημα. Και με ένα πολύ δυνατό φινάλε που σε αφήνει πλήρως ικανοποιημένο.

Η απόλυτη αμερικανιά – η απόλυτη περιπέτεια! Ένας μετεωρίτης πρόκειται να χτυπήσει τη γη και να την καταστρέψει εντελώς. Η NASA αποφασίζει πως η καλύτερη λύση είναι να στείλει μια ομάδα αντρών που κάνουν γεωτρήσεις πετρελαίου, ώστε να ανοίξουν τρύπα και να ανατινάξουν εσωτερικά τον μετεωρίτη. Περιπέτεια, αγωνία, χιούμορ, ένα love story, μια υπέροχη σχέση πατέρα-κόρης, λίγη συγκίνηση και πολλή υπερβολή. Α και φυσικά οι Aerosmith με το “I Don't Want to Miss a Thing”.

Η ταινία αυτή είναι ενδιαφέρουσα όχι μόνο ως προς την υπόθεση, υπέροχη ως προς το αποτέλεσμα και σπουδαία ως προς τα οικολογικά της μηνύματα, αλλά μας παρουσίασε το πιο ωραίο ρομποτάκι που είδαμε ποτέ στη μεγάλη οθόνη! Τα τελευταία χρόνια οι παιδικές ταινίες γίνονται όλο και καλύτερες και απευθύνονται εξίσου και σε ενήλικες: μια τέτοια περίπτωση είναι και το “WALL-E”. Ο Wall-E λοιπόν είναι ένα μικρό ρομπότ που έχει αποστολή να καθαρίζει την γη, η οποία όμως δεν κατοικείται πλέον λόγω ρύπανσης. Οι εναπομείναντες άνθρωποι βρίσκονται σε ένα διαστημόπλοιο, από το οποίο φτάνει μια μέρα στη γη για μια αποστολή ένα ρομπότ, η Eve. Wall-e και Eve θα γνωριστούν και θα ανακαλύψουν κάτι που θα δώσει ελπίδα για το μέλλον της γης. Από τα πιο ιδιαίτερα παιδικά, που ασχολείται με το θέμα της περιβαλλοντικής καταστροφής με εξαιρετικό τρόπο.

Η ταινία που είδε τις εισπράξεις της να εκτινάσσονται σε υπερβολικά υψηλά ποσά και να κάνουν ρεκόρ, που έφερε νέες μεθόδους στον τρόπο που γυρίζονται οι ταινίες και που παρέσυρε εκατομμύρια θεατές σε ένα πολύχρωμο εντυπωσιακό κινηματογραφικό ταξίδι. Στο έτος 2154 η γη έχει εξαντλήσει τους φυσικούς της πόρους και έτσι μια ομάδα ανθρώπων πρέπει να μεταβεί στον πλανήτη Πανδώρα – οποίος κατοικείται από τους Ναβί- για να εξορύξει ένα πολύτιμο ορυκτό. Η ατμόσφαιρα της Πανδώρας είναι βλαβερή για τους ανθρώπους, έτσι καταφτάνουν εκεί ως avatar, δηλαδή υβρίδια ανθρώπου-Ναβί. Η ταινία έχει αστείρευτη φαντασία, άρτιο αποτέλεσμα, καταπληκτική σκηνοθεσία και άριστα εφέ – δεν ισχύει βέβαια το ίδιο και για το σενάριο, που είναι μάλλον απλοϊκό, προβλέψιμο και «κλεμμένο» από την Ποκαχόντας… Κατά τα άλλα, απολαυστική!

Μπορεί μια ταινία να έχει έναν μόνο ηθοποιό και να είναι ενδιαφέρουσα καθ' όλη τη διάρκεια της; Αν κρίνουμε από το “Moon”, ναι, μπορεί! Ο πρωταγωνιστής μας είναι ένας αστροναύτης που μετά από τρία χρόνια σε μια σεληνιακή βάση εξόρυξης ετοιμάζεται να επιστρέψει στη γη. Ωστόσο, τα πράγματα δε θα εξελιχθούν ομαλά… Απλό ως υπόθεση, καταπληκτικό ως αποτέλεσμα. Φυσικά το παν σε αυτήν την ταινία είναι η απίστευτη ερμηνεία του Sam Rockwell και το τρομερό φινάλε.

Μια επιστήμονας και ένας αστροναύτης βρίσκονται σε αποστολή στο διάστημα, όταν μετά από ένα ατύχημα διακόπτεται η επικοινωνία τους με τη γη και αυτοί πρέπει να βρουν τρόπο να επιβιώσουν. Από τις πιο πολυσυζητημένες και αμφιλεγόμενες ταινίες του είδους, άλλοι την αγάπησαν και άλλοι την μίσησαν. Ωστόσο, όλοι συμφώνησαν στο καταπληκτικό τεχνικό αποτέλεσμα, τα εφέ και την δεξιοτεχνία στη σκηνοθεσία, καθώς και στο γεγονός ότι καταφέρνει να σε κρατήσει μέχρι το τέλος, παρόλο που πρόκειται ουσιαστικά για ταινία με μία μόνο ηθοποιό!

Μερικοί την βρήκαν κουραστική, άλλοι πολύ μπερδεμένη, οι περισσότεροι όμως την βρήκαν μεγαλειώδη. Ο Nolan είναι γνωστός για την τελειομανία του, εδώ όμως ξεπέρασε και τον εαυτό του. Η κεντρική υπόθεση της ταινίας είναι το ταξίδι μιας ομάδας αστροναυτών για την αναζήτηση ενός νέου πλανήτη, καθώς η γη αρχίζει να γίνεται μη βιώσιμη. Μέσα σε αυτήν την ιστορία ο Nolan θα καταφέρει να χωρέσει πολλή περιπέτεια, σκηνές αγωνίας και έντασης, λίγη επιστημονική φαντασία και ταξίδια στο χρόνο, για να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το πιο ισχυρό πράγμα στον κόσμο είναι η αγάπη. Η ταινία φυσικά δε θα ήταν η ίδια αν στο κέντρο όλων αυτών δε βρισκόταν η σχέση πατέρα-κόρης που συνδέει τους δύο πρωταγωνιστές, καθιστώντας έτσι το “Interstellar” την πιο «συναισθηματική» ταινία του Nolan. Το κερασάκι στην τούρτα: το soundtrack του Hans Zimmer.

Ιδού μια ταινία με θέμα το διάστημα που είναι και πρωτότυπη και ελαφρώς χιουμοριστική. Μια ομάδα αστροναυτών πηγαίνει στον Άρη για έρευνα, όμως ένας από αυτούς τραυματίζεται και μένει πίσω – η ομάδα του τον θεωρεί νεκρό. Πώς θα τα καταφέρει να επικοινωνήσει με τη Γη και να επιβιώσει μέχρι να επιστρέψουν για να τον σώσουν; Το ενδιαφέρον και ευρηματικό κομμάτι της ταινίας βέβαια δεν είναι τόσο η διάσωση, όσο η επιβίωση του αστροναύτη σε έναν έρημο και αφιλόξενο πλανήτη. Αρκετά ευχάριστη ταινία – μακάρι μόνο να μην είχε καταφύγει σε υπερβολές και προβλέψιμες εξελίξεις στο τέλος.

Το “Ad Astra” δεν τα πήγε και τόσο καλά στις κριτικές και στην προτίμηση του κοινού, έχει ωστόσο ενδιαφέρον θέμα και βλέπεται ευχάριστα. Στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον, ένας αστροναύτης αναλαμβάνει μια μυστική αποστολή: να ταξιδέψει στα όρια του ηλιακού συστήματος για να αποτρέψει μια καταστροφή που απειλεί τη γη και να βρει ίσως τον αγνοούμενο πατέρα του. Το ενδιαφέρον στη συγκεκριμένη ταινία είναι ότι προσπαθεί να δώσει μια φιλοσοφημένη διάσταση στην όλη ιστορία. Οι υπαρξιακές ανησυχίες του πρωταγωνιστή, οι σκέψεις του, η προβληματική σχέση με τη γυναίκα του και με τον πατέρα του μετατρέπουν την ταινία σε κάτι από παραπάνω από ένα συνηθισμένο sci fi. Αν είχε δουλευτεί λίγο καλύτερα το σενάριο και δεν υπήρχαν κάποια κενά στην υπόθεση, θα ήταν τέλεια.

Φυσικά, η απόλυτη σειρά ταινιών με θέμα το διάστημα είναι το Star Wars: μια μεγάλη πολιτική ιστορία με πολλή περιπέτεια, δεκάδες ενδιαφέροντες χαρακτήρες, εξωγήινους και διαστημόπλοια, κυνηγητά σε όλο το σύμπαν, μάχες και φωτόσπαθα, ερωτικές ιστορίες, τραγικούς ήρωες. Εννέα ταινίες, δύο spin-off και μερικές τηλεοπτικές σειρές κινουμένων σχεδίων, πολλά εκατομμύρια στο box office, ένας κινηματογραφικός θρύλος!